Pelargonie – jak je uprawiać na rabacie w ogrodzie i jakie pelargonie posadzić

Pelargonie to jeden z najważniejszych elementów każdej kompozycji balkonowej. Rośliny są niezwykle atrakcyjne, obficie i długo kwitną, nie są trudne w uprawie i dają wiele możliwości aranżacji. Pelargonie nie muszą jednak zdobić wyłącznie tarasów i balkonów, gdyż niektóre z nich znakomicie sprawdzają się także w ogrodzie. Można z nich tworzyć piękne dywany kwiatowe, ale też różnokolorowe kompozycje z innymi roślinami sezonowymi lub ożywiać z ich pomocą rabaty bylinowe.

Obecnie w uprawie spotyka się głównie trzy grupy odmianowe pelargonii: pelargonie bluszczolistne, pelargonie wielkokwiatowe nazywane też angielskimi oraz pelargonie rabatowe, wcześniej określane jako pasiaste. Do uprawy w ogrodzie nadaje się jednak tylko jedna z nich czyli mało wymagająca, odporna na zmienne warunki pogodowe i łatwa w uprawie pelargonia rabatowa, której sztywne, mocne pędy i elastyczne liście nie poddają się tak łatwo uszkodzeniom.

W gruncie znacznie gorzej poradzi sobie natomiast pelargonia bluszczolistna, której delikatne, kruche pędy bardzo łatwo mogą zostać połamane przez wiatr oraz najdelikatniejsza i najbardziej wymagająca ze wszystkich, pelargonia wielkokwiatowa (jest wrażliwa na niekorzystne warunki atmosferyczne i wymaga troskliwej pielęgnacji).

Dowiedz się więcej: Jak sadzić i pielęgnować pelargonie

Pelargonie rabatowe jak sama ich nazwa wskazuje, na rabatach sprawdzają się natomiast bardzo dobrze. Najlepiej czują się na słonecznych, ciepłych stanowiskach oraz żyznych, próchniczych, stale lekko wilgotnych glebach, ale poradzą sobie również w półcieniu i przetrwają krótkotrwałą suszę.

Dla pelargonii nie są też straszne letnie upały i wahania temperatur, nieco gorzej zniosą natomiast długotrwałe deszcze, powodujące u nich choroby grzybowe i gnicie liści oraz kwiatów.

Pelargonie rabatowe uprawiane w ogrodzie na dobrym stanowisku nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Do najważniejszych należy:

• usuwanie przekwitłych kwiatostanów, które szpecą i osłabiają roślinę, a także narażają ją na choroby grzybowe,
• podlewanie w czasie długotrwałej suszy,
• systematyczne nawożenie, najlepiej specjalnymi mieszankami nawozowymi przeznaczonymi dla pelargonii (zawierają podwyższoną ilość potasu, sprzyjającego obfitemu kwitnieniu oraz zestaw niezbędnych roślinom mikro i makroelementów).

Dzięki tym zabiegom pelargonie będą obficie i bujnie kwitnąć przez cały sezon, zdobiąc nasz ogród kolorowymi kwiatami.

Dobór odpowiednich roślin nie powinien być też zbyt trudny, gdyż obecnie na rynku dostępna jest cała gama ciekawych odmian, różniących się miedzy sobą pokrojem, wysokością, siłą wzrostu oraz barwą i kształtem kwiatów. Znajdziemy wśród nich pelargonie o białej, koralowej, różowej, czerwonej i bordowej barwie kwiatów, a także rośliny o kwiatach dwukolorowych (np. „White Splash”) lub pstrych (np. „Raspberry Ripple”).

Zdarzają się też odmiany o dekoracyjnych liściach jak np. „Mrs Pollock”, „Frank Headley” czy „Vancouver Centennial”. Dzięki temu w ogrodzie możemy stworzyć z nich piękny, wesoły, kolorowy dywan kwiatowy lub chłodną, elegancką kompozycję w biało-zielonych lub pastelowych barwach.

Niestety, z końcem sezonu, jeszcze przed nastaniem pierwszych przymrozków, rośliny muszą opuścić ogród. Można potraktować je jako kwiaty sezonowe i późną jesienią usunąć z ogrodu podobnie jak jednoroczne aksamitki lub wykopać, umieścić w doniczkach i przenieść na zimę do chłodnego (temp. ok. 8-10ºC, nie więcej jednak niż 14°C), jasnego pomieszczenia, w którym będą mogły przejść okres spoczynku. Rośliny nie znoszą ujemnych temperatur, ale przechłodzenie w pomieszczeniu zimowym jest im potrzebne do obfitego kwitnienia w kolejnym roku.

Późnym latem (w drugiej połowie sierpnia) z roślin możemy też obrać sadzonki pędowe, które doskonale ukorzeniają się w wodzie. Po ukorzenieniu należy posadzić je do doniczek i przetrzymać do wiosny w takich samych warunkach, jak dorosłe egzemplarze. W kolejnym roku, po zahartowaniu i po minięciu wiosennych przymrozków, rośliny ponownie wysadza się do gruntu. Młode egzemplarze nie wymagają ciecia, jednak starszym warto skrócić pędy, co pobudzi je do lepszego krzewienia.