Problemy w uprawie piwonii. Na co zwrócić uwagę, żeby ich uniknąć

Czerwiec to w ogrodach miesiąc kwitnienia wielu pięknych roślin ozdobnych, w tym również wspaniałych i niezwykle lubianych piwonii chińskich. Niestety, mimo że ich kwiaty cieszą się ogromną popularnością, rośliny czasami nas zawodzą i w uprawie sprawiają problemy.

Najpoważniejszym z nich jest oczywiście brak kwiatów, za który odpowiada wiele czynników takich jak np. zbyt głębokie sadzenie roślin (pąki kwiatowe na karpach powinny znajdować się ok. 5 cm pod ziemią), przenawożenie azotem, długotrwała susza, mokre podłoże, brak substancji odżywczych w glebie lub zbyt duże zacienienie.

Dowiedz się więcej: Dlaczego piwonie nie kwitną i co robić, żeby zaczęły

W przypadku piwonii brak kwiatów to jednak nie jedyny problem, z jakim możemy się zetknąć. Przykrym, choć bardzo częstym zjawiskiem jest także zasychanie i zamieranie już utworzonych pąków kwiatowych. Kiedy widzimy rozwijające się na roślinie pędy oraz pąki, z niecierpliwością wypatrujemy wspaniałych kwiatów. Trudno się więc dziwić, że kiedy się nie pojawiają, czujemy się mocno rozczarowani.

Jedną przyczyn takiej sytuacji może być między innymi silny, późnowiosenny przymrozek, który mocno uszkadza pąki, powodując ich zamieranie. Wprawdzie same rośliny dobrze znoszą niskie temperatury i zimą zwykle nie przemarzają, ale już ich delikatne pąki kwiatowe przegrywają z chłodem i tracą szansę na dalszy rozwój.

Za obsuszenie pąków kwiatowych może być również odpowiedzialna bardzo sucha i niemal bezdeszczowa wiosna. Rośliny narażone na długotrwałą suszę, nie będą tracić energii na wyczerpujące kwitnienie, tylko skupią się na przetrwaniu trudnych warunków.

Zamieranie pąków kwiatowych może być również spowodowane chorobą grzybową (głównie szarą pleśnią), która najczęściej atakuje rośliny podczas zimnej i mokrej pogody. Grzyby mogą jednak nie tylko pozbawić piwonię pąków kwiatowych, ale też zniszczyć jej liście (widoczne na nich ciemne plamy szpecą i osłabiają całą roślinę) i zdeformować pędy. Rozwiązaniem jest całkowite usunięcie wszystkich porażonych części rośliny i opryskanie pozostałych odpowiednim preparatem grzybobójczym np. Topsin M 500 SC, Yamato 303 SE.

Inną chorobą grzybową zagrażająca piwonii jest również mączniak prawdziwy, który najczęściej atakuje rośliny osłabione i nadmiernie zagęszczone. Chcąc ograniczyć ryzyko jego wystąpienia, należy sadzić piwonie wyłącznie na ciepłych, słonecznych stanowiskach oraz na żyznych, stale lekko wilgotnych glebach, zachowując między roślinami odpowiednio dużą odległość, pozwalającą na cyrkulację powietrza. Jeśli jednak mimo wszystko grzyb się pojawi, należy jak najszybciej zastosować przeciwko niemu oprysk odpowiednim preparatem ochrony roślin (jak wyżej).

Pewnym problemem w uprawie piwonii mogą być również ulewne deszcze, przyczyniające się do wylegania roślin (pędy kwiatowe i liście kładą się na ziemi, przez co roślina traci ładny wygląd i staje się bardziej podatna na atak chorób grzybowych). Aby uniknąć konsekwencji gwałtownych opadów, krzewy piwonii dobrze jest podwiązać do podpór lub wspierać specjalną kratownicą, podtrzymującą liście oraz kwiaty.

Kiedy wraz z nastaniem nowego sezonu postanowimy posadzić w ogrodzie świeżo zakupione karpy peonii lub odmłodzić stare krzewy, może się zdarzyć, że na pierwsze liście przyjdzie nam czekać długo i daremnie, gdyż nigdy się nie pojawią. Przyczyną takiej sytuacji wbrew pozorom wcale nie musi być nieodpowiednia pora sadzenia roślin, bo chociaż piwonie powinny być sadzone i rozmnażane pod koniec lata czyli na przełomie sierpnia i września, to posadzone wiosną też powinny się przyjąć i wypuścić liście (jedynie na kwiaty w danym sezonie raczej nie ma co liczyć).

Znacznie częściej powodem niepowodzenia uprawy jest przechowywanie wykopanej lub zakupionej w sklepie karpy w złych warunkach, silne uszkodzenie pąków śpiących lub rozwój choroby. Mocno przesuszona lub zniszczona przez patogeny karpa, nie zdoła wytworzyć korzeni ani wydać liści, dlatego nie podejmie wegetacji i obumrze. Taki sam los spotka karpy posadzone w bardzo suchej, przepuszczalnej, jałowej ziemi, w której wyschną lub w mokrym, zimnym, gliniastym podłożu, w którym zgniją.