Bergenie to wieloletnie kwiaty ogrodowe. Są ładne i łatwe w uprawie. Jak uprawiać bergenie w ogrodzie?

Rodzina, do której zaliczają się bergenie, skupia około 10 gatunków, ale w ogrodach zwykle spotyka się jeden z nich czyli bergenię sercowatą. Dużo mniej popularna i znacznie rzadziej uprawiana jest bergenia orzęsiona i bergenia mieszańcowa.

Bergenia sercowata to okazała, kępiasta bylina (ok. 40-50 cm wys.), o dużych, skórzastych, gładkich, pofalowanych na brzegach, sercowatych, częściowo zimozielonych liściach. Roślina ma też atrakcyjne, najczęściej różowe, szeroko-dzwonkowate kwiaty, zebrane w gęste, kuliste kwiatostany na szczycie sztywnego, wzniesionego, czerwono-brązowego pędu.

Bergenie zakwitają w kwietniu-maju, a ich kwiaty od razu stają się jednym z najmocniejszych akcentów barwnych w ogrodzie.

Polecamy: Wieloletnie kwiaty ogrodowe, które są odporne na mróz

Ze względu na ogromną popularność, bergenia sercowata doczekała się wielu ciekawych odmian, wśród których na uwagę zasługują m.in.:

• „Winterglut” - odmiana o czerwono-różowych kwiatach i czerwieniejących na zimę liściach, wys. ok. 45 cm,
• „Tubby Andrews” - odmiana o pstrych liściach i różowych kwiatach, wys. ok. 40 cm., wymaga sporo światła,
• „Rotblum” - odmiana o licznych, ciemnoróżowych kwiatach, wys. ok. 30-40 cm,
• „Lunar Glow” - odmiana o zmiennej barwie liści: młode jasnozielone, starsze ciemnozielone, zimowe z silnym, czerwonym odcieniem, wys. ok. 30 cm,
• „Baby Doll” - niska odmiana o jasnoróżowych kwiatach, wys. 20-30 cm,
• „Glockenturm” - odmiana o ciemnoróżowych kwiatach, wys. ok. 40 cm,
• „Pinneberg” - odmiana o jasnoróżowych kwiatach, wys. ok. 40-45 cm,
• „Flirt” - odmiana karłowa, o intensywnie różowych, licznych kwiatach, wys. ok. 20 cm,
• „Bressingham White” - odmiana o białych kwiatach.

Bergenia sercowata to roślina nie tylko atrakcyjna, ale też bardzo tolerancyjna i łatwa w uprawie. Najlepiej czuje się na glebach żyznych, próchniczych i stale lekko wilgotnych oraz na słonecznym stanowisku, ale poradzi sobie także na słabszym podłożu i w większym cieniu. Nie lubi tylko gleby podmokłej. Warto wiedzieć, że w miejscu cienistym stworzy jednak więcej liści, a na słońcu więcej kwiatów.

Ze względu na niewielkie wymagania pokarmowe, roślina nie oczekuje też nawożenia, a z powodu swojej wysokiej mrozoodporności, nie wymaga zimowego okrycia. Z wyjątkiem systematycznego usuwania przekwitłych kwiatostanów oraz zeschniętych liści, nie potrzebuje też żadnych szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych.

Bergenia sercowata bardzo łatwo się także rozmnaża, gdyż młode rośliny szybko można uzyskać przez podział rozrośniętej kępy wczesną wiosną (jeszcze przed kwitnieniem) lub jesienią (we wrześniu).

Gatunek można też rozmnażać generatywnie (choć jest to trudniejsze), wysiewając nasiona do pojemników pod koniec lata lub wczesną jesienią. Nasion nie należy przykrywać ziemią, gdyż do kiełkowania potrzebują światła. Przez zimę pojemniki muszą być przechowywane w widnym, umiarkowanie ciepłym pomieszczeniu (ok. 15°C) i systematycznie, ale niezbyt obficie podlewane. Młode rośliny na miejsce stałe można wysadzać dopiero po 15 maja, gdyż zanim się zahartują i nabiorą mrozoodporności, są dość wrażliwe na wiosenne przymrozki.

Bergenie to rośliny nie tylko atrakcyjne i łatwe w uprawie, ale też bardzo uniwersalne. Można sadzić je zarówno w pobliżu oczka wodnego, jak i na skalniaku czy rabacie. Z czasem ładnie się rozrastają i tworzą duże, okazałe kępy, dlatego można je też wykorzystać jako rośliny okrywowe, wypełniające wolne przestrzenie w ogrodzie lub uprawiać w pobliżu schodów. Bergenie sercowate są też doskonałymi roślinami do sadzenia na cmentarzach, a ich kwiaty nadają się do cięcia.

Podobny wygląd i wymagania jak bergenia sercowata ma również mniej znana bergenia mieszańcowa, zupełnie inaczej wygląda natomiast najrzadziej spotykana w ogrodach bergenia orzęsiona, która dorasta do ok. 20-30 cm wysokości i tworzy owalne, miękkie, zielone liście, których blaszka, brzeg oraz ogonek pokryty jest drobnymi włoskami. Jej dzwonkowate, zwykle jasnoróżowe kwiaty pojawiają się już w marcu, a roślina ma podobne wymagania jak bergenia sercowata. Z powodu niewielkich rozmiarów, sadzona jest głównie na skalniakach.