Figowiec lirolistny (dębolistny). Jak uprawiać ten fikus w doniczce

Figowiec lirolistny, znany jest też jako figowiec dębolistny. Ale ta roślina występuje również pod nazwą fikus lirolistny oraz fikus dębolistny (Ficus lyrata). Wszystko przez to, że należy do licznego rodzaju figowiec, czyli fikus, a jego liście mogą kształtem kojarzyć się z lirą lub wielkimi liśćmi dębu.

Fikus dębolistny to duża roślina. W naturalnych warunkach jest drzewem, które dorasta do kilkudziesięciu metrów wielkości. W uprawie domowej osiąga znacznie mniejsze rozmiary, ale i tak może to być ponad 3 m wysokości. Jest wprawdzie odmiana karłowa czyli fikus lirolistny „Bambino”, jednak nie dajmy się zwieść tej nazwie. Ta roślina wprawdzie będzie miała mniejsze liście i słabszy wzrost, ale i tak może osiągnąć 1,5-2 m wysokości. Nie jest to więc propozycja do małych pokojów, ale jeśli mamy odpowiednią ilość miejsca, figowiec lirolistny będzie piękną ozdobą wnętrza.

Figowiec dębolistny najczęściej tworzy pojedynczy, wzniesiony pęd. Jednak po przycięciu, roślina rozkrzewi się. Dookoła pędu wyrastają duże, ciemnozielone liście, najczęściej o błyszczącej powierzchni. Mają one lekko pofalowane brzegi i dobrze widoczny rysunek nerwów. Figowiec lirolistny ma też odmianę Variegata o pięknych, biało-zielonych liściach.

Fikus lirolistny ma dość konkretne wymagania uprawowe, ale po ich spełnieniu, pięknie się prezentuje. Jednym z ważnych wymogów jest zapewnienie mu odpowiedniego miejsca. Musi ono być bardzo jasne, ale niebezpośrednio nasłonecznione. Najlepiej będzie się czuł w postaci wschodniego lub zachodniego okna. Jeśli będzie miał za mało światła, przestanie rosnąć. Natomiast zbyt mocne słońce poparzy jego liście.

Poza tym warto pamiętać, że ten fikus nie lubi przestawiania, warto więc znaleźć miejsce, gdzie spędzi dłuższy czas. Ta roślina nie lubi też zmian temperatury oraz przeciągów. Najlepiej czuje się przy stałej, pokojowej temperaturze. Również do jego podlewania należy używać wody o temperaturze pokojowej, a nie zimnej.

Figowiec lirolistny trzeba też podlewać systematycznie, ale umiarkowanie. Nie znosi zalewania, ale nie powinno się go też przesuszać (choć chwilowy niedobór wody zniesie). Najlepiej podlewać go, kiedy wierzchnia warstwa ziemi w doniczce przeschnie. Woda po podlaniu nie powinna stać na podstawku. Fikusowi trzeba też zapewnić żyzną, ale przepuszczalną ziemię (do podłoża uniwersalnego można dodać piasku lub perlitu).

Ten fikus doceni też wilgotne powietrze i zraszanie. Regularnie powinniśmy też wycierać jego liście z kurzu. Młode rośliny powinny mieć podporę, bo ich pędy są dość giętkie.

Poznaj też: Fatsja i fatsjobluszcz - co to za rośliny i jak je uprawiać

Jeśli nasz fikus lirolistny osiąga zbyt duże rozmiary, albo chcemy, żeby się rozkrzewił, możemy go przyciąć. Robi się to wiosną. Jeśli roślina szybko rośnie, nie czekajmy, aż będzie za duża i będzie trzeba wykonać radykalne cięcie, tylko róbmy to w miarę systematycznie. Dzięki temu roślina będzie miała ładny pokrój.

Z obciętych pędów, a także uszkodzonych liści figowca będzie wyciekał biały, mleczny sok. Ma on drażniące właściwości, dlatego uważajmy na bezpośredni kontakt ze skórą i błonami śluzowymi. Do cięcia rośliny i innych „inwazyjnych” zabiegów, załóżmy rękawiczki i uważajmy, żeby nie dostał się do oczu, ust czy nosa.

Ten sok jest też toksyczny dla zwierząt (a znajduje się w liściach i pędach rośliny). Oczywiście uważajmy też na dzieci.

Fikusów nie powinny uprawiać osoby uczulone na lateks, bo ich sok ma zbliżoną budowę i również powoduje reakcje alergiczne.

Polecamy: Niezwykłe wilczomlecze, które wyglądają jak kaktusy

Ścięte pędy możemy wykorzystać do rozmnażania rośliny. Kilkunastocentymetrowy pęd należy pozbawić liści (zostawiamy tylko jeden) i włożyć do przepuszczalnego podłoża (wcześniej zanurzmy go w wodzie i poczekajmy, aż przestanie pojawiać się biały sok). Sadzonka powinna mieć ciepło oraz wilgotne powietrze.