Najpiękniejsze kwitnące pnącza do ogrodu i na balkon. Gatunki i uprawa

Pnącza mają wiele zalet – ponieważ rosną "w górę", nie zajmują dużo miejsca na tradycyjnych rabatach, za to urozmaicają aranżację ogrodu. Pergole, kraty, trejaże, obrośnięte kwitnącymi pędami, wyglądają przepięknie. Ale pnącza mogą też zasłonić niezbyt ładny płot czy kawałek ściany.

Wiele roślin pnących można też uprawiać na balkonach, bo nadają się do uprawy doniczkowej. Również tutaj można je wykorzystać w sposób praktyczny – jako osłonę balkonu. Pnącza porastające ścianę dobrze też się sprawdzają jako tło dla innych, niższych roślin posadzonych przed nimi w donicy.

Sadząc pnącza trzeba pomyśleć o zapewnieniu im podpór. Dla niektórych wystarczą bambusowe kratki, są jednak takie, które wymagają solidniejszych konstrukcji (to przede wszystkim wisteria czyli glicynia oraz milin). W przypadku pnączy kwitnących warto pamiętać o jeszcze jednej rzeczy - zasilajmy je nawozami przeznaczonymi do roślin kwitnących. Jeśli będziemy stosować nawozy bogate w azot, rośliny wytworzą okazałe pędy i rozrosną się, ale będą miały mało kwiatów.

Mamy duży wybór roślin pnących, które pięknie kwitną – polecamy 10 najpiękniejszych.

Kobea kwitnie przez całe lato – od lipca do października, a jej kwiaty wyglądają bardzo dekoracyjnie. Przypominają dość duże kielichy, najczęściej w fioletowym kolorze, ale mogą być zabarwione na biało lub zielonkawe. Pędy kobei osiągają kilka metrów długości i szybko rosną. Można ją uprawiać w ogrodach, ale też na tarasach i większych balkonach. Lubi miejsca słoneczne i zaciszne, trzeba pamiętać o jej podlewaniu. Kobea jest uprawiana jako roślina jednoroczna.

To pięknie kwitnące pnącze będzie prawdziwą ozdobą ogrodu (niestety do uprawy doniczkowej nie nadaje się). Jego kwiaty wyglądają jak czerwone, pomarańczowe lub żółte trąbki. Są one dość duże, bo mają 6-10 cm długości. Miliny kwitną obficie przez całe lato, ale muszą mieć dobrze nasłonecznione miejsce, trzeba także pamiętać o podlewaniu i nawożeniu. Milin to okazałe i szybko rosnące pnącze, które potrzebuje mocnych podpór (młode pędy warto do nich podwiązywać).

Ten powojnik (klematis) jest wyjątkowo wdzięczny, bo ma minimalne wymagania, a pięknie kwitnie. W dodatku wygląda atrakcyjnie również po przekwitnięciu. Ma dzwonkowate, żółte kwiaty, które wczesnym latem licznie pojawiają się na jego pędach. Potem w ich miejscu pojawiają się puszyste owocostany, które mogą utrzymywać się nawet zimą. Ten gatunek powojnika potrzebuje głównie słońca. Dobrze znosi przesuszenie i mróz, nie musi mieć też bardzo żyznej ziemi (ale na takiej lepiej kwitnie). Nie przepada tylko za podmokłą ziemią. Nadaje się do ogrodów.

Powojniki czyli klematisy wielkokwiatowe to prawdziwa arystokracja wśród pnączy. Mają rzeczywiście okazałe kwiaty (ich wielkość zależy od odmiany) w przeróżnych kolorach, często o cieniowanych lub paskowanych płatkach. Wybór odmian powojników wielkokwiatowych jest olbrzymi, a poza wyglądem różni te także termin kwitnienia.

Powojniki wielkokwiatowe, choć wyjątkowo piękne, są też wyjątkowo kapryśne. Muszą mieć żyzną ziemią, odpowiednio nawożoną i wilgotną. Nie znoszą przesuszenia, przemoczenia, ani przegrzewania korzeni. Niektóre odmiany znoszą pełne słońce, inne wolą lekki cień. Zimą mogą przemarzać. Niektóre odmiany można uprawiać na balkonach i tarasach (w dużych pojemnikach).

Pnące róże to jedne z najbardziej klasycznych roślin ogrodowych. Pięknie wyglądają wijące się po pergolach, czy na kratach przy ścianach domów lub altan. Trzeba jednak wiedzieć, że róże pnące nie mają wąsów czepnych i ich pędy trzeba do podpór podwiązywać (faktycznie wcale nie są pnączami, tylko odmianami o długich pędach).

Róże pnące mają sporo odmian o różnej sile wzrostu, a także zróżnicowanej wielkości i kolorystyce kwiatów. Niektóre powtarzają kwitnienie, inne – nie. Róże pnące potrzebują jasnego stanowiska (ale nie powinno to być palące słońce), żyznej i lekko wilgotnej ziemi. Mniej intensywnie rosnące odmiany można uprawiać w donicach (na zimę zabezpieczonych przed mrozem).

Uwaga: nie mylmy róż pnących z piennymi – te ostatnie to rośliny szczepione na pniu.

Sundawille (sundaville) to prawdziwy hit ostatnich lat. I trudno się dziwić, bo kwitną rzeczywiście przepięknie. Ich kwiaty są duże, mają trąbkowaty kształt i przeróżne kolory. Pojawiają się bardzo licznie przez cały sezon. Sundawille idealnie nadają się na balkony i tarasy – w Polsce spotykane są głównie w uprawie doniczkowej (można je także wysadzić do gruntu). Te pnącza są dość wymagające – potrzebują dobrej ziemi i regularnego zasilania nawozami do roślin kwitnących, wymagają też starannego podlewania, bo nie znoszą nadmiaru ani niedostatku wody. Sundawille najczęściej uprawia się w Polsce jako rośliny jednoroczne, bo nie są odporne na mróz, ale można je zimować (w chłodnym pomieszczeniu).

Bardzo wdzięcznym pnączem jest thunbergia oskrzydlona. Może rosnąć zarówno w ogrodzie, jak i w doniczce na balkonie. Ma pięknie ciemnożółte lub pomarańczowe kwiaty z charakterystycznym czarnym „oczkiem”. Thunbergia rośnie szybko, ale jej pędy są delikatne, więc nie musi mieć więc mocnych podpór. Trzeba za to zadbać o systematyczne, umiarkowane podlewanie i zapewnić jej słoneczne lub lekko ocienione miejsce. Uważajmy, żeby nie moczyć niepotrzebnie jej liści, bo jest wrażliwa na choroby grzybowe, a to sprzyja ich rozwojowi. Podobnie jak sundawillę, thunbergię można przezimować (w pomieszczeniu z temperaturą ok. 10ºC), najczęściej jednak uprawia się ją jako roślinę jednoroczną.

Wiciokrzewy mają sporo gatunków i jeszcze więcej odmian. To pnącza o przepięknych kwiatach i często – wspaniałym zapachu, który jest szczególnie intensywny wieczorem. Do najpiękniejszych i pachnących należy m.in. wiciokrzew pomorski oraz przewiercień (zwany kapryfolium). Warto zwrócić uwagę też na wiciokrzew japoński, który – według badań skutecznie zwalcza wirusy i jest skuteczny także przeciw koronawirusowi SARS-CoV-2. A to tego ładnie pachnie i kwitnie.

Wiciokrzewy najlepiej rosną w zacisznych, osłoniętych miejscach, w słońcu lub lekkim cieniu. Nie są wymagające co do ziemi, ale lubią podłoże o stałej wilgotności (nie powinno być ani mokre, ani przesychające).

Wilec trójbarwny to pnącze jednoroczne, ale łatwe w uprawie i świetnie rośnie z nasion. Wystarczy je wysiać wiosną (w maju) do doniczek na balkonie lub do gruntu w ogrodzie (można je także posiać wczesną wiosną w domu i wystawić na zewnątrz po połowie maja). Kwiaty i liście wilca przypominają powój (rośliny należą do tej samej rodziny), ale wilec ma kwiaty różnokolorowe – różowe, niebieskie, fioletowe. Rośnie szybko (dorasta do ok. 2,5-3 m), a jego pędy są dość delikatne, dlatego wilce najlepiej czują się w miejscach osłoniętych od wiatru. Lubią też słońce i umiarkowane podlewanie (lepiej sobie radzą z czasowym przesuszeniem, niż zalaniem).

Wisteria zwana też glicynią to jedno z najpiękniejszych pnączy. Ze względu na osiągane rozmiary nadaje się tylko do uprawy w ogrodzie, choć jest możliwe prowadzenie jej jako bonsai (to dla bardziej wytrawnych ogrodników). Wisteria rośnie intensywnie i szybko może pokryć np. ścianę domu. Na przełomie maja i czerwca jej pędy pokrywają się kwiatami, które mogą kojarzyć się z kiściami winogron. Najczęściej są w odcieniach fioletu i różu. Wisterie lubią słońce, trzeba też zadbać o ich podlewanie. Wymagają bardzo solidnych podpór. Trzeba też pamiętać o regularnym przycinaniu (robi się to tuż po przekwitnięciu) – inaczej będą słabo kwitły i nie zapanujemy nad ich rozrostem.