Nie tylko kora ogrodowa - rodzaje i zastosowanie ściółki

Ściółka z kory ogrodowej i trocin

Ściółka może także pełnić rolę dekoracyjną, stanowiąc ważny element ozdobny rabaty lub obrzeża ścieżki. Jedną z popularniejszych ściółek ogrodowych jest kora. Rozłożona na rabacie z ozdobnymi iglakami, nie tylko znakomicie wygląda, ale też ogranicza rozwój chwastów, poprawia strukturę gleby i zabezpiecza ją przed wysychaniem.

Wykorzystując do ściółkowania korę drzew iglastych (najlepiej korę sosnową), należy jednak pamiętać, że ma ona odczyn kwaśny, dlatego nadaje się przede wszystkim dla roślin kwasolubnych (m.in. iglaków, różaneczników, wrzosów). Świeża kora zawiera też sporo garbników i fenoli, utrudniających wzrost i rozwój roślin, dlatego lepiej jest stosować korę przekompostowaną. Podobną do kory ściółką organiczną są trociny. One również dobrze wyglądają na rabacie i spełniają te same funkcje co kora, ale powinny być wykorzystywane dopiero po przekompostowaniu.

Zarówno kora jak i trociny są ubogie w składniki odżywcze (szczególnie w azot), a w procesie rozkładu (m.in. za sprawą bakterii), pobierają z gleby dodatkowe substancje (m.in. azot), dlatego ściółkowane nimi rośliny wymagają systematycznego nawożenia. Jeśli nie chcemy zbyt często uzupełniać ściółki o świeże warstwy (np. kory), przed rozłożeniem kory powinniśmy osłonić glebę agrowłókniną, która spowolni proces rozkładu i dodatkowo zabezpieczy podłoże przed utratą wody i rozwojem chwastów.

Skoszona trawa, kompost i słoma jako ściółka ogrodowa

Kolejną popularną ściółką organiczną jest skoszona trawa, która także zabezpiecza glebę przed utratą ciepła, wysychaniem i rozwojem chwastów. Na rabacie nie wygląda jednak zbyt elegancko, dlatego lepiej sprawdza się w ogrodzie warzywnym lub w sadzie.

Jako ściółkę ogrodniczą wykorzystuje się także kompost, który nie tylko pełni rolę ochronną, ale też poprawia strukturę gleby i dostarcza roślinom dodatkowych składników odżywczych. Kompost jest doskonałym materiałem do ściółkowania rabat bylinowych (np. z piwoniami), a także drzew i krzewów ozdobnych oraz owocowych. Należy jednak pamiętać, że może być wykorzystany tylko wówczas, gdy jest dobrze rozłożony i nie zawiera nasion chwastów oraz szczątków chorych roślin. W przeciwnym razie może stać się przyczyną zwiększonego zachwaszczenia podłoża i źródłem chorób.

Dobrym materiałem ściółkującym jest także słoma, która doskonale chroni podłoże przed rozwojem chwastów i wysychaniem oraz przed wahaniami temperatur. Słoma nie wygląda jednak zbyt ładnie, dlatego ma zastosowanie głównie w uprawie truskawek, gdyż chroni dodatkowo ich owoce przed zabrudzeniem ziemią.

Ściółki nieorganiczne – agrowłóknina i folia ściółkująca

W ogrodzie poza ściółkami naturalnymi możemy też wykorzystać ściółki nieorganiczne jak np. agrowłókninę czy agrotkaninę (plecioną, przepuszczalną folię ściółkującą).
Agrowłóknina przepuszcza wodę i nie zakłóca wymiany gazowej z otoczeniem (pozwala roślinom oddychać), dlatego doskonale nadaje się do osłaniania zagonów z młodymi warzywami (cienka, wiosenna włóknina chroni siewki przed wiosennymi przymrozkami), osłaniania roślin przed zimą (gruba włóknina zimowa) oraz jako podkład pod inne rodzaje ściółek (brązowa, gruba agrowłóknina).

Nieco bardziej ograniczone zastosowanie ma folia ściółkująca, która wprawdzie także przepuszcza wodę i zapobiega rozwojowi chwastów, ale ma słabszą wymianę gazową od włókniny i nie może być wykorzystywana ani jako zimowa osłona roślin ani jako okrycie zagonów z warzywami (z wyjątkiem ogórków, fasoli czy pomidorów).

W ogrodzie zastosowanie mają także ściółki ozdobne, wykorzystywane głównie jako dekoracja rabat lub obrzeży ścieżek. Do najpopularniejszych należą min.: barwiona naturalnie kora, otoczaki, keramzyt, żwir i kruszywa. Taki rodzaj ściółki wymaga zwykle jednak dodatkowego osłonięcia gleby agrowłókniną, zapobiegającą m.in. zmieszaniu się ściółki z podłożem.