Fuksja w ogrodzie. Jak uprawiać fuksję magellańską

Piękne i wspaniale kwitnące fuksje kojarzą się nam zwykle z typowymi roślinami doniczkowymi, uprawianymi na balkonach i tarasach. I chociaż faktycznie większość z nich to delikatne i wymagające mieszańce, całkowicie nieodporne na niskie temperatury, bywają też takie, które przez cały rok można uprawiać w gruncie. Wprawdzie ich kwiaty nie są tak duże i atrakcyjne jak kwiaty odmian doniczkowych, ale za to są bardzo liczne, kolorowe i oryginalne.

Z dziesiątek znanych gatunków fuksji niewiele poradzi sobie z chłodem, a w naszym klimacie tylko jedna z nich może być uprawiana w ogrodzie. Jest nią niezbyt popularna, ale urocza fuksja magellańska (Fuchsia magellanica), która ma gęsty, krzaczasty pokrój i dorasta do ok. 1 m wysokości.

Ten gatunek fuksji tworzy sztywne, pokryte brązową skórką pędy i zielone, szerokolancetowate, ząbkowane na brzegach liście. Latem (lipiec-sierpień) jej pędy pokrywają się niedużymi, pojedynczymi, ale niezwykle licznymi kwiatami w intensywnym, czerwonym kolorze, dzięki którym fuksja wygląda naprawdę efektownie.

Fuksja magelańska wspaniale prezentuje się w ogrodzie nie tylko jednak w porze kwitnienia, gdyż za sprawą kolorowych owoców, pozostaje ozdobna aż do później jesieni. Uroda krzewu kończy się jednak wraz z pierwszymi, silniejszymi przymrozkami, które prowadzą do zamarcia części nadziemnej i zrzucenia liści oraz owoców. Fuksja magellańska przechodzi wtedy w stan spoczynku i do wiosny pozostaje w ukryciu, gdyż zimuje jedynie jej część podziemna.

Suche pędy można obciąć jeszcze zimą lub poczekać z zabiegiem do wiosny.

Decydując się na uprawę fuksji magellańskiej w ogrodzie, musimy jednak pamiętać, że nadal jest to roślina stosunkowo delikatna i może przetrwać mrozy jedynie do ok. -10°C. Jeśli więc chcemy cieszyć się jej urodą w kolejnym sezonie, musimy posadzić ją w miejscu zacisznym i osłoniętym od wiatru. Na zimę trzeba ją  bardzo solidnie okryć na zimę liśćmi, torfem, słomą lub kopczykiem drobnej kory.

Nie liczmy też na to, że fuksja przetrwa naprawdę surową zimę bez szwanku, dlatego zdecydujmy się na jej całoroczną uprawę w gruncie wyłącznie w najcieplejszych rejonach kraju. Planując posadzenie fuksji w ogrodzie, musimy wybrać dla niej półcieniste, ale ciepłe i osłonięte od wiatrów stanowisko oraz żyzne, przepuszczalne, próchnicze i stale lekko wilgotne podłoże o obojętnym lub lekko kwaśnym odczynie pH.

Fuksja będzie też wdzięczna za systematyczne dokarmianie nawozami przeznaczonymi dla roślin kwitnących, dzięki czemu będzie mogła tworzyć więcej barwnych kwiatów.

W odpowiednich warunkach fuksja magellańska wspaniale się rozwija i obficie kwitnie przez całe lato, dlatego w ogrodzie może być traktowana jako oryginalny soliter i sadzona na tle białej ściany budynku lub soczystej zieleni trawnika.

Z powodzeniem może być też wykorzystywana do tworzenia kompozycji rabatowych z innymi bylinami lub roślinami sezonowymi o podobnych wymaganiach uprawowych, gdyż pięknie prezentuje się w towarzystwie funkii, żurawek i begonii. Nie powinna być natomiast zestawiana z roślinami o dużych rozmiarach, gdyż mogłyby ją zagłuszyć i zasłonić piękne kwiaty.

Fuksja magellańska nie jest tak popularna jak wielkokwiatowe mieszańce doniczkowe i nie posiada takiego bogactwa odmianowego, mimo to także może poszczycić się kilkoma ciekawymi odmianami, wyróżniającymi się atrakcyjnymi liśćmi lub pięknymi kwiatami. Do najciekawszych należą m.in.:

• „Riccartonii” - najbardziej popularna, wytrzymała i silnie rosnąca odmiana, osiągająca ok. 1-1,2 m wys. i tworząca nieduże, pojedyncze kwiaty z ciemnoróżowymi działkami kielicha i filetowymi płatkami korony,
• „Aurea” - odmiana o żółtych liściach z czerwonymi nerwami, dorastająca do ok. 0,6-1 m wys. i tworząca liczne, nieduże, czerwono-purpurowe kwiaty, barwa liści w sezonie zmienia się na bardziej zieloną,
• „Tricolor” - niska odmiana dorastająca do ok. 50-90 cm i tworząca zielone liście z białą obwódka oraz liczne, czerwono-purpurowe, nieduże kwiaty,
• „Variegata” - odmiana o pstrych, zielono-białych liściach i niedużych, czerwono-purpurowych kwiatach, dorasta do ok. 90 cm,
• „Alba” - silnie rosnąca odmiana o białych kwiatach.