Piwonia drzewiasta. Jak ją sadzić, uprawiać i pielęgnować

Piwonie krzewiaste nazywane też drzewiastymi (Paeonia suffruticosa) to rośliny wyjątkowo piękne i dekoracyjne, choć znacznie większe od dobrze nam znanych piwonii chińskich (bylinowych).

Piwonie drzewiaste rosną wolno, ale osiągają spore rozmiary, dorastając do ok. 2 m wysokości (w naturze mogą osiągać nawet 4 m wys.). W swojej ojczyźnie mają malowniczy, rozłożysty, nieco pagodowy pokrój, w naszym klimacie przybierają bardziej krzaczastą postać.

Przez cały sezon ich ozdobą są duże, mocno powcinane liście, rozwijające się na sztywnych, rozgałęzionych, drewniejących pędach. Młode liście są zwykle bordowe, później zielenieją, aby jesienią przed opadnięciem, przebarwić się na żółto. Wiosną (maj-czerwiec) największą ozdobą krzewu stają się przepiękne, bardzo duże, kolorowe kwiaty.

W zależności od odmiany mogą być pojedyncze, pełne lub półpełne i posiadać różne kolory (różowe, bordowe, białe, żółte, łososiowe, czerwone, dwukolorowe). Niektóre z nich też przyjemnie pachną.

Do wyboru mamy wiele ciekawych odmian, głównie pochodzenia japońskiego lub chińskiego, co obrazują ich nazwy np.: „Shima nishiki”, „Hakuo Jishi”, „Hanakisoi”, „Jin ge”, „High Noon”.

Chociaż piwonie krzewiaste to przybysze z Dalekiego Wschodu, ich uprawa w naszym kraju jest możliwa, gdyż dorosłe rośliny są dostatecznie mrozoodporne (do -30°C). Jeśli jednak mają dobrze się rozwijać i obficie kwitnąć, muszą mieć zapewnione odpowiednie warunki uprawowe.

Podobnie jak piwonie chińskie, kochają słońce, dlatego należy wybrać dla nich ciepłe, osłonięte od wiatru i słoneczne lub lekko półcieniste stanowisko. Najlepiej jeśli będzie to ażurowy, delikatny półcień, osłaniający je przed palącymi promieniami słońca w samo południe.

Rośliny są też dość wymagające w stosunku do podłoża i nie lubią przesadzania, dlatego miejsce pod ich uprawę trzeba wybrać bardzo starannie. Piwonie oczekują gleby żyznej, ciepłej i lekko wilgotnej, ale też bardzo przepuszczalnej (sprawdzi się też warstwa żwirowego drenażu, umieszczona na dnie dołka, w którym posadzimy piwonię), o obojętnym lub lekko zasadowym odczynie pH.

Piwonie nie znoszą stagnującej wody i ciężkich, zlewnych, kwaśnych gleb, na których słabo kwitną, chorują i marnieją.

Wiosną przed kwitnieniem, piwonie krzewiaste warto również zasilać, wybierając do tego celu nawozy ze zwiększoną ilością potasu i fosforu oraz mniejszą ilością azotu (pobudza krzew do tworzenia liści, ale nie kwiatów).

Dość istotnym elementem decydującym o powodzeniu uprawy piwonii krzewiastych jest ich sadzenie. Ponieważ są to rośliny szczepione, miejsce szczepienia w tym przypadku powinno znajdować się kilkanaście centymetrów pod ziemią (12-15 cm), aby odmiana szlachetna mogła wytworzyć własne korzenie i podjąć samodzielną wegetację, inaczej po kilku latach może obumrzeć.

Młode rośliny potrzebują 2-3 lat, aby zaaklimatyzować się w nowym miejscu i zaprezentować pełnię swoje urody.

Przez pierwsze 2-3 lata warto chronić je przez mrozami, osłaniając na zimę włókniną i kopczykiem ziemi. Później rośliny nabierają odpowiedniej mrozoodporności i nie wymagają zimowego okrycia.

U piwonii krzewiastych na uszkodzenie przez niskie temperatury narażone są natomiast pąki kwiatowe. Rośliny rozwijają się wcześnie, dlatego dużym zagrożeniem są dla nich późnowiosenne przymrozki. Jeśli więc nie chcemy stracić kwiatów, przed zapowiadanymi, wiosennymi przymrozkami okryjmy rośliny, chroniąc je przed chłodem.

Piwonii lepiej też nie przycinać, ograniczając się jedynie do cięcia sanitarnego, gdyż pąki kwiatowe tworzą się u nich na szczytach pędów.

Dość szczególne jest także rozmnażanie piwonii krzewiastych. Młode rośliny łatwo można uzyskać z nasion (bardzo długo kiełkują), ale trzeba pamiętać, że tak rozmnażane krzewy nie tylko zakwitną po wielu latach, ale też ich kwiaty nie będą tak duże i atrakcyjne, jak kwiaty odmian szlachetnych.

Z tego względu należy też unikać kupowania roślin rozmnażanych z nasion, wybierając droższe, ale pewniejsze sadzonki otrzymane drogą szczepienia (zakwitają po 2-3 latach). Samodzielnie trudno będzie nam rozmnożyć piwonie w ten sposób, ale możemy spróbować pozyskać młode rośliny, dzieląc wczesną jesienią dorosłe egzemplarze.