Zawilce japońskie kwitną późnym latem. To piękna ozdoba ogrodu, ale nie wszędzie urosną. Sprawdź, jak zadbać o te kwiaty

W każdym ogrodzie znajdują się zakątki, do których słońca dociera niewiele. Nie znaczy to jednak, że muszą być to miejsca smutne i ponure, gdyż istnieje sporo roślin, które właśnie w półcieniu czują się najlepiej. Należą do nich między innymi bardzo piękne i okazałe zawilce japońskie, których delikatne, jasne kwiaty rozświetlą każdą rabatę.

Zawilce japońskie w przeciwieństwie do wielu innych zawilcównie kwitną wiosną, tylko latem i jesienią, dlatego należą do grona najcenniejszych bylin ogrodowych.

Zawilce japońskie tworzą liczne, duże, klapowane, zielone, ząbkowane na brzegach liście, które są osadzone na długich, cienkich ogonkach. Dlatego, zanim zakwitną, to właśnie gęsta rozeta liści jest ich największą ozdobą. W sierpniu spomiędzy liści wyłaniają się sztywne, lekko owłosione, cienkie, w górnej części rozgałęzione pędy (wys. od 50 do ponad 120 cm), zwieńczone dużymi, kwiatami koszyczkowymi z żółtym środkiem.
U gatunku kwiaty są zwykle pojedyncze, a ich płatki z wierzchu bladoróżowe i ciemniejsze od spodu, ale u odmian mogą być też białe, jasnoróżowe, liliowe lub ciemnoróżowe. Mogą też różnić się budową (pojedyncze, pełne, półpełne) i wysokością, dlatego każdy znajdzie wśród nich coś interesującego.

Zawilce japońskie nie są roślinami trudnymi w uprawie, ale będą bujnie kwitły i dobrze rosły tylko na odpowiednim stanowisku. Rośliny oczekują miejsc półcienistych oraz ciepłej, żyznej, próchniczej, stale lekko wilgotnej gleby, o obojętnym odczynie pH. Nie lubią pełnego słońca, ani suchej, przepuszczalnej gleby, gdyż na takich stanowiskach szybko więdną i słabo kwitną. W słońcu warto sadzić tylko nieliczne odmiany np. zawilce japońskie „September Charm”.
Wybierając dla nich miejsce w ogrodzie, trzeba też pamiętać, że rośliny nie lubią wody zalegającej wokół korzeni w okresie zimowym i nie tolerują zastoisk mrozowych oraz otwartych terenów, narażonych na silne wiatry.

Czytaj także: Te byliny posadź we wrześniu! Polecamy kwiaty, które udadzą się nawet początkującym ogrodnikom. Zobacz, co wybrać

Ponieważ zawilce japońskie pochodzą z cieplejszych rejonów świata, niezbyt dobrze znoszą też niskie temperatury, dlatego przed zimą warto okryć je liśćmi lub stroiszem (szczególnie młode egzemplarze). Rośliny warto też systematycznie ściółkować. Jesienią i zimą ściółka ochroni je przed chłodem, a w sezonie wiosenno-letnim zabezpieczy podłoże przed wysychaniem i rozwojem chwastów. Uwaga: ponieważ zawilce japońskie nie lubią kwaśnej ziemi, do ściółkowania nie używajmy kory sosnowej, ale pochodzącą z drzew liściastych.

Na dobrym stanowisku zawilce ładnie się rozrastają i z roku na rok tworzą coraz większe kępy, dzięki czemu można je łatwo rozmnażać przez podział (zabieg należy wykonać wiosną).
Młode rośliny można również uzyskać z nasion (długo kiełkują), ale jeśli chcemy, aby potomstwo zachowało cechy odmianowe rośliny matecznej, musimy wykorzystać do tego celu nasiona pochodzące od sprawdzonego sprzedawcy, gdyż zebrane samodzielnie nie zagwarantują nam powtarzalności cech odmianowych.

Zobacz: 5 zachwycających a mniej znanych kwiatów, które ozdobią ogród późnym latem

Mimo dość szczególnych wymagań zawilców japońskich, warto zainteresować się ich uprawą, gdyż są to rośliny bardzo atrakcyjne i dość uniwersalne. W ogrodzie pięknie wyglądają w grupach lub na wielogatunkowych rabatach w zestawieniu z innymi bylinami takimi jak funkie, żurawki, brunery, paprocie, parzydło leśne, bodziszki, pluskwica groniasta, języczki pomarańczowe czy tawułki Arendsa.
Wspaniale prezentują się też na tle drewnianego ogrodzenia, a także ściany budynku lub altany. Rośliny nadają się także do sadzenia w pobliżu oczka wodnego lub strumyka. Są też idealnym uzupełnieniem rabat w ogrodach japońskich lub naturalistycznych. 

Polecamy: Masz ogród w cieniu? Posadź te rośliny! Ozdobią cieniste zakątki swoimi kwiatami i liśćmi. Polecamy piękne gatunki, które nie lubią słońca

Do najciekawszych odmian zawilców japońskich należą między innymi:

• „Splendens” - kwiaty, pojedyncze, duże, ciemnoróżowe, wys. ok. 80 cm,
• „Bressingham Glow” i „Prinz Heinrich” - kwiaty półpełne, ciemnoróżowe, wys. 70-80 cm,
• „Konigin Charlotte” - kwiaty pojedyncze, duże, jasnoróżowe, wys. 80-90 cm,
• „Honorine Jobert” - kwiaty pojedyncze, duże, białe, wys. 50-70 cm,
• „Whirlwind” - kwiaty półpełne, białe, wys. ok. 70 cm,
• „Handspen Anundance” - kwiaty pojedyncze, ciemnoróżowe, z jasnym obrzeżem płatków, wys. ok. 90 cm,
• „September Charm” - kwiaty różowe, półpełne, wys. 1,2 m, jedna z niewielu odmian tolerujących stanowiska słoneczne,
• „Crispa” - kwiaty pojedyncze, różowe, wys. 50-80 cm, liście jasnozielone, mocno postrzępione i pokarbowane na brzegach.