Zefiranty to mało znane kwiaty, a warto na nie zwrócić uwagę. Świetnie nadają się na skalniaki i rabaty, ale mogą też zdobić balkony i tarasy. Nie są wysokie (dorastają do ok. 20-30 cm wysokości), a ich kwiaty mogą kojarzyć się z krokusami lub zimowitami. Z tymi ostatnimi łączy je też termin kwitnienia, bo zefiranty kwitną pod koniec lata. Zdarza się, że zakwitną wcześniej, bo ich zachowanie w dużej mierze zależy od pogody.
Rozkwitają wtedy, gdy po okresie suszy pojawią się deszcze. Do tego nawiązują ich angielskie potoczne nazwy „rainlily” i „rainflower” (deszczowa lilia i deszczowy kwiat). Natomiast nazwa botaniczna pochodzi od Zefira – uosobienia zachodniego wiatru, który często przynosił deszcz.
Zefiranty – co to za kwiaty
Zefiranty pochodzą z Ameryki Północnej i Południowej, gdzie rośnie ich kilkadziesiąt gatunków. W uprawie najczęściej spotyka się mieszańce, które bywają nazywane zefirantem wielkokwiatowym. Ich kwiaty mają różne kolory – białe, żółte, różowe, pomarańczowe, często mają inaczej ubarwioną tzw. gardziel. Kwiaty są lejkowate i mają sześć płatków o równej długości. Najczęściej zamykają się na noc. Pęd kwiatowy jest pozbawiony liści, ale wyrasta z ich kępy. Liście zefiranta są bardzo wąskie (mogą się kojarzyć z grubą trawą) i nieco dłuższe od pędów kwiatowych.