Parzydło leśne to idealna roślina do cienia. Pięknie kwitnie i nie parzy. Jak uprawiać i pielęgnować tę bylinę

Zagospodarowanie cienistego ogrodu może wydawać się trudne, gdyż większość roślin kocha słońce i źle czuje się w cieniu. Nie znaczny to jednak, że w miejscach gdzie słońca jest niewiele, nic nie urośnie, gdyż istnieje sporo gatunków, które preferują takie właśnie stanowiska.

Należy do nich między innymi parzydło leśne (Aruncus dioicus), które jest bardzo piękną i niezwykle okazałą byliną, dorastającą nawet do 2 m wysokości. Ze względu na swój rozmiar, nadaje się do uprawy głównie w dużych ogrodach, ale jego odmiany o bardziej kompaktowym pokroju, mogą być sadzone nawet w niewielkich, przydomowych ogródkach.

Przez cały sezon wiosenno-letni największą ozdobą parzydła są jego atrakcyjne, duże, zielone, podwójnie pierzaste liście, tworzące zwarte, gęste, okazałe kępy. Wczesnym latem na pierwszy plan wysuwają się jednak bardzo dekoracyjne, duże, wiechowate kwiatostany, złożone z mnóstwa malutkich, niepozornych kwiatów (czerwiec-lipiec). Większe, bardziej okazałe, pachnące i białe kwiaty rozwijają tworzą rośliny męskie, natomiast delikatniejsze, mniejsze i kremowo-białe rozwijają się na egzemplarzach żeńskich (parzydło jest rośliną dwupienną).

Parzydło leśne, jak sama nazwa wskazuje to roślina leśna, dlatego z natury przystosowana jest do życia w rozproszonym świetle i doskonale radzi sobie w miejscach zacienionych (posadzona na słońcu słabiej i krócej kwitnie). Oczekuje jednak żyznej, próchniczej, głęboko uprawionej i stale lekko wilgotnej gleby, gdyż bardzo źle znosi suszę.

Ze względu na swoje rozmiary i dużą masę zieloną, w okresie wegetacji parzydło zużywa sporo substancji odżywczych, dlatego z pewnością będzie nam wdzięczne za systematyczne dokarmianie go nawozami organicznymi (np. dobrze rozłożonym kompostem).

Parzydło nie wymaga natomiast zimowego okrycia, gdyż jest dostatecznie odporne na mrozy i dobrze znosi niskie temperatury panujące w naszym kraju zimą.

Parzydło leśne łatwo się również rozmnaża, gdyż młode rośliny można uzyskać z nasion, przez podział dorosłych egzemplarzy i z sadzonek. Nasiona wysiewa się wiosną do pojemników wypełnionych wilgotnym podłożem, siewki pikuje do małych doniczek, a następnie wysadza latem na miejsce stałe.

Jeśli zdecydujemy się na rozmnażanie parzydła za pomocą nasion, najlepiej zakupić je w sklepie, gdyż z własnych roślin możemy je uzyskać tylko wtedy, gdy posiadamy w ogrodzie zarówno egzemplarz męski jak i żeński. Poza tym nawet jeśli uda nam się zebrać z roślin nasiona, nie będziemy mieć gwarancji, że otrzymane z nich potomstwo powtórzy cechy odmianowe egzemplarza matecznego. Nasiona przed wysiewem wymagają też stratyfikacji (schłodzenia), a do tego długo kiełkują.

Praktyczniejszym sposobem na rozmnażanie parzydła jest podział rozrośniętej kępy (robi się to w sierpniu) lub pobranie sadzonek pędowych (bocznych lub wierzchołkowych), tworzących się na starszych roślinach.

Młode rośliny uzyskane z podziału kępy, od razu sadzi się na miejsce stałe, natomiast sadzonki pędowe umieszcza się w donicy, przechowuje przez zimę w chłodnym pomieszczeniu (ok. 5-10°C) i wysadza do ogrodu wiosną następnego roku.

Uprawa parzydła leśnego nie jest trudna, a roślina jest bardzo dekoracyjna, dlatego każdy, kto posiada zacieniony ogród powinien się nią zainteresować. Czysty gatunek i jego wysokie odmiany (np.” Pearl White”) znakomicie sprawdzają się jako rośliny architektoniczne. Mogą być też sadzone w jednogatunkowych grupach pod drzewami i ogrodzeniami lub pełnić rolę soliterów na rozległym trawniku.

Dobrze komponują się też z innymi roślinami półcienia jak np. funkiami, żurawkami, tawułkami, paprociami czy rodgersją kasztanolistną. Doskonale sprawdzają się także jako tło dla kompozycji rabatowych, a ich wysokie kwiaty nadają się do cięcia.

Niskie i karłowe odmiany (np. „Kneifii”, „Zweiweltenkind”, „Misty Lace”) można natomiast wykorzystywać jako obwódki rabat lub tworzyć z nich kompozycje z innymi roślinami o podobnych wymaganiach.

Decydując się na uprawę parzydła trzeba jednak pamiętać, że jest ono trujące (substancje trujące znajdują się głównie w liściach i nasionach rośliny), lepiej więc nie sadzić go miejscach łatwo dostępnych dla dzieci.

Za to parzydło nie parzy - jego nazwa pochodzi od "pary", bo roślina jest dwupienna - osobno występują egzemplarze męskie i żeńskie.