Drżączka to trawa, która ma kilkanaście gatunków. Niektóre z nich rosną w Polsce (drżączka średnia i mniejsza), ale są także uprawiane jako rośliny ozdobne (drżączka większa). Wyglądają one ładnie na rabatach, ale też doskonale nadają się na suche bukiety.
Drżączki - trawy ozdobne do ogrodu
Drżączki to trawy średniej wielkości. Dorastają do ok. 50 cm wysokości i tworzą niewielkie kępy o szarozielonych, wąskich liściach. Drżączki mają bardzo charakterystyczne i ozdobne kwiatostany. Są one dość luźne i przewieszają się. Kwiatostan składa się z kłosków, które mogą kojarzyć się ze spłaszczoną szyszką. Ich plewki tworzą łuskowaty wzór. Mają one jasnozielony kolor, z czasem przechodzący w słomkowy. W górnej części mogą być czerwonawo lub fioletowo przebarwione (tak zabarwione bywają też źdźbła). Między plewkami pojawiają się kwiaty, ale – jak u większości traw, są one bardzo niepozorne.
Kłoski są delikatne i drżą przy najlżejszym powiewie wiatru. Właśnie stąd pochodzi nazwa tej trawy. Wydają przy tym charakterystyczny, suchy grzechot. Drżączki kwitną od maja/czerwca do lipca, ale plewki utrzymują się i wyglądają ładnie znacznie dłużej.
Jakie gatunki drżączek wybrać
Jako trawy ozdobne uprawia się dwa gatunki drżączek. Są to:
- drżączka średnia (Briza media) – jest to roślina rodzima, którą można spotkać też na łąkach. Dorasta do ok. 50 cm wys. Ma sercowate kłoski, długości do 0,7 cm. Ta trawa jest byliną (jednak nie jest zbyt długowieczna);
- drżączka większa, drżączka wielka (Briza maxima) – pochodzi z południowych regionów Europy i północnej Afryki. Roślina osiąga podobne rozmiary, co średnia, jednak ma znacznie bardziej okazałe kłoski, które mają ok. 1,5 cm długości. To roślina jednoroczna.
Jak uprawiać drżączki – podstawowe wymagania
Oba gatunki tych traw mają takie same wymagania co do miejsca – powinno ono być nasłonecznione, ewentualnie lekko zacienione. Obie trawki lubią także przepuszczalne ziemie o lekko kwaśnym odczynie. Jednak o ile drżączka średnia świetnie rośnie nawet na glebach ubogich, to drżączka większa bardziej wygórowane oczekiwania - musi mieć żyzną i próchniczą ziemię.
Obydwa gatunki dobrze radzą sobie z suszą, jednak, żeby ładnie wyglądały i tworzyły efektowne kłoski, warto je podlewać, jeśli dłużej nie pada. Wieloletnią drżączkę średnią należy przyciąć wiosną. Poza tym te trawy nie wymagają żadnych zabiegów pielęgnacyjnych, są też odporne na choroby i szkodniki.
Kiedy siać i jak rozmnażać drżączki
Drżączki można uzyskać z nasion, które sieje się wprost do gruntu od końca kwietnia do połowy maja. Z bardziej ciepłolubną drżączką wielką warto poczekać na cieplejsze dni (kiełkuje przy ok. 13ºC i jest wrażliwa na zimno).
Te trawy wyglądają delikatnie, więc żeby było je widać, ich nasiona warto sadzić po kilka w jednym dołku. Jeśli zależy nam na bardziej okazale kępie, dołki z nasionami zróbmy na planie koła.
Drżączki można także posiać do donic.
Bylinową drżączkę średnią można dodatkowo rozmnażać przez podział kępy. Robi się to wiosną, albo wczesnym latem.
Drżączki w ogrodzie i na tarasie
Te trawy pięknie wyglądają we wszelkiego rodzaju naturalistycznych nasadzeniach. Jednak warto zadbać o to, żeby były odpowiednio wyeksponowane. Ponieważ nie są zbyt wysokie, z powodzeniem można je sadzić na bliskim planie, tak żeby rośliny za nimi tworzyły tło – na nim trawy będą dobrze widoczne. Jako tło dla tych traw możemy też wykorzystać płot lub ścianę budynku.
Drżączki można sadzić z większością ogrodowych kwiatów, które lubią słońce, a także w zestawieniach z innymi trawami, szczególnie kolorowymi (np. imperata Red Baron, rozplenica japońska Rubrum, tłem może być okazała i ciemna rozplenica słoniowa Vertigo) Drżączkę średnią warto też wykorzystać jako element łąki kwietnej.
