Piękne i kolorowe lobelie przylądkowe
Rodzaj, do którego należą lobelie, liczy ponad 350 gatunków roślin, ale w uprawie spotykanych jest zaledwie kilka z nich. Największą popularnością cieszy się lobelia przylądkowa, uprawiana głównie jako roślina balkonowa i tarasowa. Jej malutkie, ale bardzo liczne, kolorowe kwiaty, pojawiają się na wiotkich, gęsto ulistnionych pędach wiosną (w maju) i rozwijają sukcesywnie aż do jesieni.
ZOBACZ zdjęcia różnych lobelii
W zależności od odmiany mogą być niebieskie, fioletowe, białe i różowe, ale też dwukolorowe. Rośliny różnią się także pokrojem oraz wysokością (dostępne są odmiany karłowe np. „Cambridge Blue”, „Crystal Palace” i zwisające np. „Blue Star”, „Purple Star”).
Na rynek każdego roku trafiają kolejne nowości, dlatego możemy wybierać wśród odmian bardziej klasycznych o kwiatach jednobarwnych (np. „Blue Moon”, „White Star”, „Purple Star”, „Laguna Dark Blue” ) lub ciekawych nowinek o kwiatach dwukolorowych (np. „Hot Tiger”, „Superstar”, „Blue Splash”, „Anabel Blue Hope”).
Jak wykorzystać lobelię i z czym ją sadzić
Lobelie przylądkowe pięknie wyglądają w pojedynczych, stojących lub wiszących doniczkach (odmiany zwisające), ale znakomicie sprawdzają się też w kompozycjach z innymi roślinami balkonowymi jak np. werbenami, pelargoniami, petuniami czy bakopą.
Można je też wykorzystać jako obwódki rabat w ogrodzie lub tworzyć z nich dywany kwiatowe. Mimo całej swojej urody, lobelie przylądkowe nie należą jednak do roślin łatwych w uprawie, gdyż mają dość wysokie wymagania.
Co robić, gdy lobelia przestaje kwitnąć
Lobelie przylądkowe oczekują półcienistego, ciepłego i zacisznego stanowiska oraz żyznego, próchniczego, przepuszczalnego i stale lekko wilgotnego podłoża. Problemy z ich uprawą pojawiają się szczególnie latem, gdy roślinom zaczyna doskwierać suche powietrze i upał. W tym czasie podłoże w ich doniczkach szybko wysycha, prowadząc do więdnięcia, a nawet zamierania roślin, a suche powietrze sprzyja rozwojowi szkodników (głównie przędziorków).
Dlatego też jeśli tylko zauważymy, że nasze lobelie zaczynają gorzej kwitnąć i słabiej rosnąć, najlepiej od razu mocno je przytnijmy (nawet kilka centymetrów nad ziemią). Zabieg pozwoli roślinom się zregenerować i pobudzi je do tworzenia nowych pędów.
Lobelie z nasion lub sadzonek
Lobelia przylądkowa w naturze jest byliną, ale w naszym klimacie traktowana jest jak roślina jednoroczna. Jej drobne nasiona wysiewa się do skrzynek wczesną wiosną (luty/marzec), a siewki pikuje do małych doniczek pęczkami (są bardzo małe). Uwaga: nasion nie należy przykrywać ziemią. Po minięciu wiosennych przymrozków, rośliny przenosi na balkon lub taras bądź sadzi w ogrodzie. Wiosną można też zaopatrzyć się w gotowe sadzonki w centrum ogrodniczym, a nawet na straganach z kwiatami.
Polecamy też: Aksamitki - kwiaty, które udają się zawsze
Lobelia może być również czerwona
Bardzo ciekawym gatunkiem lobelii jest też niezwykle atrakcyjna lobelia szkarłatna oraz podobna do niej lobelia lśniąca. Obie są okazałymi, kępiastymi bylinami o wzniesionym pokroju (wys. ok. 80-120 cm) i ciemnozielonych, lancetowatych, dużych, błyszczących liściach (odm. „Queen Victoria” posiada ciemno-bordowe, błyszczące liście i czerwone kwiaty).
Ze względu na ładny pokrój i piękne liście, rośliny są dekoracyjne przez cały sezon, jednak najpiękniejsze są w okresie kwitnienia (lipiec-wrzesień), kiedy na szczytach ich czerwonawych pędów pojawiają się niewielkie, wargowe, zwykle czerwone lub ciemnoróżowe kwiaty, zebrane w gęste grona.
Jak uprawiać lobelie szkarłatne i lśniące
Te lobelie preferują stanowiska słoneczne oraz bardzo żyzne, próchnicze, przepuszczalne, ale stale lekko wilgotne gleby. Doskonale prezentują się na rabatach w towarzystwie innych roślin ozdobnych (m.in. pysznogłówkami, rozchodnikami okazałymi, rudbekiami), ale mogą być też sadzone w pobliżu oczek wodnych lub w donicach.
Samodzielne rozmnażanie ich z nasion jest dość kłopotliwe, dlatego najlepiej kupić wiosną sadzonki roślin u producenta lub w centrum ogrodniczym.
Decydując się na uprawę lobelii szkarłatnej lub lśniącej trzeba jednak pamiętać, że chociaż rośliny są bylinami, źle znoszą mrozy, dlatego późną jesienią należy bardzo solidnie okryć je słomą, torfem lub trocinami bądź wykopać, posadzić do doniczki i przechować do wiosny w chłodnym pomieszczeniu.
