Pokrzywiec, czyli kocie ogony do domu i na balkon

Pokrzywiec wbrew swojej nazwie ma niewiele wspólnego z pokrzywami, gdyż nie tylko ma inne wymagania uprawowe i rozwija inne kwiaty, ale też należy do innej rodziny botanicznej (wilczomleczowate). Jego liście mają wprawdzie podobny kształt i wygląd jak liście pokrzywy, ale są bardziej miękkie, nagie i pozbawione parzących włosków.

Pokrzywiec szorstkowłosy to roślina egzotyczna, której ojczyzną są tropikalne lasy Bermudów i Nowej Gwinei. W naturze jest krzewem i może dorastać do ok. 2 m wys., ale w uprawie doniczkowej rzadko przekracza 50-60 cm.

Ze względu na swoje pochodzenie, pokrzywiec ma dość szczególne wymagania uprawowe. Przez cały rok oczekuje ciepła (temperatura nigdy nie może spadać poniżej 16°C), wilgotnego powietrza i podłoża (ziemia powinna być stale lekko wilgotna, ale nigdy mokra) oraz bardzo dużo jasnego, ale rozproszonego światła.

Preferuje również dobrej jakości, żyzną, próchniczą ziemię o lekko kwaśnym odczynie pH. W sezonie letnim najlepiej czuje się na balkonie lub tarasie o wschodniej lub zachodniej wystawie, natomiast zimę musi spędzać w ciepłym pomieszczeniu. Nie jest to jednak dla niego łatwe, dlatego nie zawsze jest w stanie przetrwać do wiosny w dobrej formie.

W okresie zimowym najbardziej doskwiera mu brak dostatecznej ilości światła oraz suche powietrze, najlepiej będzie się więc czuł w ciepłym oknie kwiatowym, widnej łazience lub ogrzewanej oranżerii. Jeśli nie możemy mu zapewnić takich warunków, powinniśmy ustawić doniczkę w jak najbardziej widnym, ale oddalonym od kaloryferów miejscu oraz umieścić w jej pobliżu zraszacz powietrza.

Przez cały rok pokrzywiec będzie też wdzięczny za częste zraszanie (nie należy przy tym moczyć kwiatów), gdyż przesuszone powietrze powoduje u niego nie tylko osłabienie kwitnienia i zasuszanie końcówek liści, ale też sprzyja rozwojowi bardzo uciążliwych szkodników (przede wszystkim przędziorków, wełnowców).

W okresie wegetacyjnym pokrzywiec oczekuje też systematycznego zasilania, najlepiej nawozami przeznaczonymi dla kwitnących doniczkowych roślin, gdyż rozwijające się przez całe lato liczne, duże kwiaty, mocno wyczerpują roślinę. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym w uprawie pokrzywca jest też systematyczne usuwanie przekwitłych kwiatostanów, pobudzające roślinę do bardziej obfitego kwitnienia.

Zabieg można też połączyć z uszczykiwaniem wierzchołków części pędów, dzięki czemu roślina będzie lepiej się rozkrzewiała. Właściwe warunki uprawy są dla pokrzywca bardzo ważne (szczególnie zimą), gdyż na błędy pielęgnacyjne zareaguje zrzuceniem liści lub zahamowaniem kwitnienia. Może się tak zdarzyć, gdy roślina zostanie przechłodzona, przelana, przesuszona lub gdy będzie miała zbyt mało światła i zbyt suche powietrze.

Obok popularnego i pięknie kwitnącego pokrzywca szorstkowłosego, w uprawie spotyka się też czasem mniej znanego pokrzywca Wilkesa, którego ozdobą nie są kwiaty, ale przepiękne, kolorowe liście. Dostępnych jest wiele odmian tego gatunku, różniących się kształtem, barwą i wzorami na liściach.

Niektóre mają liście ozdobione wielobarwnymi smugami i cętkami, liście innych mają dekoracyjne, kolorowe obrzeże, a jeszcze innych są pięknie wybarwione (np. czerwone). Roślina ma podobne wymagania jak poprzedni gatunek, dlatego lepiej czuje się na tarasie lub balkonie niż w domu. Zimę musi wprawdzie spędzać w ciepłym pomieszczeniu, ale lepiej jeśli będzie to okno kwiatowe niż niedoświetlone mieszkanie.

Uprawiając pokrzywce warto jednak pamiętać, że ich sok, podobnie jak sok wszystkich wilczomleczowatych, ma właściwości trujące i działa drażniąco na skórę oraz błony śluzowe. Dlatego też roślin nie należy uprawiać w pokoju dziecięcym, a przesadzanie i inne zabiegi pielęgnacyjne wokół nich, najlepiej przeprowadzać w rękawiczkach.