Liście lecą z drzew? Zrób z nich doskonałą dla roślin ziemię liściową. Polecam dwa proste sposoby

W jesiennym ogrodzie nie musimy grabić wszystkiego do ostatniego listka. Naturalna otulina z suchych liści pod drzewami i krzewami chroni ich korzenie, zapewnia schronienie wielu pożytecznym stworzeniom, tworzy też dobre warunki dla rozwoju niektórych roślin ozdobnych. Naturalną „kołderkę” z liści doceni wiele roślin.

Liści nie powinno się jednak zostawiać na trawnikach, a także na chodnikach, ścieżkach, tarasach itp. utwardzonych powierzchniach. Jesienne liście można dodawać do ogólnego kompostu – i jest to świetna metoda na ich zagospodarowanie. Można także zrobić kompost z samych liści, czyli ziemię liściową. Taka ziemia będzie bogata w próchnicę, a także związki węgla i przyda się do wielu zastosowań.

Ilość opadłych liści może wydawać się duża i trudna do przerobienia, jednak zgromadzone liście bardzo szybko osiadają i po kilku dniach ich sterty mają znacznie mniejszą objętość niż początkowo. Dlatego do zagospodarowania liści z ogrodu nie potrzeba dużo miejsca. Ziemię liściową można przygotować na dwa sposoby:

• w skrzyni-kompostowniku,
• w workach.

Uwaga: Wiesz, że musisz sprzątnąć liście z chodnika przy posesji? Sprawdź, kiedy trzeba to zrobić, bo grozi ci mandat

Ziemię liściową możemy zrobić w tradycyjnym kompostowniku – drewnianej skrzyni lub metalowym koszu itp., pozbawionym dna (ważny jest dostęp do ziemi). Wsypujemy do niego jesienne liście opadłe z drzew i krzewów. Liście warto rozdrobnić (są kosiarki, które mają funkcję zbierania i rozdrabniania liści, bez koszenia trawy), co przyspieszy proces rozkładu. Ważne jest, że liście muszą być mokre. Można je zbierać po deszczu, a jeśli jest sucho, to przelać wodą już na pryzmie.

Warstwy liści (o grubości ok. 20 cm) warto przesypać żyzną ziemią lub dojrzałym kompostem. Można także dodawać mocznik lub nawóz mineralny z azotem. Każdy z tych dodatków przyspieszy proces kompostowania i dodatkowo wzbogaci ziemię liściową. Na wierzch warto również nasypać cienką warstwę ziemi. Całość można przykryć agrowłókniną, która zapewni korzystniejszą temperaturę. Po kilku miesiącach liście warto przerzucić, albo przynajmniej ponakłuwać pryzmę (jak najgłębiej). Trzeba także zadbać o to, żeby pryzma była wilgotna.

W podobny sposób przygotowuje się ziemię liściową w workach. Najlepiej do tego nadają się worki z grubej, czarnej folii. Pakujemy do nich liście, najlepiej również przesypane kompostem, można także dodać mocznik lub obornik. Również w tym przypadku liście muszą być mokre. Worki wiążemy i nakłuwamy w nich otwory, żeby umożliwić wymianę powietrza. Co kilka tygodni worki należy poruszać, żeby rozbić tworzące się bryły. Worki należy umieścić w zacienionym, przewiewnym miejscu. Od czasu do czasu warto sprawdzać, czy ich zawartość jest wilgotna, bo tylko wtedy będzie się rozkładać.

Obie metody mają swoje zalety i ograniczenia. Jeśli przygotowujemy ziemię w pryzmie (kompostowniku), musimy od razu wyznaczyć stałe miejsce. Produkcja w workach daje pewną mobilność i elastyczność, dlatego dobrze się sprawdza w mniejszych ogrodach. Czas rozkładu liści zależy od kilku czynników, ale może trwać od pół roku do dwóch lat.

Do zrobienia ziemi liściowej można wykorzystać znakomitą większość liści opadających z drzew i krzewów. Wyjątkiem są liście chore albo uszkodzone przez szkodniki (nie chodzi o same uszkodzenia, ale obecność szkodników na nich). Takie liście należy oddać jako odpady zielone. Ze względu na dużą szansę występowania szkodników, najlepiej zrezygnować w ogóle z kompostowania liści kasztanowca.

Należy także unikać dużych ilości liści orzecha włoskiego zawierają substancję (juglon), która utrudnia wzrost i rozwój innych roślin. Juglon wprawdzie rozkłada się i traci swoje właściwości, jednak tempo tego procesu zależy od warunków. Ponadto liście orzecha długo rozkładają się i jeśli będzie ich dużo, powstanie ziemi liściowej wydłuży się.

Trzeba też wiedzieć, że także liście niektórych innych drzew długo rozkładają się. To przede wszystkim dęby i olchy, ale też grusze, a także liście roślin zimozielonych (choć one nie opadają masowo). Jeśli mamy sporo roślin dostarczających właśnie takich długo rozkładających się liści, możemy je przeznaczyć na osobną pryzmę. Z nich również powstanie ziemia, ale po dłuższym czasie.

Ziemia liściowa to przede wszystkim ziemia próchnicza o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie. Zawiera dużą ilość związków węgla, ale bardzo niewiele azotu, fosforu i potasu. W niewielkich ilościach dostarcza też wapnia, magnezu, siarki, żelaza i boru. Nie jest więc typowym nawozem, wzbogacającym ziemię w związki mineralne. Ma jednak wielką zaletę – poprawia strukturę ziemi, zapobiega wymywaniu związków organicznych i zwiększa jej chłonność. Warto ją stosować do ulepszania lekkich, piaszczystych ziem, ale poprawi także strukturę ciężkich gliniastych ziem.

Ziemię liściową stosuje się także jako dodatek do podłoża do siewu nasion i przygotowania rozsad. Rośliny dobrze się ukorzeniają w podłożach z jej dodatkiem. Można ją także wykorzystać do ściółkowania rabat. W rozłożonej postaci liście wrócą tam, gdzie ich miejsce – do gleby.

Bez względu na to, czy ziemię robimy w workach, czy w kompostowniku, musimy pamiętać o tym, że:

• liście muszą być mokre – jeśli nie są, trzeba je zmoczyć; należy też sprawdzać, czy na pryzmie lub w workach utrzymuje się wilgoć, bo liście nie mogą przeschnąć,
• do liści warto dodać ziemię lub gotowy kompost, można również użyć gotowych starterów do kompostu – taki dodatek sprawi, że liście szybciej zaczną się rozkładać,
• dodatek obornika, mocznika lub nawozu z azotem wzbogaci ziemię w ten pierwiastek (liście nie mają go dużo, a jest on potrzebny w procesie rozkładu) i sprawi, że ziemia powstanie szybciej,
• do ziemi liściowej nie dodajemy innych odpadków, jak w przypadku zwykłego kompostu,
• rozdrobnione liście rozłożą się szybciej.