Dlaczego bez lilak nie kwitnie? Ważne jest cięcie bzu, ale nie tylko. Na te błędy zwróć uwagę i ciesz się zapachem kwiatów bzu

Zakwitające w ogrodach lilaki, popularnie błędnie nazywane bzami, to jeden z głównych symboli wiosny. Ich urocze, wiechowate, pięknie pachnące kwiaty rozsiewają swój aromat po całej okolicy, dlatego rośliny należą do ścisłego grona najchętniej uprawianych krzewów ozdobnych. Kiedy jednak nie kwitną, zaczyna się problem, bo to właśnie kwiaty są ich największym atutem. Przyczyn takiej sytuacji może być kilka, dlatego warto wiedzieć, na co zawrócić uwagę przy uprawie tych roślin.

Jednym z powodów braku kwitnienia lilaków jest źle dobrane stanowisko. Wprawdzie rośliny nie są szczególnie wymagające i zniosą wiele (mogą rosnąć na różnych glebach, znoszą zanieczyszczone, miejskie powietrze i dobrze radzą sobie z przejściową suszą), ale nie będą tolerowały niedostatku światła. Posadzone w zbyt ciemnym miejscu np. na tyłach domu lub pod gęstymi koronami drzew nie zawiążą pąków kwiatowych i nie zakwitną, nawet jeśli wydadzą liście, dlatego najlepiej sadzić je na stanowiskach słonecznych lub co najwyżej w lekkim półcieniu.

Kolejny problem to brak cięcia lub zły termin przeprowadzenia zabiegu. Lilaki należą do roślin, które nie tylko lubią, ale nawet potrzebują regularnego przycinania, aby mogły obficie i pięknie kwitnąć. Pozostawione bez cięcia przez kilka lat, nie tylko tracą ładny wygląd, ale też zawiązują coraz mniej pąków kwiatowych lub nie kwitną wcale.

Jeśli więc chcemy każdego roku cieszyć się pięknem ich kwiatów, po każdym kwitnieniu, kiedy tylko kwiaty zaczną zasychać, musimy usunąć je z krzewu, aby roślina bez potrzeby traciła sił na zawiązywanie nasion, które i tak nie będą nam do niczego potrzebne, gdyż lilaki rozmnaża się zwykle wegetatywnie (za pomocą odrostów korzeniowych lub przez szczepienie na podkładce).

Kwiatów bzu nie zobaczymy jednak w ogóle, jeśli ciecie krzewu przeprowadzimy wiosną. Pąki kwiatowe na lilaku zawiązują się rok wcześniej, niedługo po przekiwaniu, dlatego jeśli pędy obetniemy wiosną (np. w marcu), zetniemy też pąki kwiatowe, a co za tym idzie, pozbawimy się kwiatów. Dlatego bez lilak przycina się tuż po tym, gdy przekwitnie!

Sprawdź: Jakie inne krzewy trzeba przyciąć, dopiero gdy przekwitną? Inaczej nie będą mieć kwiatów!

Co kilka lat stare, mocno zagęszczone i wyrośnięte krzewy warto też odmłodzić, mocno je przycinając. Nie należy się przy tym obawiać, że pozostawienie kilku krótkich, nagich fragmentów gałęzi zniszczy krzew, gdyż ze znajdujących się na zdrewniałych pędach śpiących oczek wyrosną nowe pędy, na których będą mogły zawiązać się kwiaty. Wprawdzie rok po tak radykalnym zabiegu kwiatów może być bardzo mało lub nie będzie ich wcale, ale za to w kolejnym sezonie na młodych pędach pojawią się piękne, gęste, grube i okazałe kwiatostany.

Za brak kwiatów lilaka może być też odpowiedzialne złe nawożenie. Rośliny zasilane nawozami ze zwiększoną ilością azotu wypuszczą mnóstwo liści, ale mogą nie zawiązać pąków kwiatowych. W ogrodach najpopularniejszym gatunkiem lilaka jest lilak pospolity oraz jego liczne odmiany. Czysty gatunek lilaka tworzy mnóstwo cudownie pachnących kwiatostanów i jest mało wymagający w stosunku do podłoża. Jego kwiaty są jednak drobne i nie tak atrakcyjne, duże, gęste i barwne jak kwiaty wyprowadzonych od niego odmian. Dlatego to właśnie odmiany ozdobne uprawiane są najczęściej, pomimo że słabiej pachną i mają wyższe wymagania uprawowe. Te krzewy oczekują żyznych, próchniczych, ciepłych i stale lekko wilgotnych gleb oraz słonecznego, zacisznego stanowiska, dobrze reagują też na systematyczne nawożenie (warto stosować nawozy do krzewów kwitnących).

Polecamy: Herbatę z kwiatów bzu lilaka. Sprawdź, jak ją przygotować

Odmiany szlachetne lilaka pospolitego są nie tylko bardziej wymagające, ale też delikatniejsze i słabsze niż gatunek. Rozmnaża się je przez szczepienie na podkładkach z silnie rosnącego lilaka pospolitego, dlatego może się zdarzyć, że zostaną zagłuszone przez odrosty podkładki. Jeśli wiec chcemy cieszyć się pięknem kwiatów odmiany szlachetnej, musimy systematycznie i konsekwentnie usuwać tuż przy ziemi wszystkie odrosty korzeniowe tworzone przez podkładkę. Pewnym rozwiązaniem może być posadzenie krzewu w taki sposób, aby miejsce szczepienia znalazło się kilka centymetrów pod ziemią. Dzięki temu z czasem odmiana szlachetna wypuści własne korzenie i usamodzielni się, rezygnując ze wsparcia podkładki.

Pamiętajmy też, że młode krzewy nie zawsze kwitną zaraz po posadzeniu - w niektórych przypadkach trzeba poczekać nawet kilka lat na pierwsze kwiaty.

Podpowiadamy: Co robić, żeby bukiet z bzu stał jak najdłużej