Jak uprawiać katarantus różowy zwany barwinkiem madagaskarskim

Katarantus różowy zwany (błędnie) barwinkiem różowym

Katarantus różowy pochodzi z Madagaskaru. Popularnie, choć błędnie nazywany barwinkiem różowym - polska nazwa rośliny powstała w wyniku zawirowań związanych z klasyfikacją gatunku, który początkowo zaliczany był do rodzaju barwinek, a dopiero później przypisany do rodzaju Catharanthus.

W swojej ojczyźnie katarantus jest wiecznie zielonym półkrzewem, dorastającym do 1 metra wys., jednak w naszym kraju osiąga zwykle nie więcej niż 30-40 cm wysokości i ze względu na całkowity brak mrozoodporności, uprawiany jest jako roślina jednoroczna.

Katarantus ma krzewiasty, wzniesiony pokrój i za pomocą sztywnych, rozgałęzionych pędów, pokrytych licznymi, dużymi, lancetowatymi, skórzastymi, zielonymi i błyszczącymi liśćmi, tworzy ładną, gęstą kępę. Charakterystyczną cechą liści są wyraźnie zarysowane na ich powierzchni, jaśniejsze nerwy główne, po czym łatwiej roślinę można rozpoznać.

Największą ozdobą katarantusa nie są jednak liście, ale kolorowe kwiaty, przypominające kształtem kwiaty barwinka (stąd być może zawirowania w klasyfikacji rośliny). Na pędach pojawiają się już od czerwca i rozwijają sukcesywnie aż do października, a więc pozostają ozdobą ogrodu przez cały sezon wiosenno-letni. U gatunku kwiaty mają najczęściej różowy lub amarantowy kolor, ale odmiany mogą być też białe, czerwone, fioletowe lub liliowe.

Zdarzają się też rośliny o kwiatach dwukolorowych lub ozdobionych kontrastowo zabarwionym oczkiem bądź szerokim obrzeżem (np. „Peppermint Cooler”). Wielką zaletą katarantusa jest jego zdolność do samooczyszczania się z przekwitłych kwiatów, przez co roślina cały czas wygląda bardzo elegancko (botaniczna nazwa rośliny "Catharanthus" to dosłownie "czysty kwiat").

Jak każda egzotyczna piękność, katarantus różowy ma swoje dość szczególne wymagania, dlatego chcąc podjąć się jego uprawy, musimy zapewnić mu ciepłe, zaciszne i słoneczne stanowisko oraz żyzną, próchniczą, przepuszczalną i lekko wilgotną glebę. Roślina nie znosi przesuszania ani zalewania, dlatego jeśli będzie uprawiana w doniczce, należy podlewać go często, lecz bardzo umiarkowanie.

Katarantusa warto też umieścić w miejscu osłoniętym przed deszczem, gdyż krople wody osiadające na kwiatach, sprzyjają powstawaniu na płatkach brzydkich plam.

Katarantus różowy kwitnie długo i obficie, dlatego przez cały sezon wegetacyjny powinien być systematycznie zasilany nawozami wieloskładnikowymi dla roślin kwitnących (zawierają zwykle podwyższoną dawkę potasu, wpływającego korzystnie na kwitnienie).

Pod koniec sezonu, roślinę można usunąć z rabaty podobnie jak inne rośliny jednoroczne lub przesadzić do doniczki i przechować przez zimę w chłodnym (ok. 15-18°C), jasnym pomieszczeniu. Jeśli zdecydujemy się na przechowywanie rośliny, nie warto robić tego dłużej niż przez 2-3 lata, gdyż później traci ładny pokrój i walory ozdobne.

Podpowiadamy: Jak nawadniać rośliny podczas dłuższego wyjazdu - praktyczne sposoby

Katarantusa można rozmnażać z nasion, wysiewanych wczesną wiosną do doniczek wypełnionych podłożem do siewu nasion (ok. marzec-kwiecień, do dobrego kiełkowania, wymagają ciepłego podłoża). Roślinę można też rozmnożyć z sadzonek pędowych, pobieranych wiosną z roślin przechowanych przez zimę (łatwo się ukorzeniają w wodzie lub wilgotnym podłożu). Jeśli chcemy, aby nasze rośliny ładnie się rozkrzewiły, młodym sadzonkom warto uszczknąć wierzchołki pędów.

Jeśli z różnych powodów nie możemy samodzielnie przygotować rozsady, wiosną możemy kupić ją w centrum ogrodniczym lub na targu. Na miejsce stałe w ogrodzie wysadzamy roślinę po 15 maja, czyli po minięciu wiosennych przymrozków. Wtedy też możemy wystawić katarantusy uprawiane w doniczkach na balkon lub taras.