Spis treści
Jak wygląda thunbergia oskrzydlona?
Długie, cienkie, elastyczne pędy thunbergii, pokryte dużymi, sercowatymi liśćmi rosną tak szybko, że w ciągu jednego sezonu mogą osiągać nawet ponad 2,5 m wysokości. Liście pnącza są liczne i bardzo atrakcyjne, ale to nie one są jego główną ozdobą. Najważniejszą rolę dekoracyjną pełnią bowiem barwne, talerzowate kwiaty, złożone z 5 dużych płatków, niemal płasko rozłożonych na szczycie krótkiej, rurkowatej korony.
Kwiaty pojawiają się na pędach przez całe lato od czerwca aż do pierwszych przymrozków i w zależności od odmiany mogą być kremowe, żółte, pomarańczowe, czerwone lub białe. Ich cechą szczególną jest duże, czarne oczko, zdobiące wnętrze korony u wielu odmian ozdobnych (z jego powodu roślina bywa nazywana czarnooką Zuzią, dzieląc ten przydomek m.in. z rudbekią). Kontrastujące z barwą płatków oczko jest duże i niemal idealnie okrągłe, dlatego kwitnącą thunbergię trudno pomylić z inną rośliną.
Polecane odmiany thunbergii oskrzydlonej
Jedną z najpopularniejszych i najczęściej uprawianych odmian pnącza jest „Orange Beauty” o intensywnie pomarańczowych płatkach i niemal czarnym, dużym oczku, ale na uwagę zasługują też inne odmiany takie jak np.
- „Lemon Star” o płatkach jasnożółtych,
- „Alba” i „Arctic White” o białych płatkach z czarnym oczkiem,
- „Sunny Susy Red-Orange” o pomarańczowo-czerwonych kwiatach z czarnym oczkiem,
- „Arizona Dark Red” o czerwonych kwiatach z czarnym oczkiem,
- „Rose Sensation” o różowych płatkach z ciemnobordowym oczkiem,
- „Spanish Eyes” o delikatnych, morelowo-różowych kwiatach z czarnym oczkiem.
Thunbergia raczej na jeden sezon
Bez względu jednak na to, jaką odmianę wybierzemy, roślinom musimy zapewnić odpowiednie warunki uprawy, gdyż inaczej będziemy mieć z nimi sporo problemów. Thunbergia oskrzydlona pochodzi z południowej Afryki i w naturze jest okazałym, dorastającym nawet do 3 m pnączem wieloletnim.
W naszych warunkach klimatycznych nie rośnie jednak aż tak duża i ze względu na brak mrozoodporności, jest zwykle traktowana jako roślina jednoroczna (można spróbować przechować pnącze do przyszłego roku w chłodnym, widnym pomieszczeniu, w którym temperatura nie będzie spadać poniżej 10ºC).
Jak pielęgnować thunbergię?
Do prawidłowego wzrostu i rozwoju thunbergia potrzebuje słonecznego lub lekko zacienionego, osłoniętego przed wiatrem stanowiska oraz żyznego, próchniczego i przepuszczalnego podłoża. Jest bardzo wrażliwa zarówno na zalanie jak i na suszę, dlatego musi być podlewana systematycznie, ale umiarkowanie (ziemia w doniczce lub w ogrodzie powinna być stale lekko wilgotna).
Przesuszona thunbergia niemal natychmiast więdnie, a uprawiana w niewłaściwych warunkach, szybko pada ofiarą przędziorków lub cierpi z powodu chorób grzybowych, dlatego o roślinę należy zadbać szczególnie troskliwie. Z powodu podatności na choroby grzybowe nie należy zraszać rośliny, bo to sprzyja ich rozwojowi.
Polecamy też: Aktinidię, czyli kiwi. Pnącze nietrudne w uprawie
Thunbergia na balkony i tarasy
Jeśli dysponujemy odpowiednim pomieszczeniem, pnącze możemy wyhodować samodzielnie z nasion. Jest to jednak zadanie dość trudne, dlatego prościej będzie kupić gotowe sadzonki w centrum ogrodniczym lub u producenta. Choć roślina jest dość wymagająca, warto spróbować jej uprawy, gdyż może być wspaniałą ozdobą zarówno tarasu i balkonu jak i ogrodu.
Na balkonie doskonale sprawdzi się jako zielony, kwitnący, sezonowy parawan, szczelnie otulający balustradę lub jako dekoracyjne pnącze doniczkowe, rozpięte na ozdobnej kratce, może być też jednak uprawiana w wiszących doniczkach, z których jej długie pędy będą mogły się swobodnie zwieszać.
Jak uprawiać thunbergię w ogrodzie?
Thunbergię można również uprawiać w ogrodzie, gdzie będzie pięknie wyglądać, pnąc się po ściankach altanki lub prętach ogrodzenia bądź wspinając się po pniu drzewa. Rośliny sadzi się bezpośrednio w gruncie lub umieszcza w zadołowanych w ziemi doniczkach, zapewniając im odpowiednią podporę. Konstrukcja nie musi być solidna i mocna, gdyż pnącze jest dość lekkie, ale powinna być ażurowa, aby pędy mogły swobodnie się wokół niej owijać (np. drabinki, pergole, balustrady, paliki, tyczki, trejaże, rozciągnięte, napięte sznurki).
Jeśli pędy nie będą miały podparcia, zaczną ścielić się po ziemi, tworząc rodzaj zielonego, kwitnącego dywanu. Roślina bez podpory może być też ozdobą murków, z których jej pędy malowniczo będą spływały po kamieniach.
