Jak uprawiać floksy duże i małe – na rabaty i skalniaki

Do wyboru mamy floksy okazałe, dorastające do ok. 1-1,5 i tworzące duże kępy, idealne na kwiatowe rabaty, niewielkie, poduszkowate byliny, doskonałe do obsadzania skalników i murków oraz rośliny o ciekawych kwiatach, nadające się do uprawy zarówno w ogrodzie jak i w pojemnikach.

Do najbardziej lubianych i najchętniej uprawianych obecnie floksów należą wspaniałe floksy wiechowate. Dawniej często spotykane w przydomowych ogródkach, na pewien czas odeszły w zapomnienie, by ponownie powrócić do łask w wielkim stylu.

Ich duże, okazałe kwiatostany, rozwijające się latem (lipiec-sierpień, kwitnienie można przedłużyć, systematycznie usuwając przekwitłe kwiatostany) na długich, często ponad metrowych, sztywnych pędach, coraz częściej stają się ważnym elementem rabat kwiatowych. Z racji swoich rozmiarów, nadają się do sadzenia jako górne piętro rabaty, tworzenia jednogatunkowych grup oraz do wykorzystania na kwiat cięty.

Mimo swojej urody i rosnącej popularności, te floksy nie są łatwe w uprawie. Ze względu na intensywny wzrost oraz bujne kwitnienie, oczekują żyznych, zasobnych w składniki pokarmowe i dostatecznie wilgotnych gleb.

Nie znoszą przesuszenia, dlatego podczas okresów bezdeszczowych wymagają podlewania. Najlepiej rosną i najobficiej kwitną na stanowiskach słonecznych lub lekko półcienistych, dlatego nie powinny być sadzone pod koronami drzew, gdzie ich kwiaty stają się mniejsze i mniej liczne

Floksy wiechowate są też bardzo podatne na choroby grzybowe (m.in. mączniaka prawdziwego), dlatego rośliny należy często kontrolować pod kątem pojawienia się pierwszych oznak choroby i w razie potrzeby jak najszybciej zastosować odpowiedni preparat ochrony.

Mniej wymagające i łatwiejsze w uprawie są natomiast dużo bardziej niepozorne floksy szydlaste. Te niewielkie byliny, dorastające do wysokości 10-20 cm, mocno się krzewią, tworząc duże, gęste, poduszkowate kępy, złożone z licznych, cienkich, mocno ulistnionych pędów.

W przeciwieństwie do floksa wiechowatego, ich liście są malutkie i wąziutkie, ale ze względu na dużą ilość, mogą sprawiać wrażenie większych i gęstszych. Floksy szydlaste kwitną bardzo obficie, wiosną obsypując się mnóstwem niewielkich kwiatów (kwiecień-maj), w kolorach fioletowych, różowych lub białych, a czasami również dwubarwnych (np. odm. „Candy Stripes”).

Floksy szydlaste są mniej wymagające od swoich wysokich kuzynów, ale również preferują stanowiska słoneczne oraz żyzne, przepuszczalne, dość wilgotne podłoża. Aby na długo zachowały ładny wygląd, co kilka lat powinny być odmładzane, gdyż z wiekiem tracą walory ozdobne (od środka kępy zaczynają się ogałacać). Floksy szydlaste to idealne rośliny do obsadzania murków i skalniaków.

Do mniej popularnych gatunków floksa należy natomiast bardzo ciekawy floks kanadyjski, którego nieduże, zebrane w szczytowe, dość luźne wiechy kwiaty mają niespotykaną, błękitno-niebieską barwę. Bylina dorasta do wysokości ok. 30-50 cm i zakwita wiosną (maj-czerwiec).

Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych oraz na żyznych, próchniczych, stosunkowo wilgotnych podłożach o obojętnym odczynie pH, ale może być też sadzony w półcieniu i na słabszych glebach.

Licencja CC BY-SA 4.0

Nie mniej ciekawy jest także jednoroczny floks Drummonda. Ta niewielka, dorastająca do ok. 30-40 cm roślina, zachwyca urodą licznych kwiatów, zebranych w nieduże wiechy i posiadających szerokie, lekko zaostrzone na szczycie płatki. Jedną z jego ciekawszych odmian jest „Sternenzauber” („Twinkle”), o fantazyjnych, gwiazdkowatych kwiatach i oryginalnych barwach.

Floks Drummonda kwitnie obficie i długo (czerwiec-wrzesień), ale oczekuje żyznych, zasobnych, próchniczych, stosunkowo wilgotnych i przepuszczalnych podłoży oraz słonecznego stanowiska. W ogrodzie nadaje się do sadzenia w postaci jednogatunkowych grup lub niskich obwódek, ale może być też uprawiany w pojemnikach na balkonach i tarasach.

Licencja CC BY-SA 2.0