Ranniki mogą kwitnąć już zimą. Ozdobią rabatę i skalniak. Sprawdź, jak uprawiać i pielęgnować te wdzięczne kwiaty? Kiedy sadzić ranniki

Zanim w ogrodach pojawią się przebiśniegi i krokusy, możemy spodziewać się ranników. To atrakcyjne kwiaty, które uwielbiają chłód do tego stopnia, że przestają kwitnąć, kiedy temperatura przekracza 10°C. Pojawiają się już lutym, a bywa, że nawet w styczniu.

Ranniki mają kilka odmian. W Polsce zadomawia się rannik zimowy (Eranthis hyemalis]), ale w uprawach jest też popularny rannik cylicyjski (Eranthis cilicica). Mogą kwitnąć nawet przez kilka tygodni, w zależności od pogody.

Ranniki to niewysokie rośliny, które rozrastają się, tworząc już na przedwiośniu atrakcyjne żółto-zielone kępki. Mają żółte kwiaty, osadzone na łodyżce bez liści, a ich dodatkową ozdobą są tzw. podsadki. Tworzą one zieloną kryzę pod każdym kwiatem. To od wyglądu kwiatów pochodzi zwyczajowa nazwa ranników, czyli „zimowa baletnica”. Liście wyrastają dopiero, kiedy przekwitną kwiaty.

Ranniki są miododajne, więc tym bardziej warto je mieć w ogrodzie. Ale trzeba też wiedzieć, że to rośliny trujące.

Rannik zimowy kwitnie najwcześniej, zdarza się również, że dziczeje i rozrasta się poza ogrodami. Pochodzi on z południowej Europy, ale w Polsce radzi sobie bardzo dobrze. Jest nieco niższy (dorasta do ok. 8 cm) od rannika cylicyjskiego (ok. 15 cm) i ma jaśniejsze liście.

Rannik cylicyjski (jego nazwa pochodzi od krainy historycznej w obecnej Turcji - Cylicji), zakwita mniej więcej tydzień później niż rannik zimowy, ma ciemniejsze i bardziej powcinane liście. Różnice między tymi odmianami są w praktyce mało istotne.

Ranniki nadają się doskonale na skalniaki i rabaty. Można je sadzić w towarzystwie innych roślin, które wcześnie zakwitają, takich jak przebiśniegi, krokusy. Ich kolor świetnie kontrastuje też z wrzoścem krwistym. Ranniki można także sadzić pod drzewami i krzewami liściastymi (jesienią opadłe liście warto pozostawić jako okrycie ranników). Teoretycznie można je też sadzić na trawnikach, ale z koszeniem trzeba wtedy poczekać, aż dojrzeją nasiona, więc to niezbyt praktyczny pomysł.

Bulwki ranników sadzi się jesienią (we wrześniu/październiku) – uwaga – nie mogą być przesuszone. Przed posadzeniem warto je namoczyć przez ok. dobę. Ranniki można także rozmnażać z nasion, ale to dość długotrwała procedura (kwiatów można się spodziewać po 2-3 latach). Za to rośliny mogą rozsiewać się same.

Ranniki lubią żyzną ziemię, o obojętnym odczynie. Ważna jest głębokość sadzenia – bulwki należy umieścić na głębokości 3-5 cm. Posadzone zbyt głęboko ranniki nie zakwitną. Jeśli lato jest upalne i suche, trzeba uważać, żeby bulwki ranników nie przeschły.

Pomimo że ranniki zasychają około czerwca, nie zaszkodzi ich latem podlewać, można je też przysypać warstewką torfu. Na bulwki ranników trzeba też uważać podczas pielenia itp. roślin, które rosną w ich bezpośrednim sąsiedztwie.
Co 2-3 lata ranniki można rozrzedzić i porozsadzać.