Siarka dla roślin. Jak i kiedy zasilać rośliny siarką

Choć siarka wydaje się być dla roślin pierwiastkiem mniej ważnym niż azot, fosfor czy potas, w rzeczywistości jest niezbędna do ich prawidłowego wzrostu i rozwoju. W przyrodzie występuje dość powszechnie, dlatego jej związki można znaleźć w glebie, wodzie i powietrzu. Dla roślin jest ważnym składnikiem pokarmowym, gdyż wspomaga wiele ich procesów życiowych jak fotosyntezę, oddychanie i przyswajanie azotu, a nawet zdolność do wiązania azotu z powietrza (w przypadku roślin motylkowych).

Pozwala też ograniczyć kumulowanie się w roślinach niekorzystnych azotanów i metali ciężkich, co jest szczególnie ważne w uprawie warzyw. Jej obecność pomaga także roślinom walczyć z chorobami i szkodnikami. Siarka w roślinach wchodzi między innymi w skład białek i aminokwasów oraz olejków eterycznych, odpowiadających za ostry smak i nieprzyjemny zapach (m.in.: kalafior, rzodkiewka, rzeżucha, por, czosnek). Siarka (m.in w postaci siarczanu amonu) pozwala też skutecznie zakwasić glebę, co jest szczególnie ważne przy uprawie roślin kwasolubnych.

Charakterystycznym objawem niedoboru tego ważnego pierwiastka w roślinach są blade, jasnozielone, żółte lub białawe młode liście, pokryte siateczką jasnych nerwów (chloroza młodych liści). Z czasem liście karleją, a wzrost rośliny zostaje zahamowany.

Wydawałoby się, że skoro siarka w przyrodzie jest tak powszechna, roślinom nie powinno jej brakować, ale sprawa nie jest taka prosta. Problem polega na tym, że w powietrzu i wodzie jest jej niewiele, a w glebie często występuje w postaci niedostępnej dla roślin. Z tego względu siarkę, podobnie jak wiele innych pierwiastków musimy dostarczać roślinom sami.

Zanim jednak sięgniemy po nawozy sztuczne, spróbujmy w taki sposób zadbać o glebę, aby ich stosowanie ograniczyć do minimum. Jednym z najważniejszych zabiegów, pozwalających wzbogacić glebę w łatwo dostępne dla roślin związki siarki jest systematyczne nawożenie podłoża nawozami organicznymi takimi jak kompost, obornik czy nawozy zielone, gdyż to właśnie w glebach organicznych, bogatych w rozkładające się resztki roślinne, siarki jest najwięcej.

Jeśli gleba przez wiele lat jest regularne wzbogacana nawozami organicznymi, poprawia się jej struktura, a ilość składników odżywczych (w tym siarki) rośnie.

Jeżeli jednak z różnych względów naszym roślinom siarki wyraźnie zaczyna brakować, możemy być zmuszeni do szybkiego działania i zastosowania nawozów mineralnych. Siarka jest dostępna dla roślin jedynie w kilku postaciach, z których najważniejszy jest anion siarczanowy.

Nawozy mineralne, zawierające najszybciej działającą i najskuteczniejszą postać siarki to siarczan amonu, siarczan potasu i siarczan magnezu, a nieco wolniej działającą superfosfat prosty.

Najmniej efektywne są natomiast nawozy zawierające siarkę elementarną, która może stać się dostępna dla roślin dopiero po przejściu w glebie procesu mineralizacji i przekształceniu się w formę siarczanową, co jest czasochłonne i wymaga odpowiednich warunków środowiskowych (m.in. wilgotności, temperatury).

Doglebowe nawozy mineralne stosuje się w terminach i dawkach wskazanych przez producenta (np. siarczan amonu pod rośliny kwasolubne można podać w dawce 30g/m² podzielonej na dwie części: na początku wegetacji i późną wiosną).

Przed ich użyciem warto jednak zbadać odczyn podłoża, gdyż siarka zakwasza glebę (szczególnie zastosowana w postaci siarczanu amonu), więc najlepiej nadaje się do nawożenia ziemi zbyt zasadowej lub obojętnej bądź do obniżenia odczynu podłoża pod uprawę roślin kwasolubnych (m.in. borówki amerykańskiej, azalii, wrzosów, różaneczników).

W razie wystąpienia poważnych objawów niedoboru siarki, roślinom możemy też podać ją w postaci dolistnej, wykorzystując bardzo szybko działające nawozy dolistne (np. SULVIT, Siarkomag).

Warto też wiedzieć, że siarka wchodzi także w skład grzybobójczych środków ochrony roślin jak np. Siarkol Extra 80 WP. Musi być jednak stosowana ściśle z zaleceniami producenta, bo w przeciwnym razie staje się szkodliwa dla roślin (użyta w czasie wysokiej temperatury i suszy, powoduje oparzenia liści).

Jak wspomniano wyżej, siarka jest roślinom potrzebna i bywają sytuacje, kiedy trzeba jej dostarczyć. Powinno się jednak stosować ją w odpowiedniej dawce i postaci przyswajalnej przez rośliny. Dlatego lepiej być ostrożnym w stosowaniu metody popularnej w Internecie, polegającej na wkładaniu zapałek do doniczki z rośliną. Ma to wzmacniać i odżywać rośliny.

Jednak trzeba sobie uświadomić, że w główkach zapałek od dawna nie stosuje się czystej siarki, ale mieszaninę różnych związków (m.in. chloran potasu, siarczek antymonu), dodawane są także barwniki, a sama zapałka jest nasączona parafiną. Przyswajalność przez roślinę siarki z zapałek nie jest zbadana, a do ziemi trafią też związki, które mogą być szkodliwe. Ta metoda jest więc obarczona dużym ryzykiem zatrucia ziemi i rośliny. Licząc się z ryzykiem, możemy tego spróbować jako eksperymentu.

Jeśli jednak wiemy, że naszym roślinom brakuje siarki, sięgnijmy raczej po nawóz wieloskładnikowy z tym pierwiastkiem, a jeszcze lepiej – regularnie stosujmy biohumus (poprawia jakość ziemi, a ponieważ zawiera rozkładająca się materię organiczną, sprzyja występowaniu w podłożu siarki). Trzeba też wiedzieć, że typowe kwiaty domowe nie należą do roślin, które mają duże zapotrzebowanie na siarkę.