Uprawiamy pachirę. Jak dbać o tę roślinę doniczkową? Jest modna i ładna, ale ma pewne wymagania

Największą ozdobą pachiry są zielone, duże, błyszczące liście, zebrane na szczycie zgrubiałego u podstawy pieńka w piękną, parasolowatą rozetę.

W sklepach pachirę można też często spotkać w formie utworzonego z kilku pieńków warkocza, zwieńczonego na szczycie rozetą liści. Tak uprawiane pachiry wyglądają bardzo efektownie, ale trzeba liczyć się z tym, że ich uroda dość szybko przeminie, gdyż po pewnym czasie część roślin, tworzących „warkocz”, zostanie zagłuszona przez inne i obumrze.

Pachira pochodzi z tropikalnej Ameryki i w naturze jest drzewem, osiągającym nawet do 20 m wysokości. Zakwita przepięknymi, wielkimi, egzotycznymi kwiatami i wydaje duże, jadalne owce (orzechy). W uprawie doniczkowej dorasta do znacznie mniejszych rozmiarów (osiąga do 1,5-2,5 m wys.), prawie nigdy nie kwitnie i nie wydaje owoców, ale dzięki pięknemu pióropuszowi liści na szczycie pędu, nadal pozostaje bardzo atrakcyjna.

Jeśli zdecydujemy się na uprawę pachiry, musimy zapewnić jej optymalne warunki, w przeciwnym razie zacznie chorować, tracić liście, a czasem nawet zamierać.

Jednym z ważniejszych czynników decydujących o powodzeniu uprawy jest temperatura. Pachira kocha ciepło i nie toleruje zimna, dlatego powinna stać w pomieszczeniu o temperaturze pokojowej (ok. 20-25°C). Jedynie zimą temperatura powinna być nieco niższa, ale nie mniejsza niż 15°C. W okresie zimowym należy też ograniczyć podlewanie i zaprzestać nawożenia.

Pachira potrzebuje też sporo rozproszonego światła. Należy jednak pamiętać, że jeśli będzie go za mało, jej liście zaczną żółknąć i opadać.

Z racji swojego pochodzenia (tropiki), roślina ceni sobie też wilgotne powietrze, dlatego w mieszkaniu powinna być ustawiona z dala od kaloryferów, natomiast blisko odkrytego akwarium lub nawilżacza powietrza. Doniczkę warto też umieścić na podstawce z wilgotnym keramzytem.

Pachira ma również dość szczególne wymagania względem wilgotności podłoża. W naturze rośnie na terenach podmokłych lub okresowo zalewanych, dlatego oczekuje stale lekko wilgotnej gleby. Nie będzie jednak tolerować przelania, gdyż od nadmiaru wody jej korzenie szybko zgniją.

Może się to wydawać zaskakujące w przypadku rośliny naturalnie narażonej na dużą ilość wilgoci w podłożu, ale należy pamiętać, że warunki panujące w niewielkich doniczkach, mocno odbiegają od tych, jakie pachira ma do dyspozycji w swoim typowym środowisku.

Jej korzenie muszą się zmieścić w małej przestrzeni, gdzie nie mają dostatecznie dużo powietrza, więc procesy gnilne łatwo mogą się rozpocząć.

Po przyniesieniu pachiry do mieszkania, warto od razu przesadzić ją w żyzne, próchnicze podłoże, rozluźnione nieco perlitem. W naturze roślina zasiedla stanowiska, gdzie dostatek rozłożonej materii organicznej gwarantuje jej pożywienie, dlatego również w pojemnikach będzie oczekiwała sporo próchnicy. Będzie też wdzięczna za zasilanie w okresie wegetacyjnym np. biohumusem.

Jeśli roślina ma zapewnione odpowiednie warunki, ładnie i szybko się rozrasta, ale kiedy osiągnie zbyt duże rozmiary, można skorygować jej pokrój przez wiosenne cięcie. Robi się to od lutego do kwietnia.

Rozmnażanie pachiry jest niestety dość trudne. Roślinę uzyskujemy najczęściej z nasion bądź sadzonek pędowych, które potrzebują ciepłego (ok. 25-30°C) oraz bardzo wilgotnego podłoża, a także dużo rozproszonego światła. Takie warunki ciężko zapewnić roślinie w warunkach amatorskich, dlatego pachirę najlepiej kupić w sklepie, wybierając zdrowy, dorodny i posiadający intensywnie zielone, błyszczące liście egzemplarz.

Będzie on stanowić bardzo elegancką, oryginalną i ciekawą ozdobę zarówno domowego salonu lub widnego holu jak i reprezentacyjnego pomieszczenia biurowego czy sali bankowej.

Pachira jest niezwykle popularną ozdobą domową nie tylko u nas, ale też w krajach azjatyckich, gdzie uznaje się ją za symbol dobrobytu, dostatku i pieniędzy. Z tego względu często ofiarowuje się ją też w prezencie bliskim, jako dobrą wróżbę na przyszłość. Bywa nazywana "money tree".