Pigwowiec i pigwa to dwie różne rośliny i dają różne owoce! Sprawdź, czym się różnią i do czego się przydadzą. Już ich nie pomylisz

Pigwowiec, a szczególnie jego owoce, często występują pod nazwą „pigwa”. Jest to jednak pewne pomieszanie pojęć, w przypadku owoców o tyle nieszkodliwe, że rzeczywiście mają podobny smak i zapach. Owoce pigwy są jednak większe, gładsze i słodsze od pigwowca. Znacznie poważniejsze różnice występują w wymaganiach obu tych roślin, więc warto wiedzieć, czym różni się pigwowiec od pigwy, jeśli chcemy posadzić je w swoim ogrodzie. O ile uprawa pigwy jest nieco wymagająca, o tyle pigwowiec ma minimalne potrzeby, a jest efektownym i pożytecznym krzewem ozdobnym. Warto go mieć w przydomowym ogrodzie.

Pigwowiec (Chaenomeles) to niezbyt wysoki ozdobny krzew, pochodzący z Azji Wschodniej. Dorasta do 1-2 m wysokości, ma rozłożysty, często prawie płożący pokrój. Pigwowce mają gęste gałęzie, u niektórych odmian pokryte kolcami. Liście są jajowate, lekko błyszczące.

Największą ozdobą pigwowca są jego kwiaty – wyglądem przypominają kwiaty drzew owocowych, ale najczęściej są od nich większe i mają intensywne kolory – pomarańczowe, różowe, czerwone. Pigwowce kwitną w kwietniu-maju, ale mogą powtarzać kwitnienie jesienią. Coraz częściej docenia się owoce pigwowców, które są idealne na jesienne przetwory.

Pigwowce nie są specjalnie wymagające – tolerują praktycznie każdą glebę, choć najlepiej rosną na ziemiach żyznych. Preferują miejsca słoneczne, bardzo dobrze znoszą suszę i nie wymagają częstego podlewania. Pigwowce będą lepiej rosły, jeśli teren wokół nich będzie pozbawiony trawy i chwastów. Pigwowce są odporne na mróz.

Podstawowe odmiany tej rośliny to pigwowiec japoński, pigwowiec chiński i pigwowiec pośredni.

• Pigwowiec japoński (Chaenomeles japonica) – dorasta do 1 m wysokości, ma pomarańczowe lub żółtopomarańczowe kwiaty o średnicy 2-3 cm. Wytwarza żółte owoce, pokryte czerwonawymi plamkami. Do niedawna był najpopularniejszą odmianą, uprawianą w Polsce.
• Pigwowiec chiński (pigwowiec okazały, Chaenomeles speciosa) – jest większy od japońskiego i pozbawiony kolców. Brzegi liści są piłkowane, a kwiaty pojedyncze, różowe. Wytwarza też większe owoce, w żółtym kolorze. Ze względu na wydłużony kształt i rozmiary, rzeczywiście można je pomylić z owocami pigwy.
• Pigwowiec pośredni (pigwowiec wspaniały Chaenomeles x superba) – powstał ze skrzyżowania pigwowca chińskiego i japońskiego. Cechuje się dużą różnorodnością – w zależności od odmiany może osiągać od ok. 70 cm (odmiana Pink Lady) do 2 m (Nivalis). Kwiaty mogą mieć kolor pomararańczowoczerwony (Crimson and Gold), jaskrawoczerwony (Nicoline), biały (Nivalis), ciemnoróżowe (Pink Lady).

Pigwowce doskonale służą jako krzewy ozdobne, świetnie wyglądają sadzone pojedynczo i w grupach. Można z nich także formować żywopłoty – ze względu na kolce są trudne do sforsowania. Jednak nie należy ich przycinać zbyt mocno, bo kwiaty pojawiają się tylko na pędach dwuletnich i starszych.

Pigwowiec wydaje jadalne owoce – choć na pierwszy rzut oka nie wyglądają one zbyt okazale, w przetworach smakują wyśmienicie. Przypominają małe, zniekształcone jabłka, czasem pokryte plamkami i są bardzo twarde. Jednak wszelkiego rodzaju kompoty, dżemy i nalewki mają niepowtarzalny smak i oszałamiający aromat. Trzeba tylko pamiętać o dużej ilości cukru, bo są bardzo cierpkie. Owoce pigwowca zbiera się późną jesienią, nawet po pierwszych przymrozkach.

Pigwa jest dużym krzewem lub niewielkim drzewem (do 5 m wysokości – w Polsce dorasta do ok. 3 m). Charakterystycznym elementem wyglądu jest łuskowata korowina odpadająca płatami. Pigwa wytwarza jasne, białe lub bladoróżowe kwiaty. Jej owoce są żółte, mniej więcej wielkości gruszki.

Pigwa (Cydonia oblonga) również pochodzi z Azji, lecz jej południowo-zachodnich rejonów. Już w  starożytności zagościła też w południowej części Europy. Jeśli w czasie wakacyjnych wypraw odwiedzimy urokliwą miejscowość Chania na Krecie, to warto wiedzieć, że jej starożytna nazwa – Kydonia – oznacza właśnie pigwę.

Pigwa jest bardziej wymagająca niż pigwowiec. Podobnie jak pigwowiec lubi miejsca słoneczne, ale na tym podobieństwa się kończą. Pigwa musi mieć żyzną glebę, która będzie stale wilgotna. Trzeba więc pamiętać o regularnym podlewaniu. Dodatkowo pigwy nie są w pełni odporne na mróz. Przed zimą trzeba je osłonić przed zimnem. Najlepiej sadzić je w miejscach osłoniętych od wiatru. Jednak jej uprawa w Polsce udaje się całkiem dobrze.

Pigwa może służyć jako roślina ozdobna – wygląda dekoracyjnie zarówno pokryta kwiatami, jak i owocami. Jednak jej największą zaletą są owoce. Tak samo jak owoce pigwowca, są doskonałe na przetwory, a ponieważ zawierają dużo pektyn, mają dobre właściwości żelujące. Ponadto są bardzo bogate w witaminę C i inne cenne dla zdrowia składniki. Mają niemal identyczny smak i zapach co owce pigwowca - choć pigwy są nieco mniej aromatyczne, ale też odrobinę mniej cierpkie, a także ze względu na wielkość – łatwiejsze w obróbce.

Podsumowując, głównie różnice i podobieństwa między pigwą i pigwowcem są następujące:

• pigwa to drzewo, a pigwowiec jest krzewem;
• pigwowiec obficie kwitnie wiosną i ma dekoracyjne kwiaty w różnych kolorach; pigwa zakwita później, a jej kwiaty przypominają kwiaty jabłoni;
• pigwy są bardziej wymagające w uprawie;
• kształt i wielkość owoców pigwowca zależy od gatunku, ale są one mniejsze i bardziej niekształtne niż owoce pigwy; natomiast owoce pigwy mogą przypominać jabłka lub gruszki (w zależności od odmiany), pokryte kutnerem (drobnymi włoskami);
• owoce pigwowca są twardsze i trudniejsze w obróbce, ale bardziej aromatyczne;
• i owoce pigwy, i pigwowca dojrzewają jesienią;
• jedne i drugie owoce są zdrowe i doskonale nadają się na przetwory (surowe mają bardzo cierpki smak).