Faza końcowa budowy domu to zaplanowanie terenu wokół niego – ogrodu, alejek, ścieżek, podjazdu. Nawierzchnia wokół posesji jest dosyć mocno eksploatowana dlatego należy stosować się do zasad sztuki budowlanej przy jej kładzeniu.
W projekcie należy uwzględnić kształt alejek, ich wzór i formę. W celu odpowiedniego doboru materiału i kolorystyki najlepiej zatrudnić projektanta, który pomoże znaleźć najbardziej właściwe rozwiązanie. Taka osoba powinna dobrać nie tylko wymagania użytkowe alejek i podjazdu, ale również nasze preferencje estetyczne. Taki projekt ułatwi pracę wykonawcy,
a inwestorowi pozwoli precyzyjnie oszacować koszt materiału. Warto także zaplanować zakup większej ilości materiału, ze względu na konieczne docinki.
Przygotowanie gruntu, czyli korytowanie
Na samym początku należy usunąć warstwę pierwotną ziemi, która znajduje się w miejscu planowanej nawierzchni (korytowanie). Korytowanie należy wykopać na głębokość 20, a nawet 40 cm. Ziemię należy oczyścić z korzeni i roślin. Taka praca wymaga użycia maszyn drogowych - spychacza, zgarniarki i równiarki. W przypadku małych powierzchni można to zrobić ręcznie. Może się okazać, że konieczna jest większa stabilizacja powierzchni, na której mamy położyć kostkę. Wówczas można zastosować geowłókninę.
Jak od linijki
Następnym etapem brukowania jest wyrównanie
i odpowiednie wyprofilowanie terenu. W tym celu należy wykonać spadki i odwodnienia. Na tym etapie kształtuje się wizerunek chodnika - jego zakręty, krzywe przejściowe i rozjazdy. Trzeba pamiętać
o odpowiednim nachyleniu nawierzchni, które powinno wynosić od 0,5 do 3 cm na długości
1 metra. W przypadku nawierzchni wokół domu jednorodzinnego wystarczy nam łata i poziomica. Następnie wyrównujemy teren za pomocą piasku lub pospółki - maksymalnie 10 cm.
Liczy się podstawa
Aby prawidłowo ułożyć kostkę musimy pamiętać o warstwie konstrukcyjnej od której zależy stabilność nawierzchni i jej wieloletnia bezproblemowa eksploatacja. Tzw. podbudowa, wykonywana jest ona
z kruszywa naturalnego lub łamanego (grys, tłuczeń) na wcześniej utwardzonym podłożu. Materiał ten należy rozściełać etapami,
a następnie ubić do odpowiedniego stopnia zagęszczenia.
Warstwa podbudowy jest uzależniona od rodzaju podłoża i przewidywanego obciążenia:
- około 20 cm w przypadku nawierzchni ogrodowych,
- 30-45 cm - tam, gdzie będzie odbywał się ruch samochodów.
W przypadku słabego gruntu i wysokiego poziomu wód gruntowych należy wzmocnić podbudowę. Ostatnim krokiem jest wykonanie obramowania podbudowy przyszłej nawierzchni. Rolę oporników mogą pełnić różne materiały - np. elementy brzegowe Kravento Grande i Kravento Basso. Ale także obrzeża trawnikowe, palisady, krawężniki.
Dobry wzór, lepsza nośność
Podsypka z odsiewek kamiennych lub płukanego piasku jest następnym etapem brukowania. Odpowiednia warstwa to od 3 do 5 cm. Podsypkę należy wyrównać łatą zapewniając odpowiednie spadki, ale nie zagęszczamy. Ogrodowe alejki wymagają kostki o grubości nawet 4 cm natomiast na podjeździe nie powinna być ona cieńsza niż 6 cm.
W przypadku, kiedy nawierzchnia będzie często eksploatowana lub użytkowana przez samochody ciężarowe należy ułożyć tu kostkę
o grubości 8 cm.
Odpowiedni wzór kostki może zwiększyć nośność budowanej nawierzchni. Taka kostka powinna być ułożona ukośnie do kierunku jazdy, najlepiej pod kątem 45º do osi jezdni. Obciążenie wówczas rozłoży się równomiernie, a poziom hałasu będzie zauważalnie niższy.
Nie lada układanka
Fugi, które powstają podczas układania kostki wypełnia się suchym drobnym piaskiem płukanym (granulacja 0-2 mm). Robi się to na mokro (szlamowanie) i na sucho (piaskowanie). Nie stosujemy piasku zmieszanego z cementem ponieważ może trwale związać się z nawierzchnią kostki tworząc trudno usuwalne plamy.
Jeżeli mamy nadmiar piasku należy go usunąć z nawierzchni w całości przed wibrowaniem, a po zagęszczeniu kilkakrotnie powtórzyć spoinowanie i uzupełnić braki. Wielkość fug jest uzależniona od rodzaju kostki, a piasek w nich zapobiega ocieraniu i kruszeniu się krawędzi kostki podczas eksploatacji. Gdy jest taka potrzeba kostkę docina się specjalnymi piłami, do tego celu nie powinno używać się gilotyny.
Bez wybrzuszeń i szpar
Kostka brukowa powinno się zagęścić przy użyciu wibratora płytowego, koniecznie zabezpieczonego płytą z tworzywa sztucznego. Zagęszczanie należy wykonać od brzegów do środka, a następnie wzdłuż alejki. Nawierzchnia powinna być jednolitą płaszczyzną, bez żadnych wybrzuszeń i szpar. Idąc po niej nie powinno się wyczuwać różnic w wysokości na łączeniach poszczególnych elementów. Tak ułożona nawierzchnia jest gotowa do użytkowania.
Ekipa do zadań specjalnych
Aby nasza nawierzchnia była odpowiednio położona powinniśmy wybrać odpowiednią ekipę, co nie jest prostym zadaniem. Fachowcy posiadają odpowiedni sprzęt, ale także doświadczenie i umiejętności. Gdzie szukać odpowiednich ludzi? Najlepiej zapytać sprzedawcę kostki brukowej - zapewne współpracują od lat renomowanymi ekipami budowlanymi. Warto jednak sprawdzić referencje wykonawców we własnym zakresie.
