Rośliny ozdobne o srebrnych liściach. Zobacz, co warto mieć w ogrodzie

Jeśli mamy do zagospodarowania nasłonecznione miejsce, z przepuszczalną ziemią (piaszczystą, skalistą, żwirową), z powodzeniem możemy sadzić te właśnie rośliny. Dobrze nadają się też na skalniaki i jako ciekawy akcent na rabaty kwiatowe. Oto 15 roślin o srebrnych liściach, które warto mieć w ogrodzie (a niektóre też na balkonie).

Czyściec wełnisty (Stachys byzantina) jedna z bardziej popularnych, a jednocześnie atrakcyjnych roślin o srebrnych liściach. Tę barwę nadaje gruba warstwa „włosków” (czyli kutner), pokrywająca liście i pędy. Sprawia ona, że roślina nie tylko ciekawie wygląda, ale jest także niezwykła w dotyku. Czyściec jest wieloletni, odporny na choroby, suszę i mróz. W dobrych warunkach ładnie się rozrasta, ale co kilka lat warto go odmładzać i dzielić kępy, bo z czasem ogałacają się od środka.

Czyściec też kwitnie. Wytwarza dość wysokie, wzniesione kwiatostany, ale są one atrakcyjne tylko na początku kwitnienia. Potem lepiej je ścinać, tym bardziej, że dobrze nadają się na suche bukiety.

Podpowiadamy: Jak założyć łąkę kwietną w ogrodzie i co na niej posiać

Starzec popielny, zwany srebrzystym (_Senecio cineraria) _zachwyca nie tylko kolorem, ale też kształtem liści. Są one głęboko powcinane, niemal koronkowe. Te rośliny, zwane też popularnie mrozami, niestety na mróz nie są zbyt odporne. Dlatego w Polsce uprawia się je przede wszystkim jako rośliny jednoroczne, choć zdarza się, że przetrwają łagodną zimę. Starce srebrzyste można uprawiać w ogrodach, ale świetnie nadają się też do kompozycji doniczkowych – na balkon czy taras.

Ta roślina należy to tych, które są znane „z widzenia”, ale nie nazwy, tym bardziej, że nie należy ona do najłatwiejszych. Kalocefalus (Calocephalus Brownii) bywa też nazywany „drutem kolczastym” lub „patyczakiem”, co dość dobrze oddaje jego wygląd. Roślina ma prawie niezauważalne liście, jednak zdobią ją piękne, srebrne, rozgałęzione pędy. Jako przybysz z Australii kalocefalus nie znosi nadmiaru wody, ale też mrozu, dlatego jest uprawiany jako roślina jednoroczna (jednak można go zostawiać na jesień i zimę, bo nawet jeśli przemarznie i zamrze, długo będzie wyglądał ładnie). Świetnie nadaje się na balkony, tarasy, ale też rabaty, głównie jako uzupełnienie innych roślin.

Santolina cyprysikowata (Santolina chamaecyparissus) przypomina miniaturowe krzewy. Jej liście są mocno zredukowane i łuskowate. Ponadto santolina ma ładne kwiaty, które mogą kojarzyć się z żółtymi guzikami. Cała roślina ma dość intensywny, ale przyjemny zapach, który odstrasza insekty. Santolina uwielbia trudne warunki (suszę, słońce, ubogą glebę), ale nie jest w pełni odporna ma mróz, nie lubi też nadmiaru wilgoci. Można ją zimować w doniczkach, w chłodnych pomieszczeniach, a w cieplejszych regionach kraju – w gruncie, pod warunkiem zabezpieczenia przez mrozem.

Kocanki (Helichrysum) mają sporo gatunków, a łączy je to, że mają piękne, srebrzyste liście i pędy, pokryte delikatnym kutnerem. Lubią też ciepło, słońce i przepuszczalną ziemię. Na balkonie możemy posadzić kocankę włochatą o długich pędach (idealna do wiszących doniczek). W ogrodzie lepiej sprawdzi się kocanka piaskowa (rośnie dziko w Polsce, ale jest pod ochroną). Warta uwagi jest także kocanka włoska, zwana curry, bo jej zapach żywo przypomina tę mieszankę przypraw. Można ją uprawiać w ogrodzie lub doniczce. Wymaga zimowania w dodatniej temperaturze. I kocanki włoskie , i piaskowe mają ładne kwiaty, które świetnie nadają się do suszenia.

Nieco podobne do kocanek są anafalisy: perłowy i trójnerwowy (Anaphalis margaritacea, Anaphalis triplinervis). Mają nie tylko ładne liście, ale też kwiaty. Są one drobne, ale bardzo liczne, białe kwiaty, które są bardzo trwałe (nadają się również na suche bukiety). Anafalisy są odporne na mróz i choroby, potrzebują maksimum słońca i minimum wody. To rośliny wieloletnie, a w odpowiednich warunkach ładnie rozrastają się.

Mikołajki (Eryngium) również mają kilka gatunków. Niektóre z nich występują dziko w Polsce (mikołajek nadmorski, który jest pod ochroną, a także polny, płaskolistny), jest także kilka innych, pochodzących z cieplejszych regionów. Mikołajki mają charakterystyczne kolczaste kwiatostany i srebrne liście i pędy, które dodatkowo u niektórych gatunków mogą być przebarwione na niebiesko. Rodzime gatunki zimują bez problemu w gruncie, pozostałe mają zróżnicowaną odporność na mróz. Wyglądają pięknie jako uzupełnienie rabat kwiatowych.

Lawenda, w szczególności wąskolistna zwana też lekarską (Lavandula angustifolia) jest wyjątkowo pożyteczną i ozdobną rośliną. Poza kwiatami, w charakterystycznym „lawendowym” kolorze, ma srebrzystoszare pędy i liście. Można ją wykorzystywać jako roślinę ozdobną, przyprawę, zioło i kosmetyk, a jej zapach odstrasza m.in. mole. Ma niewielkie, ale specyficzne wymagania (słońce i przepuszczalne podłoże), dobrze zimuje w gruncie.

Perowskia łobodolistna (Perovskia atriplicifolia) od kilku lat zyskuje popularność. I słusznie, bo to bardzo dekoracyjna, a przy tym wytrzymała i mało wymagająca roślina. Jest dość wysoka (dorasta do ponad metra), ma srebrzyste, niemal pierzaste liście. Górną część jej pędów gęsto pokrywają drobne niebieskofioletowe kwiaty. Są one miododajne.

Perowskia (zwana też szałwią rosyjską) jest wieloletnia, ale nie jest w pełni odporna na mróz, więc w zimniejszych regionach kraju lepiej ją na zimę okryć. Warto wiedzieć, że jest podkrzewem – jej pędy częściowo drewnieją i nie zanikają na zimę (tak jak lawenda).  

Sporo gatunków goździków ogrodowych ma również szarozielone pędy i liście. Należą do nich m.in. goździk kropkowany, siny, alpejski, postrzępiony. Wielką zaletą goździków są najczęściej pachnące i kolorowe kwiaty – białe, w odcieniach różu i czerwieni, często dwubarwne lub o płatkach pokrytych dodatkowym wzorem. Doskonale nadają się na rabaty i skalniaki, są odporne na mróz, szkodniki i choroby, natomiast potrzebują lekko wilgotnej, przepuszczalnej gleby oraz słońca.

Ładne, owalne liście o ząbkowanych brzegach mają też kocimiętki (Nepeta). Ich dodatkową ozdobą są jasnofioletowe, miododajne kwiaty. Kocimiętki mają kilka gatunków, różniących się m.in. wielkością. Cała roślina ma dość charakterystyczny zapach, który odstrasza komary, ale jest bardzo atrakcyjny dla kotów (choć nie wszystkich). Kocimiętka jest wieloletnia i odporna na trudne warunki.

Bardzo atrakcyjną rośliną jest też firletka kwiecista (Silene coronaria). Jest dość wysoka (80-100 cm), ma liście i pędy omszone srebrzystym kutnerem. Latem na szczytach pędów pojawiają się duże kwiaty, które nieco przypominają goździki. Najczęściej mają intensywny, ciemnoróżowy kolor, który pięknie kontrastuje z jasnymi łodygami, ale są też odmiany o białych kwiatach. Firletki kwieciste lubią słońce i przepuszczalną ziemię. Znoszą suszę, ale najlepiej kwitną, kiedy ziemia jest lekko wilgotna.

Rogownice mają sporo gatunków. W ogrodach najczęściej spotyka się rogownicę kutnerowatą i Biebersteina (Cerastium tomentosum, Cerastium biebersteinii). Różnią się one przede wszystkim wielkością liści. Te rogownice nie są wysokie i świetnie na skalniaki i obwódki rabat. Dość chętnie rozrastają się i można je wykorzystywać jako rośliny okrywowe. Poza atrakcyjnymi, srebrzystymi listkami, mają też bardzo ładne, białe kwiaty. W maju-czerwcu mogą tworzyć niemal kobierzec kwiatów. Rogownice są wieloletnie i nie sprawiają żadnych problemów w uprawie. Wystarczy, że będą miały słońce i przepuszczalną ziemię.

Kostrzewa sina (Festuca glauca) to bardzo atrakcyjna trawa ozdobna. Jej liście mają srebrzysto-niebieskie zabarwienie i tworzą kuliste kępy, niezbyt wysokie (20-30 cm). Jest odporna na suszę i świetnie rośnie na ubogich glebach (nie lubi nawożenia, ani podlewania), musi jednak mieć słońce. Jest wieloletnia i odporna na mróz. Można ją sadzić na skalniakach, rabatach – w towarzystwie kwiatów lub w kompozycjach z innymi trawami.

Wietlica japońska (Athyrium nipponicum) to wyjątkowo atrakcyjna paproć. Wiele jej odmian ma srebrzyste liście, z dodatkowymi, np. fioletowymi przebarwieniami. Jak na paproć nie jest wysoka (dorasta do 50 cm). Wymagania wietlicy różnią się od roślin opisanych powyżej – musi ona mieć cień lub półcień (nie może rosnąć bezpośrednio w słońcu), poza tym trzeba jej zapewnić wilgotną, żyzną, próchniczą ziemię. Nie jest też w pełni odporna na mróz i wymaga zabezpieczenia na zimę.