Szafirki nie muszą być niebieskie! Te kwiaty ozdobią rabaty, zakwitną też w doniczce. Sprawdź, jak o nie zadbać

Szafirki mają drobne, prawie kuliste kwiaty, które są zebrane w kwiatostan na szczycie łodygi. Zwykle dorastają do ok. 20 cm wysokości, świetnie się więc nadają na rabaty dywanowe. Szafirkami obsadzamy obwódki rabat, obrzeża ścieżek i skalniaki. A ponieważ pięknie się rozrastają, można z nich tworzyć dywany na trawnikach i pod drzewami. Doskonale komponują się z innymi wiosennym kwiatami, takimi jak hiacynty, narcyzy, tulipany, prymulki. Nieco wbrew nazwie szafirki mogą być nie tylko niebieskie, ale też białe, fioletowe czy jasnoniebieskie. Mają również odmiany o pełnych kwiatach.

Zanim szafirki zakwitną na rabatach ogrodowych, możemy cieszyć się nimi również w domu. Ich sadzonki pojawiają się w sprzedaży już pod koniec zimy, a żeby w domu pięknie rozkwitły, wystarczy je podlewać. W marcu, jeśli pogoda sprzyja, możemy je również posadzić w balkonowych skrzynkach. Kiedy przekwitną, ich cebule po okresie wypoczynku możemy zasadzić w ogrodzie.

Szafirki udadzą się niemal na każdej glebie. Nie tolerują jedynie bardzo suchego i zbitego podłoża. Jeśli w miejscach przeznaczonych do uprawy tych roślin ziemia jest zbyt ciężka, gliniasta, trzeba dodać kompostu i piasku. Jeśli jest zbyt piaszczysta, należy ją uzupełnić próchnicą, kompostem lub torfem. Szafirki najbardziej lubią nasłonecznione stanowiska, ale i w cieniu dają sobie radę, tylko mniej obficie kwitną.

Cebulki sadzimy od połowy września do połowy października. Bardzo ważna jest odpowiednia głębokość sadzenia – równa trzykrotnej wysokości cebulki.

Jeśli posadzimy szafirki zbyt płytko, przemarzną podczas mrozów, jeśli  zrobimy to zbyt głęboko, będą się wysilać, żeby wydostać się na powierzchnię, i po kilku latach cebulki zdrobnieją. Co roku obok cebul matecznych powstają potomne (przybyszowe). Żeby szafirkom nie było zbyt ciasno, powinniśmy co 4–5 lat je wykopywać – na początku lipca, gdy u schną im liście – i rozsadzać. W ten sam sposób rozmnażamy te kwiaty.

Stosunkowo często zdarza się, że szafirki wypuszczają liście jesienią - zarówno te nowo posadzone, jak i starsze, posadzone we wcześniejszych latach. Nie jest to groźne zjawisko, choć gdyby nagle miał nadejść mróz, szczególnie bez śniegu, należy okryć je stroiszem (gałązkami świerkowymi lub innymi iglastymi).