Dziki bez czyli bez czarny
Czarny bez to średniej wielkości krzew. Ma sporo potocznych i regionalnych nazw, a wiele z nich mówi o jego właściwościach. Bez czarny (Sambucus nigra) jest nazywany bowiem m.in. bzem aptekarskim, bzem aptecznym, bzem leczniczym. Jest też znany jako dziki bez, bo rośnie dziko, szczególnie na obrzeżach lasów i łąk. Można go także uprawiać w ogrodach - to krzew o niewielkich wymaganiach. Najlepiej rośnie w słonecznych miejscach lub lekko zacienionych. Lubi żyzne i próchnicze ziemie. Jednak w praktyce radzi sobie niemal w każdych warunkach.
Lecznicze właściwości ma kora i liście czarnego bzu, jednak najczęściej wykorzystuje się jego kwiaty i owoce. Tym bardziej, że można z nich przygotować bardzo smaczne przetwory.
Kwiatostany czarnego bzu są duże (do 20 cm średnicy) – złożone są z mnóstwa małych białych kwiatów, które tworzą tzw. baldachogrona. Czarny bez kwitnie w maju-czerwcu. Natomiast od sierpnia do października dojrzewają jego owoce, przybierając niemal czarny kolor. O ile kwiaty czarnego bzu są wzniesione do góry, to grona z owocami zwisają w dół (zwróćmy na to uwagę, bo m.in. ta cecha odróżnia czarny bez od bzu hebda, który jest szkodliwy).