Szpinak, zmora przedszkolaków i wielkie dobrodziejstwo natury, na naszych talerzach pojawia się od dawna. To wartościowe warzywo liściowe przez wielu smakoszy cenione jest za swój charakterystyczny, ostry smak oraz bogactwo witamin (B, C, K, A), białek, minerałów (potasu, wapnia i fosforu) i mikroelementów (w tym głównie cennego żelaza). Uprawa szpinaku nie jest trudna, dlatego roślina często gości w naszych ogrodach.
Szpinak nowozelandzki czyli trętwian czterorożny
Jeśli jednak chcemy spróbować warzywa w nieco bardziej egzotycznym wydaniu, możemy zdecydować się na uprawę trętwianu czterorożnego nazywanego szpinakiem nowozelandzkim.
Roślina wyglądem nie przypomina dobrze znanego nam szpinaku, a nawet należy do innej rodziny botanicznej (pryszczyrnicowatych). Ma nieco inne wymagania, ale jej wartości odżywcze i zastosowanie są podobne jak w przypadku szpinaku warzywnego. Natomiast smak szpinaku nowozelandzkiego jest delikatniejszy niż zwykłego, a liście są bardziej mięsiste.
Trętwian czterorożny to pochodząca z Nowej Zelandii i Australii roślina wieloletnia (w naszym klimacie uprawiana jako jednoroczna) o długich, dorastających nawet do 1 m, rozgałęzionych, pokładających się pędach. Wytwarza też liczne, trójkątne, nieduże, zielone liście, przypominających nieco liście szpinaku warzywnego.
Podpowiadamy: Jak uprawiać i pielęgnować pomidory - na to zwróć uwagę

Szpinak nowozelandzki w ogrodzie – jak i kiedy go sadzić i siać
Z racji swojego pochodzenia, szpinak nowozelandzki nie toleruje chłodów, a tym bardziej mrozów, za to lepiej niż nasz rodzimy szpinak znosi wysokie temperatury. Nie ma też tendencji do szybkiego wybijania latem w pęd kwiatowy i jest dużo bardziej plenny od tradycyjnego szpinaku, którego z powodzeniem może zastąpić w okresie letnim.
Ze względu na długi okres kiełkowania (nawet do 40 dni), szpinak nowozelandzki najlepiej uprawiać z rozsady. Nasiona sieje się w marcu, a sadzonki wysadza do gruntu w drugiej połowie maja (rozstaw ok. 70-60 x 70-60 cm).