Przebiśniegi wyprzedzają wiosnę! Sprawdź, jak uprawiać śnieżyczkę przebiśnieg i co robić, żeby dobrze kwitła. Nawożenie, sadzenie, odmiany

Przebiśniegi (śnieżyczka przebiśnieg, Galanthus nivalis) występują w Polsce i dużych rejonach Europy w stanie dzikim. Długo jednak były zagrożone całkowitym wyginięciem, więc dziko rosnące przebiśniegi są objęte częściową ochroną gatunkową. Jednak możemy posadzić przebiśniegi ogrodowe.

Przebiśniegi to prawdziwe zwiastuny wiosny, a nie dość, że ładnie wyglądają, to jeszcze przyjemnie pachną i dostarczają pierwszego pyłku pszczołom. Budowa ich kwiatu zabezpiecza go przed mrozem, a jego mlecznobiały kolor dał podstawę naukowej nazwie przebiśniegów – galanthus – to po grecku „mleczny kwiat”, drugi człon nazwy - nivalis - oznacza „śnieżny”.

Sprawdź: Jakie rośliny kwitną najwcześniej? Polecamy 15 gatunków, które urosną w każdym ogrodzie

Przebiśniegi są bardzo łatwe w uprawie. Wystarczy im półcieniste stanowisko, najlepiej z wapienną glebą. Ziemia ponadto powinna być żyzna i wilgotna. Przebiśniegi są roślinami cebulowymi – szybko rozrastają przez cebulki potomne, bez problemu też rozsiewają się same. Doskonale nadają się do nasadzeń na skalniaki, ale w każdym zakątku ogrodu wyglądają dobrze. Ponieważ preferują lekki cień, można je sadzić pod drzewami i krzewami.

Rozsadzanie przebiśniegów najlepiej przeprowadzać tuż po przekwitnięciu kwiatów. Wystarczy kępę roślin podzielić na mniejsze, oddzielając cebulki potomne. Cebulki należy przechowywać w torfie, w chłodnym pomieszczeniu tak, żeby nie wyschły.

Przebiśniegi sadzimy je we wrześniu (najlepiej do 15-20 września), na głębokości ok. 5-10 cm. Można też zebrać i wysiać w wybranym miejscu nasiona przebiśniegów, choć na ich zejście trzeba czekać nawet kilka lat.

Przebiśniegi należą do kwiatów cebulowych, których nie trzeba wykopywać. Można to jednak zrobić co kilka lat, po to, by rozsadzić kwiaty. Z czasem część cebul zapada się głęboko i nie kwitnie. Kiedy je wykopiemy i posadzimy płycej, zyskamy więcej kwiatów.

Przebiśniegi nieźle sobie radzą same, ale jeśli chcemy, żeby ładnie się rozrastały i pięknie kwitły, warto je zasilić nawozem. Nie musimy tego robić co roku, ale co 2-3 lata na pewno wspomoże nasze rośliny. Przebiśniegi można zasilać nawozem do roślin cebulowych lub kompostem. Przebiśniegi nawozimy jesienią (od połowy września do połowy października) lub wczesną wiosną - kiedy pojawiają się liście i/lub kiedy przebiśniegi kwitną. Jesienią korzystne jest obsypanie ich kompostem, wiosną można wybrać nawóz do roślin cebulowych.

W ogrodach, poza „zwykłymi” przebiśniegami można też sadzić duże odmiany – Maximus, albo miniaturowe, całkowicie białe Snow White's Gnome. Inne, jak Pusey Green Tips, wyróżniają się z kolei zielonymi plamkami również na zewnętrznych płatkach. Występują również przebiśniegi o pełnych kwiatach (Flore Pleno, Dionysus). Te ostatnie nie wytwarzają nasion.

Przebiśniegi to przede wszystkim rośliny dekoracyjne. Są też niezwykle cenne jako rośliny miododajne, tym bardziej, że jako jedne z pierwszych po zimie dostarczają pożywienia pszczołom. Z przebiśniegów jest też pozyskiwana galantamina, wykorzystywana do produkcji leków, stosowanych do leczenia chorób neurologicznych oraz likoryna, działająca przeciwwirusowo.

Uwaga – przebiśniegi są trujące dla ludzi i zwierząt i absolutnie nie wolno stosować ich samodzielnie, jako roślin leczniczych.

Same przebiśniegi są na choroby odporne. Ich cebulkom zagrażają głownie choroby grzybowe, takie jak szara pleśń, która następnie uszkadza liście. Mogą też pojawić się szkodniki – poskrzypki (czerwone niewielkie chrząszcze, które żerują na liściach) i pobzygi narcyzówki – muchówki, atakujące cebule. Chore rośliny należy usunąć i zniszczyć, można też zastosować odpowiednie preparaty chemiczne.

Śnieżyce wiosenne to nie tylko nieprzyjemne zjawisko pogodowe, ale też nazwa roślin, które z przebiśniegami bywają mylone. Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum) jest spokrewniona z przebiśniegami, jednak w przeciwieństwie do nich, wszystkie płatki kwiatów ma równej długości.

Przypominają one biały dzwoneczek, z zielono-żółtymi plamkami na zakończeniach płatków. Liście śnieżyc są w odcieniu żywej zieleni, przebiśniegów – srebrzysto-zielone. Wymagania i uprawa śnieżycy są analogiczne do przebiśniegów, roślina również jest trująca, a rosnąca dziko – pod ochroną.