Polecamy sposób na piękny trawnik bez mchu, czyli wapnowanie. Teraz jest idealna pora. Sprawdź, jak to zrobić i czego użyć

Trawa szybko reaguje na niekorzystne warunki siedliskowe, dlatego kiedy nie dostaje tego, czego potrzebuje, zaczyna chorować, słabnąć i sprawiać problemy. Jedną z przyczyn pogorszenia się stanu trawnika jest zakwaszenie gleby. Trawa do prawidłowego rozwoju potrzebuje podłoża lekko kwaśnego do obojętnego (ok. 6,0 do 7,0) więc kiedy odczyn pH spada poniżej 6,0, trawnik zaczyna tracić ładny wygląd.

Jedną z najbardziej widocznych oznak zakwaszenia gleby jest intensywniejszy rozwój mchów. Zielone kępki masowo pojawiające się na powierzchni trawnika, nie tylko pogarszają jego wygląd, ale też utrudniają rozwój trawy.

Innym objawem wskazującym na obniżenie pH gleby pod trawnikiem jest słaby wzrost oraz jasnozielona, blada barwa trawy, a także intensywniejszy rozwój niektórych chwastów (m.in. skrzypów polnych).

Kiedy zauważymy niepokojące sygnały, świadczące o możliwym zakwaszeniu podłoża, w pierwszej kolejności sprawdźmy pH gleby za pomocą jednego z dostępnych na rynku kwasomierzy (bardziej dokładnego kwasomierza typu Heliga lub mniej dokładnego, ale prostego w użyciu i taniego testu paskowego tzw. papierka lakmusowego). Gdy okaże się, że poziom kwasowości podłoża jest za niski, możemy podwyższyć go przez wapnowanie.

Dowiedz się więcej: Jak sprawdzić odczyn ziemi w ogrodzie? To naprawdę łatwe

Zabieg polega na pokryciu powierzchni trawnika odpowiednim nawozem wapniowym, który wnikając do podłoża, zmieni jego parametry. Wapnowanie to jednak zabieg dość szczególny, dlatego nie można wykonać go o każdej porze roku i za pomocą dowolnego nawozu wapniowego, gdyż źle przeprowadzony może łatwo zniszczyć trawnik, spalić rośliny i dać efekt odwrotny od zamierzonego.

Jedynym rodzajem nawozu wapniowego, jaki możemy zastosować na trawnik, jest nawóz węglanowy (np. kreda nawozowa, dolomit), który działa znacznie wolniej i mniej agresywnie niż tlenkowy. Ten rodzaj nawozu rozkłada się bardzo powoli, dzięki czemu odczyn gleby zmienia się stopniowo, a rośliny nie mają zaburzonego wzrostu i rozwoju.

Trawnik należy wapnować poza okresem wegetacji, kiedy trawa kończy wzrost przed zimą (jesień, najlepiej październik-listopad) lub nie rozpoczęła jeszcze wzrostu wiosną (przedwiośnie, najlepiej luty-marzec), gdyż wtedy jest najmniejsze ryzyko jej uszkodzenia i najlepsze warunki do wnikania nawozu w głąb podłoża (wilgotno i chłodno).

Dowiedz się więcej: Jak zadbać o trawnik jesienią? O tym musisz pamiętać, żeby dobrze przetrwał zimę

Najbardziej polecanym nawozem do rozsiewania na powierzchni trawnika jest kreda nawozowa (najlepiej granulowana, w dawkach wskazanych przez producenta). Nie tylko jest najszybciej działającym nawozem wapniowym spośród nawozów węglanowych, ale też jako jedyny nie wymaga wymieszania z glebą, co w przypadku trawnika ma duże znaczenie.

Przed zastosowaniem kredy nawozowej, należy trawnik odpowiednio przygotować, dokładnie wygrabiając z jego powierzchni zalegający filc (martwą trawę) oraz przeprowadzając zabieg aeracji lub wertykulacji. W ten sposób ułatwimy cząstkom nawozowym przedostanie się do głębszych warstw podłoża, gdzie będą mogły zacząć działać.

Radzimy: Jak uniknąć błędów przy koszeniu trawnika. Na te 5 rzeczy zwróć uwagę

Wapnowanie powinniśmy przeprowadzić w dzień suchy i bezwietrzny, dzięki czemu lepiej i bardziej równomiernie rozprowadzimy nawóz na powierzchni gleby.

Po wykonania wapnowania nie należy stosować żadnych innych nawozów ani dosiewać trawy przez co najmniej 3-4 tygodnie. Jeśli połączymy nawóz wapniowy z innymi nawozami (np. fosforowymi, potasowymi), dojdzie do niekorzystnych reakcji chemicznych, prowadzących do strat cennych pierwiastków lub przekształcenia się ich w formy niedostępne dla roślin. Jeśli natomiast zbyt szybko wysiejemy nową trawę, nawóz może spalić siewki lub poważnie je uszkodzić.

Ze względu na wolne działanie węglanowych nawozów wapniowych i ich stopniowe przenikanie do głębszych warstw podłoża, kolejny zabieg wapnowania powinniśmy przeprowadzić nie wcześniej, niż po ok. 3-4 latach i to jedynie wtedy, kiedy okaże się to konieczne (po wcześniejszym sprawdzeniu odczynu podłoża).