Jaśminowiec w ogrodzie - pachnący krzew łatwy w uprawie

Jaśminowce (Philadelphus ) przez ogrodników określane są krzewami "dla amatorów" - to jedne z łatwiejszych w uprawie krzewów ogrodowych. Krzewy te nie mają praktycznie żadnych wymagań, poza tym, aby podłoże nie było zbyt przesuszone, bo jaśminowce lubią wilgoć.

Wiele odmian rośnie dobrze nawet w bardzo ubogich glebach, zarówno w miejscach nasłonecznionych, jak i zacienionych. Jaśminowce warto jednak sadzić na stanowiskach słonecznych, gdyż w cieniu słabiej kwitną. Rośliny wytrzymują nawet duże mrozy i nie wymagają okrywania na zimę, a oprócz nasadzeń pojedynczych lub w grupach nadają się także na żywopłoty.

Jaśminowce bardzo często nazywamy jaśminami. To błąd, bo prawdziwe jaśminy to egzotyczne rośliny z rodziny Jasminum, obejmującej ponad 300 gatunków, z których kilka jest uprawianych jako rośliny doniczkowe. Wśród nich wiele jest pnączami, a ich kwiaty również pięknie pachną.

Jaśminowce to krzewy kwitnące, silnie rozrastające się i rozłożyste. W zależności od odmiany osiągają wysokość od 1 do 3 m. Mają dekoracyjne, ciemnozielone, owalne i szorstkie liście o ząbkowanych brzegach, a na końcach zaostrzone. Najbardziej cenione są jednak za kwiaty – pojedyncze lub pełne, zebrane w groniaste kwiatostany, o pięknym, silnym zapachu. Kwitnące gałązki jaśminowca można wykorzystać jako kwiat cięty.

Najbardziej popularny jest jaśminowiec wonny osiągający do 3 m wysokości, o kwiatach wydzielających silny zapach, pojawiających się w maju. Jaśminowiec Lemoine'a dorasta do 2 m wysokości i ma mniejsze kwiaty, jednak kwitnie dużo bardziej obficie. Jaśminowiec panieński wyrasta do 2,5 m i kwitnie później - od połowy czerwca do połowy lipca. Jedną z najciekawszych odmian jest jednak jaśminowiec plamisty, którego kwiaty mają czerwoną barwę u nasady płatków i roztaczają aromat przypominający truskawki.

• Stanowisko dla jaśminowca - słoneczne lub półcieniste. Na stanowiskach słonecznych jaśminowce kwitną znacznie obficiej.
• Podłoże - bez większego znaczenia, choć część odmian gorzej rozwija się w glebach kwaśnych. Większość odmian rośnie dobrze nawet w bardzo ubogim podłożu. W żyznej ziemi jaśminowce silniej się rozrastają, jednak prowokowane do silnego wzrostu nadmiarem składników mineralnych mogą kwitnąć mniej obficie i tworzyć dużą ilość odrostów korzeniowych. Ziemię wokół roślin warto wyściółkować korą ogrodniczą, co zapobiega nadmiernemu parowaniu wody z gleby, gdyż jaśminowce nie lubią w pełni przesuszonego podłoża.
• Podlewanie - w okresach długotrwałej suszy.
• Nawożenie - niekonieczne. Młode rośliny można pobudzić do rozrastania zasilając raz w roku niewielką ilością nawozów wieloskładnikowych.
• Cięcie - jaśminowce kwitną na całej długości pędów ubiegłorocznych, dlatego cięcie najkorzystniej prowadzić tuż po przekwitnięciu, usuwając głównie starsze pędy.
• Rozmnażanie - wiosną i jesienią poprzez oddzielanie od macierzystej rośliny odrostów korzeniowych, których jaśminowce wytwarzają znaczną ilość. Aby nie osłabiać roślin, odrosty warto regularnie usuwać.
• Zabezpieczenie na zimę - krzewy jaśminowca są wytrzymałe na mróz i nie wymagają okrywania na zimę.
• Choroby i szkodniki - jaśminowce są odporne na choroby i szkodniki. Problemy mogą sprawić mszyce i rzadziej - zaraza bakteryjna.
• Kwitnienie - jaśminowiec będzie obficie i regularnie kwitł, jeśli posadzimy go w słońcu i zadbamy o wilgotność podłoża.

Charakterystycznymi objawami zarazy bakteryjnej są brązowe plamy pojawiające się na liściach jaśminowca, z czasem czernienie liści i zamieranie pędów. Porażony krzew należy usunąć i spalić. W początkowej fazie choroby można próbować ratować zainfekowany okaz usuwając pędy, na których pojawiają się pierwsze symptomy zakażenia. W praktyce tak wnikliwa obserwacja jest jednak prowadzona rzadko, a właściciel o chorobie jaśminowca dowiaduje się już w zaawansowanym stadium infekcji.