Tawułka Arendsa – kolorowa ozdoba cienistych rabat. Jak ją uprawiać

Największą ozdobą tawułki Arendsa (Astilbe × arendsii ) są niezwykle dekoracyjne, drobne kwiaty, zebrane na szczycie wzniesionego, sztywnego pędu w okazałe, wiechowate kwiatostany, przypominające barwne pióropusze.

Kwiaty pojawiają się latem (od lipca do września), ale ze względu na piękne, pierzaste liście, osadzone na wzniesionych, sztywnych ogonkach i tworzące ponad ziemią gęste kępy, tawułki są dekoracyjne przez cały sezon od wiosny aż do późnej jesieni.

Ze względu na swoje niezwykłe walory ozdobne i ogromną popularność, rośliny doczekały się obecnie mnóstwa wspaniałych odmian, różniących się między sobą wysokością (rośliny mogą osiągać od ok. 40 cm do 150 cm) oraz barwą kwiatów.

Wśród nich na uwagę zasługują m.in.:

• „Fanal” - kwiaty ciemno-czerwone, młode liście brązowo-bordowe, błyszczące, wys. ok. 50-60 cm,
• „Mont Blanc” - kwiaty białe, wys. ok. 1 m,
• „Zuster Theresa” - kwiatostany bardzo gęste, duże, różowe, wys. ok. 50-60 cm,
• „Amethyst” - kwiaty różowe, wys. ok. 50-90 cm,
• „Amerika” - kwiaty gęste, jasnoróżowe, wys. ok. 70-80 cm,
• „Federsee” - kwiaty fioletowo-różowe, wys. ok. 60-70 cm,
• „Brautschleier” - kwiatostany duże, bardzo gęste, białe, wys. 50-70 cm,
• „Bressingham Beauty” - kwiatostany duże, gęste, różowe o przewieszających się na zewnątrz gałązkach, wys. 50-60 cm,
• „Look at Me” - kwiaty duże, gęste, różowe, wys. ok. 40-60 cm,
• „Weisse Gloria” - kwiatostany duże, gęste, śnieżnobiałe, wys. ok. 50-60 cm,
• „Burgundy Red” - kwiaty karminowo-czerwone, wys. ok. 50-60 cm.

Tawułki doskonale nadają się do uprawy na cienistych rabatach i znakomicie komponują się z innymi roślinami cienia takimi jak funkie, żurawki, paprocie, zawilce japońskie, bodziszki, brunnery wielkolistne, parzydło leśne czy runianki. Pięknie prezentują się też posadzone w dużych grupach na rabatach lub trawnikach.

Mogą być również uprawiane w pobliżu oczek wodnych, a niższe, bardziej zwarte odmiany sadzone w doniczkach i uprawiane na balkonach lub tarasach. Ich piękne kwiaty nadają się też do cięcia, ale muszą być ścinane, gdy są rozwinięte jedynie do połowy, inaczej w wazonie szybko przekwitną.

Sprawdź: Jakie paprocie warto uprawiać w ogrodzie

Tawułki Arendsa są jednak nie tylko bardzo atrakcyjne, ale też stosunkowo łatwe w uprawie. Wprawdzie mają dość szczególne wymagania, ale kiedy zapewnimy im odpowiednie warunki, będą wspaniale się rozwijać i obficie kwitnąć. Jeśli jednak chcemy cieszyć się ich urodą przez cały sezon, musimy zapewnić roślinom cieniste lub półcieniste stanowisko oraz żyzną, próchniczą, przepuszczalną i stale lekko wilgotną glebę, gdyż nie tolerują palącego słońca i suszy.

Stanowisko pod ich uprawę należy wybrać bardzo starannie, gdyż tawułki posadzone w złym miejscu, bardzo szybko zaczynają tracić walory ozdobne i przestają kwitnąć.

Ponieważ są roślinami żarłocznymi, w czasie okresu wegetacyjnego warto je również systematycznie dokarmiać i to najlepiej za pomocą nawozów organicznych (nie lubią nawozów mineralnych), które nie tylko dostarczają tawułkom niezbędnych składników odżywczych, ale też poprawią strukturę gleby i zwiększają w niej ilość próchnicy.

Rośliny są dostatecznie odporne na zimowe temperatury i nie oczekują zimowego okrycia. Groźne mogą być dla nich natomiast wiosenne przymrozki, dlatego przed zapowiadanymi spadkami temperatur, rośliny warto osłonić włókniną lub igliwiem.

Tawułkę Arendsa możemy rozmnażać na kilka sposobów, ale młode rośliny najłatwiej uzyskać przez podział dorosłych egzemplarzy. Kępy dzieli się wczesną jesienią, tuż po kwitnieniu lub wiosną, sadząc młode rośliny od razu na miejsce stałe (w pierwszym roku po posadzeniu warto zabezpieczyć je na zimę liśćmi lub torfem).

Sadzonki można też uzyskać przez pobranie wiosną z roślin odrostów korzeniowych. Nieco trudniej rozmnożyć tawułki za pomocą nasion, które wysiewa się na przedwiośniu do skrzynek wypełnionych dobrą ziemią torfową (na przełomie lutego i marca) i przechowuje w widnym, ciepłym pomieszczeniu (ok. 20-22°C). Po wzejściu siewek i wytworzeniu przez nie 2-3 pierwszych liści właściwych, rośliny się pikuje, a następnie wysadza na miejsce stałe.