Brązowienie iglaków

Przede wszystkim nie dajmy się iglakom nabrać. Część odmian w naturalny sposób zmienia kolor igieł na zimę: zielonoiglaste brunatnieją, żółtoiglaste stają się miedziano-rude, a srebrzyste przybierają kolor sino-fioletowy. Należą do nich m.in. niektóre odmiany żywotników zachodnich i jałowców, czy złociste i fioletowe mikrobioty. Sosna Ophir latem ma igiełki zielone, zimą żółte. Jeśli jednak zmiana koloru nie wynika z naturalnego cyklu biologicznego rośliny, trzeba sprawdzić co iglakom dolega.

Brązowienie iglaków może być spowodowane niedoborem lub nadmiarem wody. Zbyt mokre podłoże wpływa niekorzystnie na system korzeniowy iglaków i może powodować gnicie korzeni. Efektem jest zahamowanie wzrostu rośliny oraz utrata naturalnej barwy. W trakcie suchego, upalnego lata większość iglaków wymaga regularnego podlewania i ściółkowania podłoża, co zapobiega wyparowywaniu wody. Żółknięcie i opadanie pojedynczych igieł jest pierwszym objawem usychania roślin, z czasem zamierają całe pędy. Większość iglaków to rośliny wiecznie zielone, wegetujące również zimą, zatem niezwykle istotne jest dokładne podlanie roślin późną jesienią, by zgromadziły w tkankach jak najwięcej zapasów wody i mogły czerpać wilgoć z głębokich, nieprzemarzniętych warstw gleby. Iglaki nienawodnione na zimę do wiosny mogą uschnąć.

Iglaki pochodzące z cieplejszego klimatu niż polski na zimę wymagają okrycia, by nie przemarzały. Wiosną narażone są na przemarzanie młodych pędów. Dotyczy to zwłaszcza odmian rozpoczynających wzrost na przełomie kwietnia i maja. Wrażliwe na chłód są m.in. jałowiec wirginijski, żywotnik olbrzymi, cyprysik Lawsona, daglezja zielona, czy świerk biały Conica. Objawem przemarzania pędów jest brązowienie igieł. Przemarznięte pędy bardzo często atakuje choroba grzybowa – szara pleśń. Jeśli dojdzie do przemarznięcia pędów, iglaki warto profilaktycznie opryskać fungicydami.

Psy są najlepszymi przyjaciółmi człowieka, jednak nie iglaków, dla których ich mocz jest zabójczy. Jeśli ozdobny krzew nagle zaczyna brązowieć i zamierać, a jednocześnie domowy czworonóg miał do niego dostęp istnieje duże prawdopodobieństwo, że to właśnie on jest przyczyną konieczności zasadzenia nowego iglaka. Następcę "podlanego" egzemplarza warto zabezpieczyć ozdobnym płotkiem, by pies nie miał do niego dostępu.

Iglaki, podobnie jak ludzie, do zachowania zdrowia potrzebują składników mineralnych. Brak minerałów, zwłaszcza magnezu, jest częstszą przyczyną przebarwiania igieł, niż choroby, czy szkodniki. Iglaki należy nawozić regularnie doglebowo przez podsypywanie, albo podlewanie nawozem lub doigłowo (dolistnie). Dolistne zasilanie roślin jest bardziej pracochłonne jednak przynosi lepsze rezultaty, zwłaszcza latem, gdy przyswajalność składników pokarmowych z gleby zmniejsza się w suchej ziemi. Iglaki należy nawozić od wiosny do lipca. Potem trzeba zrobić przerwę, by dać roślinom szansę spowolnienia wegetacji i przygotowania się do zimy. Jesienią, od września do pierwszych przymrozków należy ponownie kilkukrotnie zasilić roślinę, co zapewnia zapas składników mineralnych na zimę i pozwala iglakom przetrwać mrozy w dobrej kondycji.

Zmiana koloru igieł u iglaków może być objawem choroby. Iglaki najczęściej zapadają na poniższe schorzenia.

Choroby grzybowe igieł - najpierw pojawiają się drobne, żółte plamki, stopniowo powiększające swą objętość do całej powierzchni igieł. Igły brązowieją i opadają. Iglaki należy opryskać fungicydami 2-3 krotnie w czasie największego uwalniania zarodników grzybów - w maju i czerwcu. Preparaty do zwalczania chorób grzybowych należy stosować naprzemiennie.

Fytoftorozę (choroba nasady pnia) - rośliny tracą naturalną barwę i połysk w obrębie korony, z czasem całe brązowieją i zamierają. Objawy można zauważyć u nasady pnia - nad obumarłymi, brązowymi tkankami widać jasne, zdrowe drewno. Choroba najczęściej atakuje cyprysiki. Obumarłe i silnie porażone rośliny trzeba usunąć, a znajdujące się w pobliżu zabezpieczyć opryskując preparatami Biosept 33 SL, Bioczos BR lub Biochikol 020 PC. Zwalczanie chemiczne polega na opryskiwaniu i podlewaniu zakażonych roślin silnie działającymi fungicydami, np. preparatami Bravo 500 SC, Previcur 607 SL, Gwarant 500 SC, czy Mildex 711,9 WG.

Opieńkową zgniliznę korzeni - atakuje głównie osłabione rośliny. Iglaki przestają rosnąć, igły zaczynają żółknąć, z czasem roślina zamiera. Objawem jest bardzo łatwo oddzielająca się od drzewa kora przy podstawie pnia. Pod korą widać białą grzybnię. Zaatakowane rośliny trzeba usunąć i spalić, znajdujące się w pobliżu zabezpieczyć, opryskując np. preparatem Rovral Dlo 255 SC. Choroba atakuje głównie cyprysiki, jałowce, jodły, świerki, żywotniki i sosny.

Ostatnią przyczyną brązowienia iglaków są szkodniki. Najczęściej występujące szkodniki iglaków to:

Przędziorek sosnowiec - igły zaatakowanej rośliny żółkną, brązowieją i opadają. Objawy zazwyczaj rozpoczynają sie u dołu korony i posuwają do góry. Między igłami i pędami widać jaja, nimfy i dorosłe roztocza. Przędziorka sosnowca najlepiej zwalczać od połowy do końca maja, po zakończeniu wylęgania się larw z jaj zimowych. Można stosować preparaty Nissorun 050 EC, Apollo 500 SC, Karate 025 EC lub Talstar 100 EC. Dobre efekty daje też zastosowanie środka owadobójczego Polysect 003EC.

wierkowiec większy i świerkowiec mniejszy - najczęściej miseczniki lokalizują się u podstawy pędów. Pędy żółkną, brązowieją i zamierają. Na igłach i pędach widać wypukłe, czerwonobrązowe tarczki o średnicy do 5 mm. Świerkowce zwalcza się w okresie wylęgania larw, w połowie lipca dwukrotnie opryskując rośliny w odstępie dwutygodniowym preparatem Actellic 500 EC.

Tarcznik jałowcowiec, czerwiec mączysty, mączystek - objawy są podobne, jak w przypadku inwazji świerkowców. Dodatkowo rośliny zahamowują wzrost, a ich pędy stają się poskręcane w wyniku wysysania przez szkodniki soków. Zwalczanie polega na opryskiwaniu roślin w czerwcu i lipcu preparatami o działaniu kontaktowym, np. Decis 2,5 EC lub układowym, takim jak Mospilan 20SP.

Ochojnik świerkowo-modrzewiowy i ochojnik jodłowy - powoduje najpierw żółte plamy na igłach zeszłorocznych pędów, by następnie przenieść się na starsze igły, które zaczynają brązowieć i opadać (od nasady w kierunku wierzchołka pędu). Na roślinie wyraźnie widoczne są pąki przekształcone w galasy, zawierające larwy szkodników. Zwalczanie polega na usuwaniu galasów i opryskiwaniu roślin preparatami Promanal 60 EC, Fastac 10 EC, Mospilan 20 SP lub Pirimor 25 WG.

Miodownica żywotnikowa - powoduje brązowienie i zamieranie igieł, zamieranie najmłodszych przyrostów, bądź całych pędów. Najczęściej atakuje żywotniki, jałowce i cyprysiki. Żeruje wewnątrz korony, więc jest trudna do wykrycia. Pierwsza połowa maja to najlepszy okres na zwalczanie mszycy, gdyż wówczas wylęgają się larwy. Krzewy należy opryskać jednym z preparatów: Mospilan 20 SP lub Confidor 200 SL.