Gaura wygląda delikatnie, ale kwitnie nawet w listopadzie. Sprawdź, co lubi ta roślina i jak ją uprawiać w ogrodzie

W ostatnim czasie nie brakuje w naszych ogrodach roślin, które do niedawna były nam zupełnie nieznane. Należy do nich między innymi ciekawa, krótkowieczna bylina – gaura Lindheimera. Wprawdzie w naszym klimacie jej żywotność jest krótka, a w najchłodniejszych rejonach kraju nawet sezonowa, ale warto się nią zainteresować, gdyż może wnieść do ogrodu nieco delikatności i zwiewności.

Gaura ma luźny pokrój i wytwarza wiotkie, wzniesione, dość wysokie pędy (ok. 1-1,4 m), pokryte wąskimi, lancetowymi, zielonymi, ząbkowanymi na brzegach liśćmi, skupionymi głównie u ich podstawy. Największą ozdobą gaury są drobne, białe, czteropłatkowe kwiaty z wystającymi pręcikami, zebrane w długie, kłosowe, luźne kwiatostany. Gaury kwitną latem i jesienią – od lipca do października, nawet listopada.

Kwiaty w kłosie otwierają się zwykle po kilka jednocześnie, dlatego nad rabatą tworzą wrażenie zwiewnej mgiełki lub chmury maleńkich, unoszących się nad kępą liści motyli. Dzięki nim możemy rozluźnić zbyt ciężką kompozycję lub wprowadzić na rabatę ciekawy efekt wizualny. Zupełnie inny rezultat osiągniemy, decydując się na uprawę odmian ozdobnych gaury, które mają bardziej zwarty pokrój oraz większe, liczniejsze i intensywniej ubarwione kwiaty (niektóre mogą nawet przypominać wyglądem miniaturowy dyptam).

Gaura Lindheimera to oryginalna i ciekawa, ale też dość wymagająca roślina, dlatego, zanim posadzimy ją w ogrodzie, powinniśmy wcześniej dobrze poznać jej oczekiwania. Jest to ważne głównie dlatego, że gaura tworzy mocny, długi, palowy system korzeniowy, przez co nie znosi przesadzania i od razu powinna być posadzona w miejscu docelowym. Aby długo i obficie kwitła, oczekuje stanowiska ciepłego, słonecznego i osłoniętego od silnego wiatru.

Jak większość roślin, preferuje gleby żyzne, próchnicze i stale lekko wilgotne, ale na takim podłożu jej pędy stają się bardziej wiotkie i pokładające się. Z tego względu lepiej przeznaczyć dla niej glebę przepuszczalną, średnio żyzną, lekką i przewiewną, tym bardziej że chwilowa susza nie robi jej krzywdy, a takie stanowisko ogranicza ryzyko przemarznięcia roślin w okresie zimowym.

Gaura jest wieloletnia, ale niezbyt długowieczna. To roślina na kilka sezonów. Aby zwiększyć szansę gaury na przezimowanie w gruncie, późną jesienią roślinę należy okryć stroiszem lub włókniną, gdyż w przeciwnym razie chłodów może nie przetrwać.

Sprawdź: Jak zadbać o budleję, żeby nie zmarzła? To musisz zrobić jesienią

Gaurę można rozmnażać za pomocą:

• siewu nasion (wysiew w lutym pod osłonami lub w kwietniu do gruntu)
• lub z sadzonek pędowych, pobieranych wiosną (łatwo się ukorzeniają).

Odmiany ozdobne należy jednak rozmnażać wyłącznie wegetatywnie lub z nasion kupionych u sprawdzonego sprzedawcy, gdyż potomstwo otrzymane z nasion zebranych z własnych roślin, może nie powtórzyć cech odmianowych egzemplarza matecznego.

Gaura Lindheimera w ogrodzie sprawdza się przede wszystkim jako roślina rabatowa. Dobrze prezentuje się w grupach lub w towarzystwie bardziej zwartych roślin o masywnym, ciężkim pokroju. Kępy gaury bardzo dobrze wyglądają też w towarzystwie ciekawych kamieni lub głazów, a jej delikatne kwiatki ładnie prezentują się nad kępami jeżówek, rudbekii, szałwii omszonej, ale też średniej wielkości traw ozdobnych, takich jak rozplenice japońskie czy obiedki.

Roślina może być też doskonałym uzupełnieniem rabat z krótko kwitnącymi bylinami (np. irysami), przez resztę sezonu wypełniając pustą przestrzeń swoimi licznymi, długo utrzymującymi się na pędach kwiatami (od wiosny do jesieni). Pięknie prezentuje się też w ogrodach naturalistycznych. Jej wyższe odmiany mogą być wykorzystywane na kwiat cięty, natomiast niższe nadają się do uprawy w pojemnikach.

Do najciekawszych odmian ozdobnych gaury należą między innymi:

• „Siskiyou Pink”- wys. ok. 60-70 cm, kwiaty ciemnoróżowe, liczne, większe niż u gatunku, liście zielone,
• „Corrie's Gold” - wys. ok. 70-90 cm, liście zielone z wyraźnym, białym lub żółtym obrzeżem, pokryte nieregularnymi, jaśniejszymi smugami, kwiaty białe,
• „Passionate blush” - wys. 50-60 cm, kwiaty różowe, liście na jednej roślinie zielone i bordowe, pędy podbarwiane na czerwono,
• „Pink Dwarf” - odmiana karłowa, wys. ok. 40 cm, kwiaty różowe,
• „Lillipop Pink” - odmiana karłowa, wys. ok. 35 cm, kwiaty liczne, różowe),
• „Gaudi Rose” - wys. ok. 50 cm, pokrój zwarty, kwiaty ciemnoróżowe.