Kalina wonna kwitnie zimą i rzeczywiście pięknie pachnie. Sprawdź, jak uprawiać, pielęgnować i przycinać ten krzew ozdobny

Wśród pięknie pachnących roślin ozdobnych, kalina wonna (Viburmum fragrans = Viburnum farreri) zajmuje szczególne miejsce. Nie dość, że jej kwiaty pachną wprost obłędnie, to jeszcze rozwijają się w czasie, kiedy większość roślin w ogrodzie dopiero budzi się ze snu zimowego lub jest jeszcze w nim głęboko pogrążona.

Kaliny wonne zawiązują pąki kwiatowe jesienią i w czasie ciepłej zimy mogą je rozwinąć już styczniu bądź lutym, a nawet w grudniu (może się nawet zdarzyć, że kwitną całą zimę już od jesieni), choć na ogół pogoda nie jest dla nich aż tak sprzyjająca, wiec zakwitają w marcu lub kwietniu. Niemniej należą do grona najwcześniej kwitnących roślin ogrodowych i do ścisłej czołówki najpiękniej pachnących, rozsiewających swój słodki aromat po całej najbliższej okolicy.

Ich kwiaty nie tylko jednak wspaniale pachną, ale też pięknie wyglądają. Wprawdzie są malutkie, rurkowate z gwiazdkowatą koroną, w pączku różowe, później białe, ale zebrane w niewielkie, wiechowate kwiatostany, tworzą na nagich pędach ładne, luźne, ale dość duże, białe lub różowobiałe „kule”, pięknie kontrastujące z ciemnym kolorem pędów.

Szerokie, jajowate, ostro zakończone, ciemnozielone z lekkim bordowym odcieniem liście, których blaszka jest z wierzchu silnie unerwiona i ząbkowana na brzegach, rozwijają się dopiero po kwitnieniu i przez resztę sezonu pozostają jedyną ozdobą rośliny.

Choć w ogrodach kalina wonna pojawia się dość rzadko i głównie w postaci gatunku, czasami można też spotkać jej ciekawe odmiany jak np.

• „Nanum” o kulistym pokroju i kompaktowych rozmiarach (wys. ok. 0,5-1 m),
• „December Dwarf” o bardzo wczesnej porze kwitnienia (wys. ok. 2 m)
• „Candidissimum” o śnieżnobiałych kwiatach (wys. ok. 2 m).

Poznaj też: Zimokwiat wczesny - krzew, który kwitnie zimą

Zanim jednak zdecydujemy się na uprawę kaliny wonnej w ogrodzie, musimy pamiętać, że czysty gatunek to duży krzew (wys. ok. 3 m), który potrzebuje dla siebie sporo miejsca i tylko jego odmiany karłowe zmieszczą się w mniejszych ogródkach.

Jest to o tyle ważne, że roślina nie przepada za cięciem (po zabiegu słabiej kwitnie), które w jej przypadku najlepiej ograniczyć wyłącznie do zabiegów pielęgnacyjnych, polegających na usuwaniu z krzewu po kwitnieniu pędów chorych, zdeformowanych, połamanych lub uszkodzonych.

Oprócz odpowiednio dużej przestrzeni, krzew oczekuje też słonecznego lub półcienistego, ciepłego i zacisznego stanowiska oraz żyznej, świeżej, próchniczej, stale lekko wilgotnej gleby o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie pH. Roślina zwykle dość dobrze znosi mrozy i nie wymaga zimowego okrycia, jednak posadzona w chłodniejszych rejonach kraju podczas surowych zim może przemarzać, dlatego na takich stanowiskach warto zabezpieczyć ją przed chłodami np. zimową włókniną.

Kalina wonna jest natomiast dość odporna na zanieczyszczone powietrze, dlatego może być uprawiana także w ogrodach miejskich.

Roślinę rozmnaża się zwykle za pomocą odkładów lub sadzonkowania. W amatorskiej uprawie łatwiejszy jest pierwszy sposób, polegający na przygięciu pędu do ziemi i okopczykowaniu go w taki sposób, aby mógł się ukorzenić.

Trudniejszą metodą jest pozyskiwanie młodych roślin z sadzonek pędowych (zielnych lub półzdrewniałych), które niełatwo ukorzenić i bezpiecznie przechować przez zimę do następnego roku.

Kalina wonna jako duży krzew ozdobny, wspaniale wygląda w jednogatunkowych grupach, szczególnie atrakcyjnych na przedwiośniu, gdy rośliny kwitną i jesienią, kiedy przebarwiają swoje liście na intensywnie czerwony kolor.

Kalina wonna pięknie komponuje się też z innymi wcześnie kwitnącymi krzewami i bylinami ozdobnymi jak np. forsycje, ciemierniki, wawrzynek wilczełyko, oczary czy derenie o ozdobnych pędach. Razem z nimi powinna być sadzona w pobliżu okien domu, aby można było podziwiać jej kwiaty z mieszkania, a zapach przez uchylone okna.

Kalina wonna jako ładny, gęsty, rozłożysty krzew, dobrze wygląda też jako soliter na tle trawnika, ogrodzenia lub białej ściany domu.

Jej kwitnące gałązki nadają się także do wazonu, ale nie należy ścinać ich zbyt wiele (jedna lub dwie zwykle wystarczają), bo roślina ma naprawdę intensywny zapach, a poza tym nie przepada za silnym cięciem.