Hiacynty - kolorowe wyspy w ogrodzie. Uprawa, wymagania, pielęgnacja

Hiacynty równie efektownie wyglądają na skalniaku, rabacie i w donicy. Sprawdzają się jako rośliny ogrodowe i doniczkowe.

Hiacynty należą do najpopularniejszych roślin ogrodowych. Sprawia to niewątpliwie bogactwo kolorów i łatwość uprawy tych kwiatów. Posadzone grupami, po kilka tego samego koloru, tworzą efektowne, barwne kępy na rabatach i klombach. Ładnie prezentują się również w donicach i wiklinowych koszach.

Cebulki hiacyntów można także sadzić w domu w doniczkach. Warto jednak wówczas wybierać odmiany niskie o małej intensywności zapachu. W pomieszczeniach kwitnące hiacynty pachną bowiem znacznie mocniej niż na świeżym powietrzu. Jednak od kilku sezonów hiacynty, które pojawiają się w sprzedaży zimą, z przeznaczeniem do domów, nie pachną zbyt mocno.

Dobre miejsce dla hiacyntów

Podstawowa zasada w uprawie hiacyntów głosi, że nie należy ich sadzić w miejscach po ogórkach, pomidorach i truskawkach, bowiem w ziemi pozostają przetrwalnikowe formy grzybów chorobotwórczych, zabójczych dla cebul tych kwiatów. Hiacynty lubią lekką, żyzną ziemię i słońce.

Ogrodnicy często sadzą je jednak w miejscach lekko zacienionych, gdyż wówczas dłużej kwitną. Planując duży klomb warto sadzić hiacynty w grupach - po kilka, kilkanaście cebul jednej odmiany. Kwiaty utworzą efektowne, kolorowe wysepki. Dobierając odmiany kwitnące równocześnie można osiągnąć efekt wzorzystego dywanu.

Pielęgnację hiacyntów zacznij już od cebul

Pielęgnację hiacyntów warto rozpocząć już na etapie wybierania cebul. Należy sadzić wyłącznie okazy zdrowe, twarde i niekiełkujące. Naloty pleśni, pomarszczona, sucha skórka, przebarwienia, zapach zgnilizny to sygnał, że z cebuli nie wyrośnie dorodny kwiat. Cebule sadzi się na przełomie września i października, na głębokości ok. 10-15 cm w zależności od wielkości cebul - większe sadzimy głębiej.

Odstęp między cebulami również powinien wynosić 15-20 cm. W przypadku bardzo drobnych cebul może być mniejszy. Przed zimą, rabatkę z hiacyntami trzeba przykryć ściółką z liści lub kory, którą wiosną usuwamy. Hiacynty rozkwitną w kwietniu lub maju następnego roku. Podczas suchej wiosny rośliny wymagają podlewania, jednak niezbyt obfitego.

Czy hiacynty trzeba wykopywać

Hiacynty można uprawiać na kilka sposobów - co roku wykopując cebulki, by odpoczęły oraz bez wyjmowania ich z ziemi. Drugi sposób jest niewątpliwie wygodniejszy, choć w kolejnych latach kwiaty będą coraz mniejsze, by w końcu zupełnie zaniknąć. Aby podtrzymywać kwitnienie trzeba rośliny silnie nawozić (jesienią, przed kwitnieniem i w jego trakcie).

Dlatego ogrodnicy bardziej polecają coroczne wykopywanie cebul i przesadzanie ich w nowe miejsce. Cebule wykopuje się z początkiem lata (kiedy liście hiacyntów zaschną) i ponownie sadzi jesienią (od połowy września do połowy października).

Można też wybrać wersję kompromisową i hiacynty wykopywać co kilka lat, żeby "odpoczęły". Pamiętajmy, żeby usuwać przekwitłe kwiatostany, bo zawiązywanie owoców wyczerpuje rośliny. Za to nie obcinajmy liści hiacyntom, powinny one same zaschnąć.

Na co uważać, przechowując cebule hiacyntów

Przechowywać je należy oczyszczone w suchym i niezbyt ciepłym miejscu. Jest to jednocześnie okazja do przeglądu i wyeliminowania chorych lub uszkodzonych okazów. Szczególną uwagę trzeba zwrócić na cebule z małymi okrągłymi, żółtymi plamkami pod łuską lub jasnobrązowymi punktami zlewającymi się miejscami w większe plamy.

Pierwsze najprawdopodobniej zostały zarażone szarą pleśnią, drugie zgnilizną suchą. Lepiej je wyrzucić, ponieważ wsadzając ponownie w ziemię zainfekujemy obiema chorobami grzybowymi pozostałe hiacynty. Przed sadzeniem cebule zawsze warto zaprawić preparatem grzybobójczym.