Błędy w uprawie magnolii. Czego nie robić, żeby magnolie dobrze kwitły i rosły

Kwitnące magnolie, to niezwykły widok. Drzewka są niemal całkowicie obsypane dużymi kwitami i na krótki czas stają się gwiazdami ogrodu, dlatego trudno się dziwić, że mają tylu miłośników. Niestety, magnolie to jednak rośliny nie tylko piękne, ale też dość wymagające. Źle pielęgnowane chorują i nie kwitną, sprawiając nam w ten sposób ogromny zawód.

Jedną z przyczyn niepowodzenia w uprawie magnolii jest niewłaściwy wybór gatunku do uprawy. Magnolie to rodzaj liczący sobie ponad 250 gatunków, pochodzących z różnych stref klimatycznych. Większość uprawianych w naszym kraju magnolii, to przybysze z Chin i Japonii (magnolia naga, purpurowa, japońska, szerokolistna i Siebolda), ale też z Francji (np. magnolia pośrednia) i Ameryki (np. magnolia drzewiasta, wielkokwiatowa, parasolowata i gwiaździsta).

W zależności z jakiego regionu świata rośliny pochodzą, mają nieco inną odporność na mróz. Najdelikatniejsze i najmniej mrozoodporne gatunki znajdziemy wśród przybyszów z Azji i Południa Europy (np. magnolia pośrednia, japońska, purpurowa, naga, szerokolistna), bardziej wytrzymałe pochodzą zwykle z Ameryki (np. magnolia drzewiasta, gwiaździsta) choć i tu zdarzają się wyjątki (np. magnolia wielkokwiatowa).

Zanim więc wybierzemy magnolię sprawdźmy, czy poradzi sobie w naszym ogrodzie. Delikatniejsze gatunki wymagają zimowego okrycia np. włóknin).

Bez względu jednak na to, który gatunek magnolii wybierzemy, dla rośliny powinniśmy wybrać ciepłe, osłonięte od wiatru, słoneczne lub lekko półcieniste stanowisko oraz żyzną, próchniczą, przepuszczalną.

Bardzo ważne jest, żeby gleba miała lekko kwaśnym odczynie pH. Jeśli podłoże będzie obojętne lub zasadowe, magnolia zacznie chorować, a na jej liściach pojawią się brzydkie plamy i przebarwienia (chlorozy).

Pamiętajmy też, że magnolie nie znoszą suszy, stojącej wody ani zastoisk mrozowych, dlatego pod ich uprawę przeznaczmy glebę ciepłą i łatwo nagrzewającą się oraz stale lekko wilgotną (ale nie mokrą). Nie zapominajmy też o podlewaniu roślin w okresach bezdeszczowych, gdyż przesuszona magnolia będzie chorować i nie zakwitnie. Przyda się ściółkowanie gleby wokół drzewka, dzięki czemu ziemia będzie wolniej wysychać. Do tego celu można użyć np. kory, która dobrze też wpłynie na odczyn gleby.

Właściwy wybór stanowiska jest dla magnolii bardzo ważny nie tylko ze względu na jej wymagania uprawowe, ale też dlatego, że roślina nie cierpi przesadzania i uszkodzenia korzeni, gdyż posiada kruchy i płytki system korzeniowy.

Przesadzanie najgorzej znoszą starsze egzemplarze, dlatego jeśli chcemy uniknąć problemów z ewentualną przeprowadzką, postarajmy się od razu wybrać dla magnolii docelowe stanowisko, uwzględniając przy tym jej ostateczne rozmiary (niektóre gatunki mogą być bardzo duże). Po przesadzeniu magnolie mogą długo chorować, a czasem nawet całkiem obumrzeć.

Po posadzeniu drzewka, nie udeptujmy gleby wokół niego, a jedynie obficie ją podlejmy, gdyż udeptywanie także może spowodować uszkodzenia korzeni. Uważajmy też z dalszymi zabiegami pielęgnacyjnymi, gdyż kopiąc wiosną podłoże zbyt blisko magnolii, możemy uszkodzić jej delikatnych korzenie, doprowadzając do osłabienia krzewu.

Kolejną krzywdę możemy wyrządzić roślinie przez cięcie. Magnolie należą do tych gatunków, które nie lubią cięcia, dlatego zabieg należy wykonywać tylko w ostateczności, ograniczając się przede wszystkim do ciecia sanitarnego (usuwania gałązek chorych, przemarzniętych lub uszkodzonych).

Kolejny problem to rozmnażanie. Magnolie w naszym klimacie mogą czasem zawiązać nasiona, które możemy też kupić w sklepie. Ich użycie do rozmnażania magnolii nie jest wprawdzie błędem, ale nie spodziewajmy się, że magnolie, które wyrosły z nasion prędko zakwitną - czekanie na pierwsze kwiaty może potrwać nawet 10 lat.

Jeśli zależy nam na szybkim efekcie (kwitnienie w 2-3 roku po posadzeniu), lepiej poszukajmy sadzonek rozmnażanych wegetatywnie.