Żwirowa ścieżka w ogrodzie - krok po kroku

Ścieżki w ogrodzie powinniśmy wyznaczyć jak najwcześniej (zanim posadzimy rośliny), powinniśmy się dobrze zastanowić nad ich przebiegiem. Warto również zastanowić się nad materiałem, z którego wykonamy nawierzchnię. Robiące furorę nawierzchnie z kostki brukowej mają wiele zalet, ale wcale nie są jedyną możliwością i warto o tym pamiętać. Różne materiały, z których mogą być wykonane nawierzchnie mają nie tylko różne właściwości użytkowe, ale też wpływają na charakter i styl ogrodu.

Ścieżki bardzo klasycznym elementem ogrodów w stylu francuskim, ale doskonale pasują tez do bardziej nieformalnych i naturalnych ogrodów. Żwir jest materiałem, który można swobodnie łączyć z innymi elementami. Bardzo ciekawie wyglądają ścieżki wykonane np. z płyt oraz żwiru. Dobrze komponuje się również z obrzeżami rabat.
Warto też wiedzieć, że żwir to kruszywo skalne – i tak jak skały, może występować w szerokiej palecie barw. Dlatego wcale nie jesteśmy skazani na ścieżkę żwirową w kolorze białym.
_- Żwirowe, białe ścieżki to idealne rozwiązanie do ogrodów romantycznych, w których główną rolę odgrywa roślinność. Żwir będzie bardzo harmonijnie współgrał z zielonymi krzewami i kolorowymi kwiatami. Za jego pomocą możemy komponować ścieżki o rozmaitych kształtach i szerokości, pamiętając jednak o zastosowaniu obrzeża _ – podpowiada Aleksandra Skwira, projektant nawierzchni w firmie Jadar.

Wyznaczenie ścieżek ogrodowych to jeden z ważniejszych elementów planowania ogrodu. Ścieżki muszą nas nie tylko wygodnie zaprowadzić do wyznaczonych celów, ale też – wyglądać ładnie. Ścieżka biegnąca od furtki do domu jest oczywista, ale pomyślmy też o wygodnym dojściu do altanki, grilla, domku na narzędzia itp. Ścieżki ogrodowe powinny prowadzić najkrótszą drogą, ale to wcale nie znaczy, że muszą być idealnie proste i monotonne. Łuki i łagodnie poprowadzone zakręty nie tylko pomogą nam zoptymalizować przebieg ścieżek, ale też uatrakcyjnią je wizualnie. Dobrym pomysłem jest poświęcenie trochę czasu na „wydeptanie” ścieżek (a przynajmniej – zwrócenie uwagi którędy rzeczywiście chodzimy) i poprowadzenie ścieżek o takim przebiegu. Co z tego, że będziemy mieć piękną ścieżkę, skoro i tak będziemy wydeptywać różne "skróty"?

Kiedy już wyznaczymy przebieg ścieżki, musimy usunąć wierzchnią warstwę ziemi (jest to tzw. korytowanie). Następnie trzeba wykonać obrzeża, które pomogą nam utrzymać nawierzchnię na miejscu (żwir w trakcie użytkowania lubi się przemieszczać). Do wyboru mamy obrzeża betonowe, aluminiowe lub plastikowe, możemy wykorzystać również drewno (ale będzie mniej trwałe) lub kamienie (to bardziej pracochłonne rozwiązanie).
Następnie wykonujemy podbudowę pod ścieżkę właściwą. W przypadku ścieżki żwirowej tworzą ją trzy warstwy:

• warstwa drenująca (tłuczeń lub gruz, minimum 15 cm)
• warstwa membranowa (np. agrowłókniny, która przepuszcza wodę)
• warstwa nawierzchniowa (żwir lub grys)

Wybierając żwir na ścieżki możemy skorzystać z całej palety kolorów. Kolor żwiru warto dobrać np. do kolorystyki domu (dopasujmy też odpowiednio obrzeża – one mogą być zarówno kontrastowe, jak i zharmonizowane z nawierzchnią). Do wyboru jest też różne grubości żwiru (frakcje). Ten element wpływa na wygodę użytkowania – po drobniejszym żwirze łatwiej się poruszać.