Poziomkówka indyjska – ozdoba ogrodu, czy utrapienie ogrodnika

Poziomkówka indyjska, czyli „fałszywa” poziomka

Jak wskazuje polska nazwa, poziomkówka indyjska niemal do złudzenia przypomina poziomkę pospolitą. Jednak ma ona z nimi niewiele wspólnego. Jest spokrewniona z pięciornikami, a jej „poziomkowy” wygląd to efekt zupełnie niezależnego rozwoju.

Poziomkówki dziko występują na terenie południowej i wschodniej Azji. Jednak od czasu, gdy zostały sprowadzone jako rośliny ozdobne do Europy, Afryki i Ameryki Północnej, zadomowiły się również na ich terenie.

Prawie jak poziomka

Poziomkówki mają potrójnie złożone liście, z obu stron pokryte włoskami. Bardzo przypominają liście poziomek, czasem mogą mieć bardziej wydłużony kształt. Kwiaty przypominają raczej kwiaty truskawek, ale w przeciwieństwie do nich są całe żółte. Charakterystyczne są działki kielicha, dłuższe niż płatki kwiatu.

Poziomkówki wytwarzają tzw. owoce pozorne – nie będzie zaskoczeniem to, że również one przypominają owoce poziomek. Są jednak bardziej okrągłe, skierowane ku górze i wystają ponad liście. Ich żywo czerwona barwa sprawia, że wyglądają bardzo dekoracyjnie, tym bardziej, że są dobrze widoczne. Kontrast z zielonymi liśćmi i żółtymi kwiatami jest wyjątkowo atrakcyjny. Wprawdzie poziomkówka kwitnie najbardziej obficie na początku lata (w czerwcu), ale kwiaty pojawiają się aż do września-października, co oznacza, że występują w sąsiedztwie dojrzałych owoców.

Jak uprawiać poziomkówkę indyjską

Poziomkówka indyjska jest byliną, a więc rośliną wieloletnią. Wymagania uprawowe ma bardzo skromne. Lubi słońce (wtedy ma najwięcej kwiatów i owoców), ale znosi także półcień. Nie kaprysi, co do gleby i podlewania, choć najlepiej rośnie na lekko wilgotnych glebach.

Jest odporna na choroby i szkodniki, nawet ślimaki niespecjalnie w niej gustują. Poziomkówce niestraszne są również mrozy, nie trzeba jej więc okrywać na zimę.

Poziomkówka indyjska w ogrodzie

Poziomkówka może być sadzona w ogrodach jako roślina ozdobna, a przede wszystkim zadarniająca. Szybko utworzy zwarty kobierzec zielonych liści, poprzetykanych żółtymi kwiatkami i czerwonymi owocami. Nie jest wysoka – dorasta do ok. 10-20 cm.

Sadzonki poziomkówki można bez problemu kupić (również przez Internet, gdzie funkcjonuje pod dwiema nazwami łacińskimi – już nieaktualną Duchesnea indica oraz obecnie stosowaną w botanice, czyli Potentilla indica). Można spotkać także jako „poziomkę ozdobną”. Poza podstawową odmianą, występuje także taka, której liście mają białe przebarwienia.

Czy owoce poziomkówki są trujące?

Czasem niepokój budzą owoce poziomkówki. Ponieważ są naprawdę podobne do poziomek, łatwo je pomylić. A wyglądają kusząco, szczególnie dla dzieci. Nie ma się jednak czego obawiać. Pomyłka z prawdziwymi poziomkami niczym nie grozi.

Owoce poziomkówki nie są trujące, ani szkodliwe. Zwyczajnie są... prawie pozbawione smaku, nie mają też zapachu. W dodatku pokrywające je niełupki są wyjątkowo twarde. Dlatego ich jedzenie nie jest szczególną atrakcją.

Kłopoty z poziomkówką

Poza osobami, które poziomkówkę traktują jako roślinę ozdobną, jest też druga grupa, dla których poziomkówka to prawdziwy dopust losu i jeden z najbardziej uciążliwych chwastów. I musimy to brać pod uwagę, sadząc poziomkówkę w ogrodzie. Może ona też się pojawić w naszym ogrodzie nieproszona (rozsiewa się przez nasiona, a ponieważ już się u nas zadomowiła, rozprzestrzenia się coraz bardziej).

Jak wspomniano wyżej – poziomkówka to roślina zadarniająca i szybko może nam... zadarnić całe rabaty i trawnik. Ma wprawdzie dość płytkie korzenie, ale jej siłą są bardzo szybko rozrastające się, płożące rozłogi. Ukorzeniają się one bardzo łatwo i szybciutko wyrasta kolejna roślinka. Próby pozbycia się poziomkówki są dojść beznadziejne. Wystarczy zostawiony fragment rozłogi, by roślina odrosła i rozrosła się.

Jeśli więc sadzimy poziomkówki musimy od początku ograniczać jej ekspansję. Albo wykorzystajmy ją w takim miejscu, gdzie nic innego nie będzie rosło – na słabiej ziemi, albo pod drzewami. Nadaje się też do obsadzania skarp. Poziomkówka radzi sobie w naprawdę trudnych warunkach (najwyżej gorzej kwitnie i owocuje), ale jej liście szybko pokryją dostępny teren.