Tawuły i tawułki

Tawuły są krzewami z rodziny różowatych, z kolei tawułki to byliny należące do rodziny skalniakowatych.

Charakterystyka tawuł

Tawuła (Spiraea) - pochodzi
z umiarkowanych i chłodnych stref półkuli północnej, zawiera około 100 gatunków, różniących się między sobą: okresem kwitnienia, wysokością oraz przekrojem pędów. Poszczególne gatunki osiągają wysokość od 40 cm do 3 m, tworząc intensywne kwiatostany.   Większość tawuł charakteryzuje się intensywnością kwitnienia oraz dużą odpornością na działanie niskich temperatur. Kwiatostany przybierają przeważnie barwę białą, nieco rzadziej: czerwoną, zielonożółtą i czerwoną. Okres kwitnienia jest zależny od odmiany i przypada na okres wiosenny (kwiecień - maj dla odmian: Orguta, Cinerea, Vanhouttei ), bądź letni (czerwiec-wrzesień dla odmian: Gold Flame, Goldmound, Froebelli, Shirobana).

Uprawa tawuł

Tawuły nie mają szczególnych wymagań glebowych, dobrze wzrastają w miejscach nasłonecznionych oraz suchych. Dorosłe krzewy nie wymagają podlewania ani nawożenia. Ich pielęgnacja może ograniczać się jedynie do obcinania ususzonych pnączy oraz przerzedzania, odbywającego się, co dwa lata.

Charakterystyka tawułek

Tawułka (Astilbe) - pochodzi z Chin, Korei oraz Japonii, zawiera kilkanaście poszczególnych gatunków. W odróżnieniu od tawuł, tawułki osiągają niewielką wysokość, oscylującą w granicach 15-120 cm. Od początku czerwca tawułki wytwarzają drobne kwiaty, przypominające swoją formą puch. Wiechy przybierają intensywne odcienie bieli, różu, czerwieni bądź żółci. Okres ich kwitnienia kończy się dopiero w połowie września.

Uprawa tawułek

Tawułki to rośliny, które nie lubią miejsc nasłonecznionych, odpowiada im żyzna, wilgotna gleba oraz tereny zacienione. Szczególnie podczas upalnego lata, rośliny należy intensywnie podlewać dwa razy na dobę. Warto również pamiętać o regularnym nawożeniu kompostem torfowo-obornikowym.
Przed nastaniem pierwszych przymrozków, tawułki powinny zostać szczelnie przykryte wikliną, która zabezpieczy ich wszystkie pędy.