Tygrysówka pawia. Jak uprawiać ten kwiat, kiedy i jak sadzić i jak zimować

Tygrysówka pawia (Tigrida pavonia) to bardzo atrakcyjna i oryginalna bylina cebulowa o egzotycznych kwiatach, uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna.

Tygrysówka nie jest zbyt okazała, gdyż dorasta do ok. 40-50 cm i nie posiada szczególnie dekoracyjnych liści, które są zielone, sztywne i wąskie (przypominają liście mieczyków), za to jej kwiaty od razu zwracają na siebie uwagę, gdyż są stosunkowo duże i mają bardzo charakterystyczny wygląd.

Kwiaty tygrysówki zbudowane są z trzech dużych, szerokich, na końcach lekko wygiętych do dołu płatków okwiatu oraz trzech małych, wzniesionych płatków, zebranych wewnątrz kielicha w okółek. Kwiaty tygrysówki zdobi też widoczny na wewnętrznych płatkach i w środkowej części kielicha duży, oryginalny, wyrazisty wzór przypominający cętki dzikiego kota, od których roślina wzięła swoją nazwę.

W zależności od odmiany, kwiaty tygrysówek mogą mieć różne, zwykle intensywne kolory (biały, żółty, różowy, liliowy, czerwony, pomarańczowy), a często bywają też dwubarwne. Do ciekawszych odmian należą: „Alba”, „Aurea”, „Lilacea”, „Speciosa”, „Canariensis”.

Niestety, kwiaty tygrysówki są nietrwałe, bo pozostają otwarte tylko przez jeden dzień (podobnie jak u liliowców), więc nie nadają się do cięcia. Ponieważ jednak na pędach rozwijają się sukcesywnie przez całe lato (lipiec-wrzesień), mogą być wykorzystywane do tworzenia kompozycji rabatowych z innymi roślinami ozdobnymi.

Ze względu na jaskrawe kolory, doskonale prezentują się też w towarzystwie traw ozdobnych i roślin o zielonych liściach. Tygrysówki nadają się również do uprawy w pojemnikach na balkonach i tarasach.

Uprawa tygrysówki w ogrodzie nie jest trudniejsza, niż uprawa mieczyków, gdyż rośliny należą do tej samej rodziny botanicznej i mają podobne wymagania oraz oczekują wykopywania na zimę (nie tolerują mrozów).

Jak przystało na roślinę pochodzącą z ciepłych rejonów świata przystało (m.in. z Meksyku), tygrysówka potrzebuje dużo ciepła i słońca, wiec należy sadzić ją na ciepłych, słonecznych i osłoniętych od wiatru stanowiskach.

Roślina preferuje też żyzne, próchnicze, przepuszczalne, ale stale lekko wilgotne podłoża, gdyż w czasie kwitnienia zużywa sporo składników odżywczych.

Przed sadzeniem tygrysówek stanowisko warto wzbogacić kompostem. Cebulki sadzi się pod koniec kwietnia lub w maju. Głębokość sadzenia to 6-8 cm.

Należy też pamiętać, że tygrysówka nie znosi mrozów, dlatego przed zimą musi zostać wykopana i przechowana do wiosny w pomieszczeniu. Jej cebule wykopuje się na przełomie września i października (po zasuszeniu liści), przez kilka dni podsusza w przewiewnym miejscu. Następnie przycina się suche liście i resztki pędów kwiatowych, a cebulki układa w ażurowych skrzynkach, przykrywa warstwą torfu lub trocin i przechowuje przez zimę w chłodnym pomieszczeniu (5-8°C). Do gruntu cebule sadzi się ponownie wiosną (koniec kwietnia-maj) następnego roku.

Tygrysówki uprawiane w donicach, po zakończeniu sezonu i zasuszeniu liści (najdalej na początku października), przenosi się do pomieszczenia zimowego razem z doniczką.

W uprawie tygrysówki problemem może być drobnienie cebul, które w kolejnym sezonie nie chcą już kwitnąć. Często się zdarza, że drobne są też cebulki przybyszowe, które roślina wytwarza - mogą one zakwitnąć dopiero po 2-4 latach uprawy.

Sytuacji możemy w pewnym stopniu zaradzić, sadząc rośliny na żyznych glebach i nawożąc je przed kwitnieniem nawozami dla roślin kwitnących lub cebulowych (wspomagają kwitnienie i wzmacniają cebulki) oraz systematycznie usuwając przekwitłe kwiatony przed wytworzeniem torebek nasiennych (produkcja nasion bardzo osłabia cebule).

W czasie suszy rośliny powinniśmy też regularnie podlewać, bo choć nie tolerują zalania, są też wrażliwe na suszę.

Tygrysówkę pawią można rozmnażać nie tylko jednak za pomocą cebul, ale też z nasion, które w marcu wysiewa się do skrzynek wypełnionych żyznym, przepuszczalnym podłożem, ustawia w ciepłym, widnym pomieszczeniu i systematycznie, lecz umiarkowanie podlewa.

Gdy siewki podrosną, wysadza się je do gruntu po minięciu wiosennych przymrozków (po 15 maja). Rozmnażane w ten sposób rośliny zakwitną po 2-3 latach uprawy.

Ciekawostką dotyczącą tygrysówki jest fakt, że jej cebule są jadalne, choć zastosowanie kulinarne mają głównie w krajach swojego pochodzenia.