Różne formy wierzb
Większości z nas wierzby kojarzą się z wielkimi, rozłożystymi drzewami o zwisających, długich pędach tzw. wierzbami płaczącymi (Salix alba), drzewami obsypanymi wiosną uroczymi, białymi „kotkami” jak wierzba iwa (Salix caprea) lub nieodzownym elementem krajobrazu polskiej wsi, czyli wierzbą kruchą (Salix fragilis). Jednak dla tych okazów znalazłoby się miejsce jedynie w nielicznych ogrodach, dlatego z pośród wielu gatunków, warto wybrać te o niższym wzroście, których na szczęście nie brakuje.
Dowiedz się też: Jakie właściwości i zastosowanie mają różne gatunki wierzb
Wierzby do małych ogrodów - wierzby pienne
Miłośnicy wierzb, którzy dysponują niewielką przestrzenią ogrodu, powinni zainteresować się przede różnymi formami piennymi tych roślin. Możliwość szczepienia pozwoliła uzyskać bardzo interesujące okazy, które można otrzymać na dowolnej wysokości podkładce.
Są wśród nich tak dekoracyjne rośliny jak niezwykle popularna wierzba całolistna „Hakuro Nishiki” (tzw. wierzba japońska – S. integra), o pstrym, biało-zielono-różowym ubarwieniu liści czy ozdobna wierzba cotteta (S. cottetii), wydająca kwiaty jeszcze przed pojawieniem się liści, w postaci srebrzysto ubarwionych „kotków”. Równie pięknie prezentuje się wierzba iwa odm. „Kilmarnock” (S. caprea), której srebrzyste kotki w fazie kwitnienia są całkiem żółte. Do ciekawszych gatunków można też zaliczyć wierzbę wełniastą (S. lanata), posiadającą grube pędy, gęsto porośnięte włoskami i szarozielone liście pokryte białawym kutnerem.Z pewnością mniej znana, ale godna uwagi jest także wierzba mupińska (S. moupinensis). Jej czerwone pędy są szczególnie ozdobne zimą i wczesną wiosną, a wyrastające na nich duże, owalne i błyszczące liście, tworzą latem zwartą, ładną koronę.
Niskie odmiany wierzb
Poza formami piennymi, w ogrodzie można też posadzić niskie wersje wierzby jak np. zimozieloną wierzbę alpejską (S. alpina), która jest rośliną niemal płożącą czy równie niską wierzbę żyłkowaną (S. reticulata), której liście są wyraźnie unerwione, a ich powierzchnia pokryta delikatnym włoskiem. Sprawdzają się nie tylko jako rośliny okrywowe, ale również dobrze komponują z nasadzeniami w ogródkach skalnych. Nieco wyższa, ale nadal osiągająca niewielkie rozmiary jest około metrowej wysokości wierzba płożąca (S. repens). Posiada uroczą odmianę o srebrzystych liściach i nadaje się do tworzenia obwódek np. na rabatach.
Przeczytaj: Jak i kiedy przycinać wierzby w ogrodzie
Wierzby do większych ogrodów
Jeśli dysponujemy sporą przestrzenią ogrodową, możemy pomyśleć o wierzbach osiągających dość pokaźne rozmiary. W naprawdę dużym ogrodzie z pewnością znakomicie będzie się prezentowała malownicza, dorastająca do ok. 30 m wierzba biała zwana płaczącą (S. alba). W połączeniu z zadbanym stawem naturalistycznym stworzy niezwykle uroczą i romantyczną kompozycję. Pod jej rozłożystą koroną można też urządzić przytulny kącik wypoczynkowy.
Jeśli nie mamy jednak aż tyle miejsca do dyspozycji, warto pomyśleć o wierzbie purpurowej (S. purpura). Posiada ona kilka odmian jak np. „Nanę” o błyszczących, czerwonych pędach i kontrastowych, zielonych listkach czy „Pendulę” o liściach srebrzystoszarych . Rosną one w formie gęstego krzewu i nieprzycinane osiągają ok. 2 m wysokości.
Nieco większe rozmiary osiąga natomiast wierzba babilońska, nazywana również mandżurską (S. babylonica), dorastająca do ok. 8 m wysokości. Ma jednak bardziej zwarty pokrój niż wierzba biała, a jej największą dekoracją są ciekawe i bardzo ozdobne, czerwonobrązowe, pokręcone pędy. Często używa się ich do tworzenia rozmaitych kompozycji bukietowych.
Wymagania i cechy szczególne wierzb
Wierzby nie mają na ogół zbyt dużych oczekiwań w stosunku do środowiska, ale preferują gleby wilgotne i lekko wapienne oraz stanowiska słoneczne. Niektóre gatunki do prawidłowego wzrostu i rozwoju bezwzględnie wymagają słońca jak np. wierzba całolistna, inne poradzą sobie również w półcieniu np. wierzba mandżurska. Nie wszystkie wierzby dobrze przetrzymują ostrzejsze zimy, w trakcie których mogą niekiedy przemarzać np. wierzba mandżurska.
Wszystkie natomiast znakomicie znoszą cięcie, które dla wielu gatunków bywa niezbędne do zachowania ładnego pokroju np. wierzba „Hakuro Nishiki” lub wierzba purpurowa. Ta cecha pozwala również na tworzenie z nich żywopłotów np. z wierzby purpurowej. Większość wierzb łatwo się rozmnaża przez sadzonki pędowe, które dobrze ukorzeniają się w wodzie.
