Rośliny na skalniak. Poznaj rośliny ze „skalniakowej piątki” i ich wymagania. Są wieloletnie, kolorowe i łatwe w uprawie

Planując założenie skalniaka mamy do dyspozycji całe mnóstwo roślin, ale kilka z nich nadaje się do tego celu szczególnie dobrze. Jest to tzw. skalniakowa piątka, do której należą wiosenne byliny takie jak:

• floks szydlasty,
• ubiorek wiecznie zielony,
• gęsiówka kaukaska,
• smagliczka skalna
• żagwin ogrodowy.

Wszystkie dobrze znoszą niedobory wody, są dostatecznie mrozoodporne, a do tego doskonale się krzewią i wspaniale kwitną, dzięki czemu pozostają ozdobne przez cały sezon. Latem tworzą gęste, zielone dywany lub poduchy, wiosną natomiast kaskady kwiatów. Doskonale nadają się do sadzenia na skalniakach, skarpach i murkach, z których malowniczo się zwieszają, ale mogą być też wykorzystane na obwódki rabat i ścieżek. Dobrze prezentują się w swoim własnym towarzystwie, ale też w towarzystwie innych wiosennych bylin (np. pierwiosnków) i roślin cebulowych (np. tulipany, szafirki, cebulice). Nadają się również do uprawy w pojemnikach na balkonach i tarasach, ale pod warunkiem dobrego zabezpieczenia na zimę.

Jeśli jednak mają pięknie się rozrastać i obficie kwitnąć, muszą mieć zapewnione odpowiednie warunki. Wszystkie preferują słoneczne stanowiska i umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne podłoża. Źle znoszą zacienienie i podmokłą glebę (szczególnie zimą). Każdy gatunek ma jednak też swoje indywidualne wymagania.

Sprawdź: Jak zbudować skalniak ogrodowy krok po kroku? Na to zwróć uwagę, żeby był trwały

Jedno z pierwszych miejsc wśród roślin skalniakowych zajmuje floks szydlasty, którego największą ozdobą są pojawiające się wiosną nieduże, ale bardzo liczne kwiaty, zebrane na szczytach pędów w niewielkie baldachogrona (białe, różowe, filetowe lub dwukolorowe). Wiosną – w kwietniu-maju – kwiaty niemal całkowicie pokrywają roślinę, tworząc gęsty, barwny kobierzec. Kiedy przekwitają, ozdobą floksa pozostają pędy (10-15 cm wys.), gęsto pokryte szydlastymi, igiełkowatymi, zielonymi liśćmi.

Floks szydlasty najlepiej czuje się na słonecznym stanowisku i przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej glebie. W dobrym miejscu ładnie się rozrasta, tworząc gęste kobierce, jeśli jednak ma wyglądać naprawdę efektownie, co kilka lat należy go odmłodzić, gdyż z wiekiem zaczyna ogałacać się z liści i „łysieć” w środku kępy.

Zupełnie inaczej prezentuje się natomiast ubiorek wiecznie zielony. Roślina ma gęsty, kępiasty pokrój i tworzy drewniejące u podstawy, rozkrzewione pędy (ok. 30 cm wys.), pokryte zielonymi, wąskolancetowatymi, skórzastymi liśćmi. Zakwita wiosną (maj-czerwiec), rozwijając na szczytach pędów drobne, białe kwiatki, zebrane w gęste, płaskie lub półkuliste baldachogrona.

Ubiorek preferuje słoneczne stanowiska i przepuszczalne, umiarkowanie wilgotne podłoża o zasadowym odczynie pH, ale w stosunku do gleby jest dość tolerancyjna. Jeśli jednak ma obficie kwitnąć, oczekuje silnego przycięcia po kwitnieniu.

Kolejna bylina skalniakowa to gęsiówka kaukaska. Roślina posiada ładny, poduszkowy pokrój (wys. ok. 10-15 cm) i tworzy liczne pędy, pokryte dość szerokimi, szarozielonymi, filcowato owłosionymi liśćmi. Wczesną wiosną (marzec-kwiecień) rozwija drobne, białe kwiaty, zebrane na szczytach pędów w luźne, groniaste kwiatostany. Lubi słoneczne stanowiska oraz przepuszczalne, dość suche, wapienne gleby. Po kwitnieniu oczekuje przycięcia.

Poduszkowym pokrojem może pochwalić się także żagwin ogrodowy, tworzący niewysokie pędy (ok. 10-15 cm), pokryte małymi, zielonoszarymi, owłosionymi liśćmi. Wiosną (w maju) na szczycie pędów rozwija nieduże, różowo-fioletowe kwiaty, zebrane w niewielkie grona. Żagwin oczekuje słonecznego, ciepłego stanowiska i przepuszczalnej, umiarkowanie wilgotnej gleby o zasadowym odczynie pH. Po kwitnieniu warto go przyciąć, a kępę co kilka lat odmłodzić przez podział.

„Skalniakową piątkę” zamyka smagliczka skalna, która jest niewysoką byliną (ok. 20-30 cm wys.), rozrastającą się na szerokość za pomocą wzniesionych, drewniejących, łysiejących u podstawy pędów. Latem jej ozdobą są pokryte szarozielonym kutnerem liście, natomiast wiosną (kwiecień-maj) drobne, liczne, żółte kwiaty, zebrane na szczytach pędów w gęste baldachogrona. Smagliczka oczekuje słonecznego, ciepłego stanowiska i suchej, dobrze zdrenowanej, wapiennej gleby. Po kwitnieniu roślinę należy przyciąć.