Kolczaste kwiaty – ciekawe urozmaicenie rabaty

Uroda kolczastych kwiatów jest wprawdzie mniej oczywista niż piękno klasycznych kwiatów, ale za to oryginalności z pewnością nie można im odmówić. Gatunki roślin o kolczastych kwiatostanach wbrew pozorom mają całkiem sporo zalet. Dzięki nim można urozmaicić każdą kompozycję rabatową lub uspokoić zbyt jaskrawe barwy kwiatów. Ich kolczaste kwiatostany są bardzo trwałe, dlatego stanowią znakomity materiał na suche bukiety i wiązanki z kwiatów ciętych.

Rośliny o kolczastych kwiatach często są również dość wytrzymałe i mało wymagające. Zwykle dobrze noszą suszę i nie są wybredne w stosunku do podłoża, a jedyne, czego oczekują to słońce. Wiele gatunków o kolczastych kwiatach, ma też dodatkowe atuty, takie jak ciekawy kształt (np. mikołajek alpejski, szczeć barwierska), barwne, pierzaste koszyczki kwiatostanowe (np. ostropest plamisty), miododajne kwiaty (np. mikołajki), właściwości lecznicze (ostropest plamisty) lub wartości użytkowe (np. karczoch zwyczajny).

Na rabatach można sadzić je w towarzystwie takich roślin ozdobnych jak np. krwawniki, floksy, szałwie, lawendy, róże, przetaczniki, rudbekie, firletki omszone, jeżówki, chabry wielogłówkowe, złocienie wielkie lub trawy ozdobne. Większość roślin o kolczastych kwiatostanach to byliny (mikołajki, przegorzany, karczochy), ale są wśród nich także rośliny dwuletnie, takie jak np. szczeć barwierska czy popłoch pospolity. Do najpopularniejszych gatunków o kolczastych kwiatostanach należą przede wszystkim mikołajki, przegorzany i szczecie.

Zaliczane do rodziny selerowatych mikołajki, to rodzaj skupiający ok. 230 gatunków roślin, jednak w ogrodach spotyka się zwykle jedynie kilka z nich: mikołajki alpejskie, mikołajki płaskolistne, mikołajki ametystowe, mikołajki nadmorskie, mikołajki iberyjskie, mikołajki trójdzielne i mikołajki olbrzymie.

Wszystkie preferują słoneczne stanowiska i dość suche, przepuszczalne gleby, o odczynie zbliżonym do zasadowego. Są dostatecznie odporne na mróz, ale nie tolerują zalegającej w glebie wody (szczególnie zimą). Niektóre to rośliny dość wysokie, nadające się do sadzenia na górnych piętrach rabaty lub na trawniku jako solitery (np. mikołajek olbrzymi, płaskolistny i alpejski), inne to kwiaty nieduże, osiągające ok. 30-50 cm, idealne na skalniak lub kompozycje z przodu rabaty (mikołajek iberyjski, nadmorski i ametystowy).

Równie popularne jak mikołajki są też przegorzany. Rośliny zaliczane są do rodziny astrowatych i liczą sobie ok. 70 gatunków. W ogrodach uprawia się jednak głównie trzy z nich: przegorzany banatyńskie, przegorzany kuliste i przegorzany pospolite. Przegorzany to z reguły rośliny wysokie, dorastające do ok. (100) 120-200 cm. W ogrodzie najlepiej prezentują się w grupach, na tle zielonych krzewów lub jako górne piętro rabaty kwiatowej (dobrze komponują się z pysznogłówkami, astrami, jeżówkami i trawami ozdobnymi).

Podobnie jak mikołajki, preferują słoneczne stanowiska oraz lekkie, przepuszczalne, dość suche gleby, o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH. Dobrze znoszą mrozy, ale nie tolerują wody zalegającej zimą w glebie. Uprawiając przegorzany, musimy jednak liczyć się z tym, że lubią dawać obfity samosiew i łatwo mogą stać się uciążliwym chwastem. Możemy temu zapobiec, usuwając kwiatostany zaraz po przekwitnięciu.

Obok przegorzanów i mikołajków, w ogrodach spotykane są również szczecie (głównie szczeć barwierska i szczeć pospolita, nazywana też draperską). Rośliny zaliczane są do gatunków o najbardziej kłujących kwiatach, dlatego mimo niezwykłej urody, powinny być sadzone na stanowiskach oddalonych od ścieżek i miejsc wypoczynku.

Nie trzeba się jednak martwić tym, że będą słabo widoczne, gdyż zwykle osiągają pokaźne rozmiary (nawet ok. 2 m wys.). Doskonale prezentują się na tle jasnej ściany budynku lub drewnianego ogrodzenia. Szczecie są też mało wymagające. Tolerują różne gleby, znoszą suszę (choć wolą lekko wilgotne podłoża) i dobrze rosną zarówno w słońcu jak i w lekkim półcieniu.