Inspiracje można znaleźć w epoce renesansu, dążeniu ku ładowi, harmonii i fascynacji antykiem. Rzymski architekt i inżynier wojenny, żyjący w I wieku p.n.e. Witruwiusz dążył do stworzenia uporządkowanego planu miasta, w którym miejscem centralnym był plac, a ulice były budowane pod kątem prostym. Ogród francuski zainspirowany aranżacjami włoskimi stał się istotnym dopełnieniem pałaców. Kontrastuje z dynamizmem i przepychem baroku.
Ogród francuski, z czasem przeobrażony w park krajobrazowy cechuje się symetrycznością względem głównej alei, geometrycznością, dokładnym zaplanowaniem zarówno przestrzeni jak i gatunków roślinnych. Przystrzyżone krzewy, którym nadaje się określone kształty, tworzą całość – układankę geometrycznych elementów. Taki ogród stał się głównym i atrakcyjnym widokiem z okien pałacu. Wypełniony kwiatami, dywanami zieleni i szpalerami wiązów czy bukszpanów tworzy dokładnie przemyślany labirynt. W lecie rozkwitają w nim hiacynty, tulipany, narcyzy, rosną pomarańcze, cytryny, jaśminy, wawrzyny.
Ogród angielski – będący przeciwieństwem ogrodu francuskiego, jest naturalny i spontaniczny, ale uważnie zaprojektowany.
Ogród angielski ma plan otwarty, ale jest w nim miejsce na architekturę i tradycję. Rozwinął się XVIII wieku w Anglii. Został wymyślony przez projektantów Williama Kenta i Charlesa Bridgemana. William Kent – doświadczony architekt, malarz i projektant mebli, zafascynowany architekturą włoskiego renesansu połączył swą wiedzę i wyobraźnię z doświadczeniem królewskiego ogrodnika – Charlesa Bridgemana. Naturalny, barwny, ogród, pozbawiony jest symetrycznie zaplanowanych rabat czy ścieżek ogrodowych. Często w centralnej części znajduje się drzewo otoczone łanem traw. Kwiaty i krzewy wzajemnie się mieszają, tworząc wielobarwne kompozycje porastające teren. Typowe dla ogrodu są angielskie buki, dęby, wierzby. Drzewa są tłem dla niższych bukszpanów, berberysów, wiśni i śliw ozdobnych. Najniższą warstwę, ale równie piękną tworzą kwiaty: róże, margerytki, dzwonki. O Angielkach mówi się piękna jak angielska róża.
Zarówno ogród francuski i angielski zawierają elementy architektury, w pierwszym są to rzeźby, fontanny, pawilon ogrodowy i altany, a w drugim: ruiny gotyckie, mostki, świątynie starożytne.
Kent stworzył jeden z pierwszych angielskich ogrodów krajobrazowych – Chiswick House. Vaux-le-Vicomte był pierwszą realizacją wicehrabiego Nicolas Fouqueta, ale dzięki współpracy z architektem Louisem Le Vau, malarzem Charles Le Brun i ogrodnikiem Andre Le Notre zaprojektowali całość.
Ogród angielski i francuski – tak samo piękne jak i różne, style rozprzestrzenione na terenie całej Europy. Lecz który jest bliższy idei polskiego ogrodu?...
