Porzeczka krwista – piękny krzew ozdobny. Tajniki uprawy i pielęgnacji

Poszukując do uprawy krzewów ozdobnych, wybieramy zwykle takie klasyki jak hortensje, róże czy tawuły, zapominając, że istnieje też wiele innych atrakcyjnych krzewów. Należy do nich między innymi porzeczka krwista, która przypomina wyglądem typową porzeczkę jadalną, ale w przeciwieństwie do niej obsypuje się wczesną wiosną (kwiecień-maj) licznymi, ciemnoróżowymi lub krwistoczerwonymi, niewielkimi kwiatami, zebranymi w gęste, zwisające grona.

Sprawdź też: Jak uprawiać porzeczki jadalne i jak chronić je przed chorobami

Po przekwitnieniu kwiaty przekształcają się w małe, granatowe owoce, pokryte jasnoniebieskim, woskowym nalotem. Owoce są kwaśne i chociaż nie mają właściwości trujących, do jedzenia raczej się nie nadają, gdyż trudno nazwać je smacznymi. Bardzo ładnie prezentują się natomiast na ulistnionych pędach, a zimą stają się pokarmem dla ptaków.

Porzeczka krwista to bardzo ładny, gęsty krzew ozdobny, ale nie w każdym ogrodzie poczuje się równie dobrze. Wprawdzie ma nieco mniejsze wymagania od porzeczki jadalnej, ale najlepiej rośnie i najobficiej kwitnie jedynie na ciepłych, osłoniętych przed wiatrem i słonecznych stanowiskach oraz na żyznych, przepuszczalnych, próchniczych, ciepłych, stale lekko wilgotnych glebach. Jest przy tym tolerancyjna co do odczynu podłoża i znosi pH od lekko kwaśnego do zasadowego.

Polecamy też: Krzewy owocowe do ogrodu. Co warto posadzić

Będzie też wdzięczna za systematyczne dokarmianie nawozami wieloskładnikowymi (np. Fructus). Wprawdzie na słabszych stanowiskach też sobie poradzi (z wyjątkiem gleb zimnych, ciężkich i mokrych, na których będzie przemarzać), ale nie będzie już tak dorodna i nie wyda tak wielu kwiatów.

Trzeba też pamiętać, że roślina nie jest całkowicie mrozoodporna (przetrwa mrozy do ok. -18°C), dlatego najlepiej sadzić ją w najcieplejszych rejonach kraju lub okrywać na zimę włókniną bądź słomianymi matami. Porzeczka krwista dobrze natomiast znosi zanieczyszczone powietrze i może być uprawiana w ogrodach miejskich.

Porzeczka krwista bardzo dobrze reaguje na cięcie, które pobudza ją do lepszego krzewienia i pozwala obficiej kwitnąć. Najważniejsze jest dla rośliny pierwsze cięcie, które przeprowadza się wiosną, zaraz po posadzeniu krzewów. Podczas zabiegu skraca się wszystkie pędy porzeczki nad 3-4 oczkiem, dzięki czemu roślina ładniej się rozkrzewi.

W kolejnych latach porzeczki nie trzeba już tak radykalnie przycinać, ograniczając się jedynie do cięcia sanitarnego, polegającego na usunięciu wszystkich chorych, zdeformowanych lub przemarzniętych pędów. Jeśli jednak chcemy wykonać dodatkowe ciecie korygujące, zabieg powinniśmy przeprowadzić w maju, po kwitnieniu krzewów, gdyż roślina zawiązuje pąki kwiatowe na pędach ubiegłorocznych.

Kolejne mocne cięcie (odmładzające) zalecane jest dopiero po ok. 10 latach uprawy. Wtedy należy usunąć tuż nad ziemią 5-6 najstarszych pędów (4-letnie i starsze), co rozluźni i prześwietli krzew, dając miejsce do rozwoju nowych pędów.

Porzeczkę krwistą, podobnie jak wiele innych krzewów ozdobnych lub owocowych, rozmnaża się głównie wegetatywnie. Z jej pędów można wykonać odkłady, pobierać odrosty korzeniowe lub pozyskiwać sadzonki zdrewniałe (w listopadzie i grudniu, długości ok. 15-20 cm), które przechowuje się w chłodnym, ciemnym miejscu i wiosną wysadza do gruntu.

W ogrodzie porzeczka krwista może mieć kilka zastosowań. Pięknie wygląda jako soliter na tle trawnika lub białej ściany budynku, ale równie dobrze może tworzyć kompozycje z innymi krzewami ozdobnymi (np. forsycjami, tawułami wczesnymi i szarymi). Bardzo ładnie prezentuje się też w grupach, ale może być również wykorzystana do stworzenia formowanego lub luźnego żywopłotu.

Decydując się na uprawę porzeczki, trzeba tylko pamiętać, że jest ona porażana przez patogen wywołujący rdzę wejmutkowo-porzeczkową, atakującą zarówno porzeczki jak i sosny, więc oba gatunki należy sadzić w znacznych odległościach od siebie.

Do uprawy nadaje się zarówno gatunek jak i jego piękne odmiany ozdobne np.:

• „King Edward VII” - kwiaty ciemnoróżowe, wys. ok. 1,2 m,
• „Brianjou” - kwiaty różowe, liście żółte, jesienią czerwone, wys. 1,5-2 m,
• „Atrorubens” - kwiaty ciemnoczerwone, wys. ok. 2 m,
• „Pulborough Scarlet” - kwiaty ciemno różowe, z białym środkiem, wys. 1,5-2 m,
• „White Icicle” - kwiaty w nietypowym, białym kolorze, wys. ok. 2 m.