Rzodkiewki to rośliny korzeniowe spokrewnione z kapustą. Najczęściej traktowane są jako wiosenne nowalijki. Dzięki temu, że ich okres wegetacji wynosi zaledwie około miesiąca, te smaczne warzywa można mieć przez cały rok. Dla rzodkiewek nie trzeba przygotowywać osobnych zagonów. Doskonale rosną pomiędzy główkami sałaty. Sprawdzą się również między rzędami cebuli, kopru, szpinaku lub pietruszki naciowej.
Rzodkiewki są łatwe w uprawie i nie wymagają wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Mogą rosnąć nie tylko w ogródku – urosną także w doniczce na parapecie czy skrzynkach na balkonie. Poza czerwonymi, możemy się także zdecydować na rzodkiewki białe lub żółte. Często można spotkać mieszanki nasion różnokolorowych odmian.
Rzodkiewka lubi dużo słońca i mało wody
Rzodkiewki wymagają lekkiego, przepuszczalnego, żyznego podłoża o jak największej zawartości próchnicy. Przygotowując ziemię nie warto zatem żałować torfu, kompostu i piasku. Rośliny nie przepadają za nadmiarem azotu w glebie (powoduje drewnienie korzeni, przez co rzodkiewki stają się niesmaczne), zatem należy unikać nawozów azotowych, a stosując wieloskładnikowe mieszanki mineralne wybierać te o obniżonej zawartości tego pierwiastka.
Najlepsze dla rzodkiewek są stanowiska słoneczne lub lekko zacienione. W pełnym cieniu rośliny mają tendencję do nadmiernego rozbudowywania liści, przez co nie produkują dużych, smacznych korzeni.
Kiedy siać rzodkiewkę
Dla powodzenia uprawy rzodkiewki bardzo ważny jest termin wysiewu nasion. Można to robić wiosną - od marca do ok. 10 maja lub późnym latem - od sierpnia do września. Wynika to z faktu, że rzodkiewka posiana wtedy, gdy jest długi dzień pięknie zakwitnie, ale nie wytworzy bulwiastych korzeni.
Zarówno wiosną, jak i latem rzodkiewkę warto wysiać kilka razy, np. co 10-14 dni. Dzięki temu będziemy mieć do dyspozycji świeże i nieprzerośnięte rzodkiewki.
Nasiona wysiewa się bezpośrednio na stanowiska. Płytko, maksymalnie na głębokość centymetra. Siać należy rzadko, najlepiej co 6–8 cm. Jeśli rośliny wzejdą gęściej, trzeba je przerwać, gdyż zbyt ciasno rosnące rzodkiewki nie produkują dużych bulw (liście rzodkiewek są jadalne, więc takie wyrwane rośliny możemy wrzucić do sałatki).
Wiosną siejemy odmiany wczesne, jesienią - późne.
Co robić, żeby mieć dorodne rzodkiewki
W uprawie tych warzyw najważniejsze jest utrzymywanie równomiernej, jednak niezbyt dużej wilgotności podłoża. Podlewać rośliny trzeba regularnie, co 3-4 dni, w sposób umiarkowany. Gdy rzodkiewki mają zbyt sucho, zahamowują wzrost. W zbyt mokrym podłożu ich bulwy mają tendencję do zagniwania i chorowania.
Rzodkiewki na tym samym stanowisku można uprawiać co trzy lata, gdyż siane częściej mają skłonności do chorowania. W trakcie wzrostu roślin nie trzeba nawozić.
By uzyskać dorodne bulwy, w połowie wegetacji - w czasie kiedy rzodkiewki zaczynają zawiązywać jadalne zgrubienie korzenia - warto pozbawić każdą z nich części liści. Dzięki temu bulwy będą większe. Zabieg należy jednak prowadzić z umiarem - zbyt ogołocona roślina zajmie się odbudowywaniem liści, zaniedbując korzeń.
Rzodkiewka zakwitła? Poczekaj na strączki nasienne
Jeśli chcemy się cieszyć smakiem korzeni rzodkiewek, nie czekajmy aż rośliny zakwitną - wtedy będę praktycznie niejadalne (korzenie będą bardzo twarde i łykowate).
Jednak jeśli zdarzy się, że przegapimy moment i rzodkiewki zakwitną, możemy zostawić je na rabacie, żeby zawiązały strąki nasienne. Takie strączki są jadalne i smaczne (zarówno po obróbce, jak i na surowo). Pamiętajmy jednak, że muszą być młode, bo potem będą łykowate. Pojawiła się nawet odmiana rzodkiewki strączkowej, uprawianej właśnie z myślą o strączkach nasiennych, jednak i "zwykłą" rzodkiewkę możemy z powodzeniem w ten sposób wykorzystać.
Wybrane odmiany rzodkiewki
- Fiesta - odmiana wczesna, kulista, karminowo-czerwona. Ma wyjątkowo delikatny w smaku miąższ.
- Krakowianka - wczesna odmiana o korzeniach przybierających barwę czerwoną z białymi końcami. Kulista, odporna na parcenie.
- Silesia - wczesna odmiana do uprawy w miejscach słonecznych. Ma wydłużone, walcowate, karminowe korzenie o długości do 5 cm. Wyjątkowo soczysta.
- Carmen - odmiana całoroczna, kulista, czerwona, łagodna w smaku. Jej zaletą jest odporność na pękanie i parcenie.
- Redhart - odmiana letnia, kulista, duża, o białej skórce i czerwonym miąższu. Charakteryzuje się orzechowym posmakiem.
- Sopel lodu - odmiana późna, o długim okresie wegetacji wynoszącym nawet do 60. dni. Ma białe, długie korzenie osiągające 12 cm. Wyjątkowo ostra w smaku.
