Śniedek wątpliwy. Jak uprawiać ten kwiat w domu i ogrodzie

Śniedki (Ornithogalum) to dość zróżnicowany rodzaj roślin. W Polsce najczęściej można spotkać śniedki baldaszkowate, o białych, gwiazdkowatych kwiatach. Są one uprawiane w ogrodach, ale występują też dziko (populację dziko rosnących śniedków zasilają także rośliny, które rozsiały się z ogrodów; warto wiedzieć, że do 2014 r. ta roślina była pod ochroną).

Poznaj: Różne gatunki śniedków i ich wymagania

Są też bardziej egzotyczne gatunki śniedków, a większość z nich ma białe kwiaty. To do nich nawiązuje nazwa botaniczna – Ornithogalum, czyli „ptasie mleko”. Jest jednak jeden gatunek, który ma intensywnie pomarańczowe kwiaty. Ta cecha na tyle go odróżnia od białokwiatowych kuzynów, że nazwano go śniedkiem wątpliwym (Ornithogalum dubium). To wyjątkowo atrakcyjny kwiat, a w dodatku można go uprawiać tak, że będzie kwitł zimą w domu lub późnym latem w ogrodzie.

Śniedek wątpliwy jest rośliną cebulową. Należy do tej samej rodziny roślin, co hiacynty, i nieco przypomina je ogólną budową. Tworzy wąskie lancetowate liście, które najczęściej dorastają do ok. 50 cm, ale są także niższe (ok. 20 cm) i wyższe odmiany (do ok. 100 cm). Jeśli kupujemy cebule, a nie kwitnącą już roślinę, zwróćmy uwagę, jaką wielkość rośliny deklaruje sprzedawca.

Spomiędzy liści wyrastają dość masywne pędy kwiatowe, a na ich szczycie pojawiają się kwiaty zebrane w groniasty kwiatostan. Mają one po 6 płatków, najczęściej w intensywnie pomarańczowym kolorze, ale są też odmiany o żółtych lub czerwonych kwiatach. Pośrodku może być czarne lub zielone oczko. Kwiaty rozwijają się stopniowo, od dołu do góry i mogą utrzymywać się do 6 tygodni.

Śniedek wątpliwy lubi jasne, słoneczne miejsca, ale zniesie też lekki półcień. Koniecznie trzeba zadbać o to, żeby miał żyzne, ale przepuszczalne podłoże. Bardzo dobrze sprawdza się dodatek kompostu oraz piasku (lub perlitu). Ta roślina nie lubi mokrej ziemi – w takich warunkach jest bardziej podatna na choroby, a jej cebula może zgnić. Trzeba jednak zadbać o to, żeby była lekko wilgotna, szczególnie w okresie kwitnienia. Śniedki można zasilać nawozami do roślin cebulowych lub kwitnących, lubią także kompost i biohumus.

Śniedek wątpliwy pochodzi z południowej Afryki, co ma wpływ na jego cechy uprawowe, czyli brak odporności na mróz. Nie jest to jednak duża przeszkoda, bo wiele popularnych roślin, jak choćby mieczyki czy dalie, również nie jest mrozoodporna. Oto, jak uprawiać śniedki wątpliwe.

Śniedki wątpliwe bardzo dobrze rosną w doniczkach. Coraz częściej pojawiają się w sprzedaży na przełomie zimy i wiosny – jako gotowe już do kwitnięcia rośliny. Warto na nie zwrócić uwagę i poszukać wśród hiacyntów, narcyzów i prymulek, sprzedawanych o tej porze roku w podobnej postaci.

Taki zakupiony zimą śniedek wystarczy postawić w jasnym miejscu i co kilka dni podlewać. Zwróćmy koniecznie uwagę, czy w doniczce jest dziurka, bo woda musi spływać. Roślinę podlewamy, kiedy ziemia lekko przeschnie.

Kiedy kwiaty przekwitną, ścinamy cały pęd kwiatowy. Niedługo po tym roślina zacznie zasuszać liście. Kiedy zaschną, możemy je usunąć, a doniczkę przenosimy w chłodne miejsce i przestajemy podlewać (oczywiście już zasychającą roślinę możemy przestawić w jakieś mało eksponowane miejsce). Śniedek, jak większość roślin cebulowych, potrzebuje okresu spoczynku.

Kiedy nadejdzie jesień, cebula powinna się „obudzić”. Zabieramy ją w cieplejsze miejsce, zaczynamy podlewać. Kiedy wypuści liście, można zastosować nawóz do roślin cebulowych (lub kwitnących). Około lutego śniedek powinien zakwitnąć, a cały cykl uprawy – powtórzyć się.

Śniedki wątpliwe można też sadzić w ogrodzie. Robi się to w połowie maja, sadząc cebule do gruntu. Taka roślina zakwitnie późnym latem. Ale cebule można też posadzić około marca do doniczek w domu i już podrośnięte rośliny przenieść do ogrodu (robimy to w połowie maja). Dzięki temu możemy się doczekać ich kwiatów już około lipca. Pamiętamy tylko o ich wcześniejszym zahartowaniu (rośliny wynosimy na dzień, jeśli jest ciepło i chowamy na noc). Śniedki można posadzić do gruntu lub zostawić w donicach.

Uwaga: śniedki sadzi się dość płytko (na głębokości ok. 3 cm).

Wybieramy dla nich miejsce jasne, ale niekoniecznie bardzo nagrzewające się (szybciej przekwitną), z próchniczą i przepuszczalną ziemią. Jeśli śniedki rosną na zewnątrz, ale w doniczkach, warto im znaleźć miejsce osłonięte przed deszczem. W doniczce powinna być warstwa drenażu oraz odpływ.

Z roślinami postępujemy analogicznie, jak przy uprawie domowej. Ścinamy pędy z przekwitłymi kwiatami (warto to robić na bieżąco, bo roślina może wypuścić nowy). Następnie czekamy, aż zaschną liście. Wtedy cebule wykopujemy i przechowujemy w chłodnym miejscu i suchym podłożu do wiosny. Jeśli mamy śniedki w donicach, wystarczy je przenieść do odpowiedniego pomieszczenia i pozwolić zaschnąć.

Uwaga: śniedki powinno się wykopać w październiku (przed nadejściem mrozów).