Różaneczniki – błędy w uprawie i choroby. Sprawdź, na co zwrócić uwagę, by rododendrony dobrze rosły i pięknie kwitły

Różaneczniki to jedne z najpiękniejszych i najokazalszych krzewów ozdobnych jakie możemy uprawiać w ogrodach. Ich wspaniałe, duże kwiaty, dają wiosną niepowtarzalny, barwny spektakl, ale aby móc podziwiać go każdego roku, musimy zadbać o rośliny szczególnie troskliwie, gdyż inaczej zaczną chorować, słabo kwitnąć, a nawet zamierać.

Pamiętajmy, że im lepsze warunki uprawowe będą miały rododendrony, tym będą odporniejsze na choroby i szkodniki.

Najczęstszych błędem jaki popełniamy w uprawie różaneczników jest sadzenie roślin w nieodpowiednim podłożu. Należące do rodziny wrzosowatych różaneczniki, bezwzględnie wymagają kwaśnej gleby (pH ok. 4,5 do 5,5), dlatego posadzone w zwykłej ziemi ogrodowej, posiadającej obojętny lub co gorsza zasadowy odczyn pH, szybko zaczynają chorować, a na ich liściach pojawiają się żółte, mozaikowe plamy (chlorozy).

Zbyt wysoki odczyn pH utrudni roślinom pobieranie składników pokarmowych, dlatego z czasem będą coraz bardziej „zagłodzone”. Przyczyną żółtych plam może być też niedobór magnezu, potasu i żelaza lub uprawa roślin w słonecznym miejscu (w słońcu liście ulegają poparzeniom).

Aby uniknąć podobnych problemów, należy przygotować dla różaneczników odpowiednie stanowisko (półcieniste, ciepłe i osłonięte od wiatru) i właściwe podłoże (próchnicze, przepuszczalne i stale lekko wilgotne podłoże o kwaśnym odczynie pH) oraz nawozić je przeznaczonymi dla różaneczników nawozami wieloskładnikowymi.

Kolejnym problem w uprawie różaneczników są choroby grzybowe. Ich przyczyną może być zbyt wilgotne stanowisko uprawy, duże zagęszczenie roślin, skażone narzędzia ogrodnicze, chore rośliny ze szkółki, opadłe liście, przekwitłe kwiaty lub uprawa krzewów w miejscach wcześniej zajętych przez chore rośliny.

Do najczęściej występujących chorób grzybowych różaneczników należy m.in.:

• mączniak prawdziwy, którego można rozpoznać po charakterystycznym, białym, mączystym nalocie, widocznym na pędach i liściach,
• szara pleśń objawiająca się pylącym, szarym nalotem widocznym głównie na kwiatach i pąkach,
• plamistość liści, występująca w postaci drobnych, brązowych plamek na powierzchni liścia.

W przypadku wystąpienia powyższych chorób, należy usunąć porażone części rośliny i opryskać krzewy jednym z preparatów grzybobójczych.

Takie działania mogą jednak nie wystarczyć, jeśli naszego różanecznika zaatakuje jedna z najgroźniejszych chorób grzybowych - fytoftoroza. Objawia się ona głównie zasychaniem wierzchołków pędów oraz liści, a w konsekwencji całych roślin. Po zdrapaniu kory u podstawy pędu, widoczna jest zbrązowiała tkanka, a po odkopaniu korzeni, nekrotyczne plamy na ich powierzchni.

Choroba rozwija się głównie w obszarze korzeni, dlatego bardzo trudno jest się jej pozbyć. We wczesnej fazie rośliny można jeszcze odratować, podlewając je lub opryskując odpowiednim preparatem przeciwko fytoftorozie (np. Vima-Propamofos), kiedy jednak krzew jest już mocno zaatakowany przez grzyby należy go całkowicie usunąć, a podłoże odkazić

Na danym stanowisku nie wolno też sadzić nowych różaneczników nawet przez kilka lat.

Przyczyną kłopotów w uprawie różaneczników mogą być też trudne warunki zimowe. Różaneczniki nie mają na ogół zbyt wysokiej mrozoodporności (zwykle znoszą spadki temp. do ok. -15 lub -18°C), a do tego są krzewami zimozielonymi, dlatego bardzo źle znoszą mrozy, zimne wiatry i suszę. W przetrwaniu zimy możemy im pomóc, okrywając krzewy włókniną, a glebę ściółkując grubą warstwą kory.

Podczas zimowych odwilży różaneczniki powinniśmy też nawadniać. Musimy jednak pamiętać, aby nasze działania nie przyniosły roślinom więcej szkody niż pożytku. Jeśli okryjemy włókniną krzewy, na których już jesienią były widoczne objawy choroby grzybowej (np. mączniaka), wiosną cały krzew będzie już zaatakowany, gdyż pod okryciem grzyb ma doskonałe warunki do rozwoju.

Groźny dla roślin może być też nieodpowiedni termin zdejmowania okrycia. Zbyt wcześnie odkryte krzewy przemarzną podczas wiosennych przymrozków (ich liście będą miały brunatno-czerwony kolor), a odkryte zbyt późno, mogą paść ofiarą chorób grzybowych.