Dęby, brzozy, magnolie, czy wysokopienne jabłonie i orzechy zdominowałyby mały ogród nie pozostawiając przestrzeni na inne nasadzenia lub zakątki rekreacyjne. W niewielkich ogrodach dobrze sprawdzają się niskie drzewa o pokroju zwisającym lub kolumnowym, część karłowatych gatunków o koronach kulistych lub nieregularnych oraz wolno rosnące iglaki.
Wybierając drzewa do małego ogrodu przede wszystkim trzeba zwrócić uwagę na tempo wzrostu i maksymalną wielkość do jakiej dorasta dany gatunek, a krzewy dobierać tak, by zostały zachowane proporcje między wysokością drzew i krzewów, co ma znaczenie dla harmonijnego wyglądu ogrodu. Warto również pamiętać, że duża część odmian karłowatych wymaga staranniejszej pielęgnacji od drzew wysokich. Jeśli nie planujemy poświęcać ogrodowi znacznej ilości czasu, lepiej wybrać gatunki o dużej wytrzymałości, łatwe w uprawie. W małym ogrodzie ważne jest również to, by rośliny dobrze znosiły cięcie, za pomocą którego często trzeba korygować ich rozmiary.
Drzewa do małego ogrodu łatwe w uprawie
Sosny - część odmian tych drzew doskonale sprawdza się w małym ogrodzie. Sosny są wyjątkowo łatwe w uprawie - nie wymagają żyznej gleby, dobrze znoszą suszę i mróz. Tempo wzrostu sosen można regulować cięciem. W małym ogrodzie świetnie będą się prezentować limby, czy sosny pospolite odmiany Fastigiata o kolumnowym pokroju i niebiesko-zielonych igłach. Po 10 latach odmiany te dorastają do ok. 4 m wysokości i mają metr szerokości. Z karłowatych odmian sosen można polecić sosnę czarną Nana o kulistym pokroju, dorastającą do 3 m, sosnę pospolitą Kluis Pyramid osiągającą po dekadzie zaledwie metr, czy równie niewysoką sosnę drobnokwiatową Japanese White Pine. Do bardzo małych ogródków dobra będzie sosna bośniacka Schmidtii nie dorastająca do metra wysokości (zazwyczaj drzewka mają 70-80 cm wysokości).
Jodła koreańska - jej regularny, stożkowy pokrój oraz intensywnie zielony kolor igieł sprawiają, że jest bardzo dekoracyjna. Jej szyszki mają ładny niebieski lub fioletowy kolor. Jodła koreańska dorasta do 10 m, jednak rośnie tak wolno, że nadaje się do niewielkiego ogrodu - po 10 latach ma ok. 2 m wysokości. Nie ma specjalnych wymagań glebowych i jest mrozoodporna.
Brzozy brodawkowate - większość odmian brzóz brodawkowatych jest łatwa w uprawie i nie wymaga pielęgnacji. Mogą rosnąc w ubogiej ziemi, jednak potrzebują stanowiska słonecznego lub półcienistego. W cieniu źle rosną. Brzozy lubią także dość wilgotne otoczenie, dlatego doskonale rosną jako ozdoba brzegu oczka wodnego. W małym ogródku najlepiej sprawdzi się brzoza brodawkowata Youngii o szerokiej, parasolowatej koronie i zwisających efektownie gałęziach. Dorasta do 4 m. W małym ogrodzie miejsce znaleźć może również brzoza brodawkowata Fastigiata, która wprawdzie dorasta nawet do 20 m, jednak ma bardzo zwartą koronę w kształcie walca, której rozpiętość nie przekracza 3 m, dzięki czemu drzewo nie zajmuje dużo miejsca.
Głóg dwuszyjkowy - jedno z najpopularniejszych drzewek do małego ogrodu. Osiąga wysokość ok. 4 m i jest cenione ze względu na walory dekoracyjne - wiosną kwitnie efektownymi białymi, czerwonymi lub różowymi kwiatami, a jesienią zdobi ogród czerwonymi owocami. Głóg ma niewielkie wymagania glebowe, jest wytrzymały na suszę i dobrze znosi mrozy.
Jarząb pospolity - to popularna jarzębina. Drzewa dorastają do 10 m wysokości, a ich korony mają ok. 4 m szerokości, nie zajmują zatem dużo miejsca. Wiosną jarzębiny kwitną na biało, a jesienią ich ozdobą są ceglastoczerwone owoce zebrane w baldachy, pozostające na drzewie na zimę. Jarzębiny dobrze rosną w każdej glebie i mogą być sadzone na stanowiskach zacienionych. Szczególnie dekoracyjna jest zwisająca odmiana Pendula o efektownie powyginanych w dół konarach.
Wiśnie kuliste - do małych ogrodów szczególnie polecane są kuliste odmiany szczepione. Wysokość drzewka zależy od wysokości pnia, na którym zostało zaszczepione, co umożliwia jej swobodne dobranie. Wiśnie kuliste maja efektowne, owalne, geometryczne korony i dekoracyjne, zielone liście. Wiosną drzewo obsypuje się białymi kwiatami. Wiśnie kuliste są niewymagające pod względem glebowym, dobrze znoszą zanieczyszczenie powietrza, suszę i mrozy.
Robinia lepka - stanowi silny, geometryczny akcent ogrodu, ze względu na ciekawe korony o kształcie zbliżonym do kuli. Robinie białe zwykle szczepione są na wysokich pniach, choć można je również szczepić tak, by przypominały formę karłowatą. Robinie lepkie dorastają do 12 m, jednak rosną niezwykle wolno. Rzadko można spotkać robinię wyższą, jak 6 m. Drzewa wiosną kwitną, w zależności od odmiany, białymi lub różowymi kwiatami zebranymi w efektowne grona i maja soczyście zielone, dekoracyjne liście. Robinia lepka w sierpniu powtarza kwitnienie. Robinie są łatwe w uprawie, odporne na mrozy i zanieczyszczenia powietrza.
Wierzba mandżurska - drzewo o ozdobnych, poskręcanych gałęziach w kolorze oliwkowo-zielonym lub żółtym, osiągające do 5 m wysokości. Rośnie wprawdzie dość szybko jednak dobrze znosi cięcie, zatem łatwo można kontrolować jej wzrost. Wierzba mandżurska jest łatwa w uprawie, wymaga jedynie podlewania w czasie długiej suszy. Na zimę drzewko można okryć, gdyż wierzba nie wytrzymuje spadków temperatury poniżej - 15 st. C.
Drzewa do małego ogrodu - dla lubiących wyzwania
Sośnica japońska - wyjątkowo efektowny iglak, będący jednocześnie okazem i całym rodzajem. Z wyglądu przypomina tuję olbrzymią, jednak sośnica japońska to jedyny obecnie żyjący gatunek w całej rodzinie sośnic. Roślina ta jest często nazywana żywą skamieliną, gdyż pochodzi z ery mezozoiku, gdy gatunków sośnic było wiele. W swoim naturalnym środowisku - w Japonii - dorasta do 40 m. W klimacie umiarkowanym nie przekracza 8 m. Ma dekoracyjne, długie i gęste igły oraz koronę o stożkowatym pokroju. Jest trudna w uprawie, lubi glebę żyzną i kwaśną, nieustannie wilgotną i nie toleruje większych mrozów.
Buki - najlepiej czują się na podłożach żyznych i lekko wilgotnych. Można je sadzić na zacienionych stanowiskach. Do małego ogrodu, ze względu na bardzo powolny wzrost, warto polecić buk pospolity Pendula o ciekawej, zwisającej koronie i ciemnozielonych liściach. Korona tego drzewa jest dość rozłożysta, zatem stanowi doskonałą zasłonę. Równie ciekawą, parasolowatą koronę tworzy buk pospolity Purpurea Pendula. Dodatkowo ma ciemnoczerwone liście. Buk pospolity Dawyck Gold z kolei ma wąską, zwartą koronę w kształcie wrzeciona i dorasta do 15 m wysokości, jednak, aby drzewo osiągnęło taki wynik, musi rosnąć 50 lat. Nazwa tego buku pochodzi od złocistego koloru młodych liści na górnych pędach, co sprawia, że góra korony wygląda jakby była obsypana złotymi płatkami.
Grab pospolity - odmiana Fastigiata to drzewo o wąskiej koronie i ostrym wierzchołku dorastające do 20 m. Do małego ogrodu predysponuje go bardzo wysoka tolerancja cięcia, dzięki czemu można w dowolny sposób kształtować koronę drzewa. Korona jest gęsta, zatem można kształtować ją w tzw. rzeźby ogrodowe. Grab jest odporny na mrozy, jednak wymaga żyznej, próchniczej gleby, nawożenia, podlewania i cięcia. Może za to rosnąć w cieniu.
Jabłoń purpurowa - to niewielkie drzewko owocowe o szerokiej koronie i dekoracyjnych, purpurowych liściach. Dorasta do 5 m wysokości, taka sama jest średnica korony. W maju obficie kwitnie ciemnopurpurowymi kwiatami. Potem zawiązuje purpurowo-czerwone jabłka. Jabłonie nie są specjalnie wymagające pod względem glebowym, lubią jednak stanowiska słoneczne. Są za to bardzo wrażliwe na choroby. Często atakują je parchy i mączniaki, co sprawia, iż wymagają regularnego opryskiwania.
Judaszowiec - roślina może przyjąć formę krzewu lub niskiego drzewa dorastającego do 10 metrów wysokości. Wczesną wiosną efektownie kwitnie dzwonkowatymi, zebranymi w pęczki, różowo-fioletowymi kwiatami. Większość obserwatorów jest zaskoczona widząc kwiaty wyrastające bezpośrednio ze starszych gałęzi, konarów i pnia, gdy na drzewie nie ma jeszcze ani jednego liścia. Judaszowiec jest bardzo wymagający pod względem stanowiska - musi być ciepłe, słoneczne
i osłonięte od wiatru. Na zimę trzeba rośliny zabezpieczać, gdyż są wrażliwe na większe mrozy.
Przeczytaj również: Za judaszowcem stoi historia o zdrajcy Chrystusa, choć to piękne drzewo
Migdałek pienny - w formie drzewka to tak naprawdę krzew szczepiony na pniu ałyczy o dowolnej wysokości. Może też rosnąć naturalnie w formie krzewiastej. Jest trudny w uprawie. Wymaga gleby żyznej, przepuszczalnej i wilgotnej oraz słonecznego, osłoniętego od wiatru stanowiska. Na zimę migdałki trzeba okrywać, gdyż są wrażliwe na mrozy. Za kłopotliwą pielęgnację drzewko odwdzięcza się na przełomie kwietnia i maja, dosłownie obsypując się delikatnymi, różowymi kwiatami, wyglądającymi jakby zostały wycięte z bibułki.
Wiśnie piłkowane (japońskie) – to drzewa o koronach zwisających lub parasolowatych, dorastające do wysokości 3 m. Na przełomie kwietnia i maja efektownie, obficie kwitną, pełnymi, intensywnie różowymi kwiatami – w tym czasie w Japonii, odbywa się Sakura, czyli święto kwitnącej wiśni. Wiśnie piłkowane są niestety trudne w hodowli w klimacie umiarkowanym - wrażliwe na mrozy, wymagają żyznej, próchniczej gleby i systematycznego usuwania odrostów.
Wiśnie różowe - podobne w hodowli do wiśni piłkowanych, jednak tworzące szersze korony, dochodzące do 4 m średnicy. Kwitną w połowie kwietnia białoróżowymi kwiatami.
Wiąz górski - odmiana Camperdownii to jedno z najładniejszych drzew zwisających. Tworzy gęstą, parasolowatą koronę, często zwisającą aż do ziemi. Wymaga żyznej gleby i nieustannej obserwacji oraz zapobiegawczego opryskiwania fungicydami, gdyż jest wrażliwy na chorobę grzybiczą grafiozę wiązu, popularnie zwaną holenderską chorobą wiązów.
